 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Progressive Rock
Aangezien "Progressive rock" een wat minder bekende stroming is binnen de rockcultuur, misschien even voorstellen:
Geschiedenis (?):
Progressive Rock is een afgeleide van/of een vervolg
op de "Symfonische rock". Misschien was het eerste rocknummer
met symfo-invloeden wel het meer dan een half uur durende nummer "In
-a-gadda-da-vida" van Iron Butterfly. Nadat in de jaren zeventig
bands als Pink Floyd, Yes, Genesis, Pavlov's Dog en Camel met deze rock
met klassieke invloeden experimenteerden, nam de populariteit van dit
genre bij het grote publiek echter snel af...
Toch bleef dit genre evolueren en werd in de jaren tachtig het voortouw
genomen door bands als Rush, Marillion, Saga, Pendragon en vele anderen.
Hoofdmoot in deze toch wel aparte rockstijl bleef het schrijven van
nummers met "ingewikkelde" en variabele songstructuren, waar
veel ruimte (en tijd!) werd genomen voor instrumentale solo's van vooral
gitaar en keyboards. De normale duurtijd van een nummer (3 à
4 min.) werd dan ook ruimschoots overschreden, wat ook een kenmerk werd
voor een goeie symfo-rocksong...Erg geliefd werd dan ook het uitbrengen
van volledige "concept-LP's" (of cd's), waar één
verhaal de leidraad werd voor een LP of CD, anders dan het verzamelen
van diverse nummers op één release, zoals in andere muziekgenres.
Begin en half de jaren negentig steeg de populariteit
van de symforock opnieuw, en mede door invloed van de Hardrock van de
jaren tachtig werd de muziek terug steviger. Belangrijk bleef echter
de onvoorspelbare songstructuur, en de virtuositeit van de diverse muzikanten
in de groep werd steeds belangrijker. Men sprak opeens weinig of niet
meer van symfonische rock (waarschijnlijk omdat dit een oubollig imago
had), en omdat dit genre toch steeds evolueerde, sprak men eerder van
"progressive rock".
Ook het aantal bands steeg terug behoorlijk, hoewel "critici"
blijven beweren dat er in dit genre méér beoefenaars dan
luisteraars zijn... Het blijft dus een ondergewaardeerde, miskende rockstroming
die weinig of geen "radioplay" geniet, en daardoor waarschijnlijk
ook onpopulair blijft bij het grote publiek. De onvoorspelbare songstructuur
én de staaltjes van instrumentbeheersing (technisch kunnen...)
zorgen er natuurlijk ook voor dat er zelden of nooit een makkelijk in
het oor liggend deuntje "à la Tien om te zien" wordt
gespeeld. (Dit zou een blamage zijn voor de échte muzikant..).
Géén hits en makkelijk mee te zingen deuntjes dus, maar
wel songs die, net als kwaliteitswijn, bij de muzikant én luisteraar
moeten "rijpen". Meermaals beluisteren (en dus tijd !) vormen
(helaas?) een noodzaak om dit genre (net zoals Jazz) te kunnen begrijpen
én waarderen
 |
Eén van de "leading bands" op dit ogenblik
binnen de Progressive Rock is ongetwijfeld de groep "Dream Theater"
die, zoals ze zelf bekennen, de mosterd vooral bij de Canadese groep
"Rush"
haalde. "Dream Theater" gaat echter nog verder dan "Rush"
aangaande virtuositeit en instrumentbeheersing ; deze vijf heren zijn
echte "solisten" die hun kwaliteiten kunnen bewijzen in een
hecht klinkende band. Opleiding hebben ze allemaal in het conservatorium
genoten, en verscheidene bandleden geven dan ook nu nog "clinics",
dit zijn lessen voor gelijkgestemden die hun techniek willen bijschaven.
Om hun muzikale creativiteit helemaal te kunnen botvieren buiten hun
toch wel erg productieve band "DT", zijn ze alle vijf ook
constant bezig met solo-en nevenprojecten. "Liquid Tension Experiment"
is hiervan de bekendste, en zoals de naam al doet vermoeden, is experimenteren
hier de boodschap...Nog minder "makkelijk in het oor liggend",
maar muzikale creativiteit ten top, hoewel het soms erg (te?) freakerig
wordt....
Meer nieuws over hun andere nevenprojecten vind je natuurlijk op hun website, die bewijst dat ze op dit punt ook helemaal niet oubollig zijn; naast de (prachtige) en volledige "Dream Theater"-website hebben ze elk individueel ook nog eens hun eigen website...(Wie zei daar dat dit genre niet (meer) van deze tijd is ?)
Natuurlijk pogen andere bands van het grote succes van DT en de hernieuwde interesse in "ProgRock" een graantje mee te pikken. Er zijn diverse "volgelingen", imitatoren van Dream Theater, maar ook àndere originele bands op het toneel gekomen. Bands als "The Flower Kings", "Threshold", "Porcupine Tree", "Pain of Salvation", "Spock's Beard" en vele anderen vormen een rijke aanvulling, elk met hun eigen accenten op originaliteit en virtuositeit binnen de Progressieve Rock-scene.
Prog-Nose
Dé Belgische site, die sinds een paar jaar, puur via Internet, de progressive rock-fans informeert en samen brengt, is
Deze website brengt wekelijks alle nieuws omtrent progressive, gothic en symphonische rock en metal-aanverwanten,
een must voor de Belgische progrock-adept !
Andere Prog-related-websites :
http://www.progressiverockbr.com/