In 't gevang
Ah ja, daar moest ik dringend eens over schrijven. Meestal schrijf ik heel weinig over mijn eigen leven, alhoewel dat de laatste artikels niet echt opvalt. Dezer dagen vormt zich echter een nieuwe mijlpaal in mijn leven, kun je wel zeggen.
Tot vrijdag werkte ik in het onderwijs. Ik was Godsdienstleerkracht op een Gentse stadsschool. Er is een groot tekort aan Godsdienstleerkrachten blijkbaar, dat ze mij daar al voor opriepen. Nu ja, dat was wel eens fijn. Daarvoor was ik anderhalf jaar onderwijzer in een vrije basisschool in Gent. Ik moet toegeven dat mij dat niet echt beviel, leerkracht zijn. Ik kom nogal veel mensen tegen die zeggen dat onderwijs een roeping is, dat je 'het' moet hebben. Wel, dat 'het', ik moest daar heel hard mijn best voor doen. Ik moest, om er helemaal te staan voor een klas, veel alsof doen. Ik was geen onderwijzer, ik deed alsof. Dat lukte behoorlijk goed, maar dat weegt wel zwaar, in een job zitten waarvan ge het gevoel hebt dat het uw ding niet is.
Daarom besloot ik op zoek te gaan naar ander en beter. Dat ander is een job in de gevangenis geworden. Ja, trek nu ook maar grote ogen, zoals iedereen als ik nog maar dit vertel. Het vervolg is geruststellender (denk ik). Mijn job zal iets zijn als opvoeder bij psychiatrische patiënten die in de gevangenis zitten. Educatie, observeren, zorg uitstippelen met het team, enzovoort. Ik veronderstel dat de gevaarlijke situaties zich vrij ver van mij zullen bevinden, maar ik weet zelf begod nog niet eens zeker wat de job precies inhoudt.
Eigenlijk ben ik ook nog wat voorbarig want het contract moet nog getekend worden. Dan pas krijg ik alle nodige info en zal ik een opleiding ter plaatse krijgen.
Ik ben heel erg benieuwd. Het zijn spannende tijden hier. Het zou wel eens kunnen dat ik vrijdag mijn laatste dag in het onderwijs heb gewerkt. En is die komende job niet de job van mijn leven, ik zal er alleszins een hoop ervaring opdoen.
Labels: leven en welzijn