*warning: explicit content*
Was dat gisteren, die
gedichtendag? Nuja. Niets van gemerkt in het blogwereldje. Zucht. (Ah, 't is vandaag. Ook goed.)
Bon, go with the flow, zullen we dan maar zeggen zeker:
Ik herinner mij nog de bloemlezing gedichten die we voorgeschoteld kregen in ons derde of vierde middelbaar bij meneer Van Hercke. We moesten er dan enkele van buiten leren en voordragen voor de klas. Peter zijn favoriet was 'Hotel Eden' van Herman de Coninck. En als u Peter kent en u kent het gedicht, dan weet u waarom.
Het gedicht was nogal, euhm, expliciet. Een klein fragment uit mijn herinnering (zal dit iets doen met mijn googlehits? Nah.):
...
En de zekerheid van mijn pik stond als een paal boven water.
...
Ik wou dat gedicht dus eens opzoeken om het met de wereld te delen. Dus dat doe ik dan maar (al iets meer googlehits):
Hotel Eden
En 's nachts gingen we naakt zwemmen, we zwommen
onze namen op het water, ik zwom An in twee
grote letters, jij zwom uitgebreid aan de naam
Herman, en met de gouden maan eroverheen
leek het wel of we onze namen definitief
genoteerd hadden op een van de gewijde bladzijden
van het Boek.
Nadien kuste ik de waterdruppels
van je gezicht, voorzichtig één voor één
zoals een pointillist toetsjes aanbrengt
op zijn doek 'naakte vrouw bij maanlicht',
en in geen enkele vergelijking pasten je
borsten zo mooi als in mijn handen.
En in bed, ik kwam al van ver aan-
gerend declamerend 'Hier Ruk Ik Aan
Met Een Erectie Als Een Pompiersladder
Om Jouw Brand Te Blussen' en we lachten
en wat maakten we een leven
dat we negen maanden later
Tomas zouden noemen.
~Herman de Coninck
Geen pik te bespeuren. Peter gaat dat niet tof vinden.
Ben ik nu zo mis? Was dat een ander gedicht? Blijkbaar niet, want Herman spreekt er zelf over
in een interview:
- Je gaat vaak figuurlijke zinswendingen gebruiken in hun letterlijke betekenis, waardoor ook een soort humor ontstaat. Bestaat het gevaar niet dat je daardoor vervalt in een techniekje, dat - eens het verrassingselement uitgewerkt - krachteloos wordt?
- Je bedoelt dingen als in ‘Hotel Eden’, een zwemgedicht, en die pik daarin die ineens ‘als een paal boven water’ staat? Godja, da's ook een soort woordspeling, natuurlijk. Eigenlijk is wat er in een woordspeling gebeurt precies hetzelfde als wat er in een beeld gebeurt. [...]
Waar is dat bewuste fragment naar toe? En waar heb ik die bloemlezing ergens liggen? Ik heb mij suf gegoogled en niets gevonden, behalve dat ene interview.
Labels: leven en welzijn, vriendjes en vriendinnetjes