foto: ikke Wij hebben een probleem. Een groot probleem. Ik zal u even onze vrijdagavond uiteenzetten. Een gezellige avond in centrum Gent kan niet beter starten dan in Het Begin van het Einde. Gezellig boven aan een tafeltje wat babbelen, een Palm of Irish Coffee drinken, goede muziek op de achtergrond die niet te luid staat. Ideaal dus. Maar dan wil een mens al eens de benen strekken, en wel liefst ritmisch, met al eens een heup- of armbeweging erbij. Kortom, andere oorden worden opgezocht. En daar komt zo stilaan een serieus probleem opdagen.
Het eerste café dat in het oog springt is de Charlatan. Deze is af en toe een goede optie geweest maar dat is ook al weer een hele tijd geleden. Geluid van het niveau: 'Waarom geleidelijk aan onherstelbare gehoorschade oplopen als het ook op één avond kan?' Prijzen die net iets hoger liggen dan de buren. Buitenwippers. En dan nog eens buitenwippers met vreemde selectiecriteria. (melk en
Spanjaarden raken er niet in)
In lang vervlogen tijden had ik een stamcafé: Le Bal Infernal, 'Den Bal' voor de vrienden. Die vrienden, dat was de KSA. Elke vrijdag en/of zaterdag stonden wij de doorgang langs de toog te versperren en de kicker te bezetten. En af en toe werd daar al eens een dansje geslagen. Even nakijken dus. Vrijdag jongstleden was de verkeerde avond blijkbaar. Geen dansbare muziek en bijgevolg geen kat op de dansvloer. Terug de andere kant op.
Goed, waar kan de muziek ons nog bekoren? Aha, de Beestenmarkt natuurlijk. Het moet gezegd, qua muziek doet de Video het goed. Helemaal ons ding.
Diefstal en bediening buiten beschouwing gelaten. Niet dus. Dit was onze vaste stek, het afscheid doet pijn, maar principes zijn principes.
Naast de Video lag vroeger de Bardot. Teveel mensen met gesteven collekes, elke week dezelfde muziek, maar allé how, het was geen slechte muziek. En als je op de juiste manier op de vloer stampte kon je de naald van de platendraaier bij een slecht nummer een minuut verder laten springen. Altijd handig. Nu heet dat etablissement 'De Roerkuip' en valt er echt niets te beleven. Ofwel is het een danscafé zonder dansvloer, ofwel een praatcafé zonder stoelen en tafels. Een ziekte waar de Trashic (of is het Trash° nu?) ook aan lijdt.
En toen was onze inspiratie op. Een feestje in het Tonneke van iemand via via kon het ook niet redden en diepbedroefd stonden wij op straat waar onze wegen scheidden.
Waar moet een mens nog heen? Waar vinden wij nog goede, gevarieerde muziek, zonder de hele nacht je spullen in de gaten te moeten houden of pas binnen te mogen als twee bullebakken dat toelaten, om dan verplicht te worden te betalen voor de vestiaire en toilet, nadat je een half uur hebt moeten wachten op je te dure pint? (Nee, de Charlatan is niet onze favoriet)
Waar? Waar? Weet jij het? Zeg het dan.
Labels: café, Gent, leven en welzijn, vriendjes en vriendinnetjes