Aldi's Advocaat

Kijk wat mijn teergeliefde in den aldi vond en op smoelboek smeet. (ja, helemaal hip met de nieuwe termen, dat ben ik.)

Hét bewijs: advocaat wordt wel degelijk gemaakt van avocado's, en niet van geblenderde advocaten. Ook de combinatie van een halve avocado met een geut advocaat erop is voortreffelijk!

Subjunctive mood

Kent ge dat? Zo'n groep vrienden. Die al jaren aan elkaar hangen. Niet echt vast, maar ge ziet dan eens die, dan eens de andere, dan eens allemaal toch om de paar weken. En zo'n groep vertoont barstjes, dat is gewoon zo. En aangezien ge elkaar goed kent, kent ge die barstjes maar al te goed en daar wordt al eens iets aan gedaan, of gewoon omheen gewerkt. En plots - nee, eigenlijk niet plots. Eén voor één worden een paar van die barsten groter. En dan zie je het zo gebeuren. Dat heel de hoop uit elkaar zal vallen. Of evengoed dat alles gewoon zijn gang blijft gaan. En dan zit ge daar op te kijken, uzelf wijsmakend dat ge er zelf geen deel van uitmaakt, van die barsten, en vraagt ge u af welke kant het zal opgaan.

Spannend, waarlijk spannend.

En dan zit ik echt te twijfelen: blijf ik zitten kijken, pak ik de lijm of pak ik gewoon de hamer.

Het jaar 1982

Ik ben van het jaar 82. Logischerwijze heb ik dan ook een aantal vrienden van hetzelfde wijnjaar. Drie vriendinnen geven een feestje ter ere van hun kwarteeuwig bestaan en ik speel ten dans. Het is de bedoeling dat ik tussen de gewone dansbare plaatjes ook af en toe een nummer uit het jaar 82 of daaromtrent draai. Het is ook de bedoeling dat we allemaal in eighties uitgedost zijn, maar daarover meer verder in dit bericht. Veronderstel ik. Ik weet nog niet waar dit bericht gaat eindigen, maar dat interesseert u uiteraard geen moer.

Ik heb alvast een lijstje samengesteld van liedjes uit 1981, 1982 en 1983. Ik zal het u hieronder eens tonen. Allemaal eigenhandig uitgetypt, wreed hé. Vinden jullie die bloemekes bij opsommingen in deze lay-out trouwens ook niet zo verschrikkelijk lelijk. Ik ga dat eens bekijken.

• Video kills the radio star - Buggles (eigenlijk eind jaren '70)
• Just Can't Get Enough - Depeche Mode
• The Model - Kraftwerk
• Master Blaster (Jammin') - Stevie Wonder
• Eye of the Tiger - Survivor
• Doris Day - Doe Maar
• I love Rock 'n Roll - Joan Jett
• The Magnificent Seven - The Clash
• Love Cats - The Cure
• Layla - De Kreuners
• Relax - Frankie Goes To Hollywood
• The Message - Grandmaster Flash
• Don't You Want Me Baby - Human League
• A Town Called Malice - The Jam
• House of Fun - Madness
• Thriller - Michael Jackson
• Pass The Dutchie - Musical Youth
• Controversy - Prince
• Ghostbusters - Ray Parker Jr.
• Abracadabra - Steve Miller Band
• Hey Mickey - Toni Basil
• Don't Go - Yazoo
• Should I Stay or Should I Go - The Clash
• Rock the Casbah - The Clash
• Do You Really Want to Hurt Me - Culture Club
• Under Pressure - David Bowie & Queen
• België - Het Goede Doel
• Reggae Nights - Jimmy Cliff
• Super Freak - Rick James
• Once in a Lifetime - Talking Heads
• Living On Video - Trans X
• Rapture - Blondie
• Bostich - Yello
• Chalk Dust (The Umpire Strikes Back) - The Brat
• Glad to Know You - Chas Jankel
• Shaddup Your Face - Joe Dolce
• Physical - Olivia Newton John
• Celebration - Kool and the Gang
• C'est bon pour le moral - La Compagnie Creole
• Back on the Chain Gang - Pretenders
• Angel is a Centerfold - J Giles
• Karma Chameleon - Culture Club
• Ever So Lonely - Monsoon
• The Lion Sleeps Tonight - Tight Fit
• De Bom - Doe Maar
• Da Da Da - Trio
• Can't Take My Eyes Off Of You - Boys Town Gang

Nu heb ik twee vragen:

Ten eerste, zijn er nog nummers die in dit lijstje ontbreken, die onontbeerlijk zijn voor een goede early eighties fuif, in het bijzonder liederen uit de Belgische dansscene?

Ten tweede, wat moet ik in godsnaam aantrekken? Ik dacht aan een Miami Vice wit kostuum, maar vind dat maar eens, wit en feestjes tot in de vroege uren gaan niet goed samen en huren is schandalig duur. Als iemand van u echter nog een versleten wit of zilverkleurig maatpak in zijn kast heeft hangen, ik ben u eeuwig dankbaar. Of weet u een andere outfit? Bedenk wel, als plaatjesdraaier wil ik zo'n beetje de show stelen. Aja.

Flikkendag

foto: door ikke

Ik wou iets schrijven over Flikkendag, maar mijn teergeliefde heeft dat al gedaan, dus wat kan ik er meer op zeggen dan dat het volgens mij echt wel de Sas was en dat het eerst grappig was, om hem met een rode kop van schaamte en teveel trappist te zien glimlachen omwille van de exhibitionistische oude drinkebroer waarmee hij op stap was. Daarna werd het hilarisch, toen de politie eraan kwam en meteen een beetje vies toen ze na herkenning van de Sas weinig meer deden dan 'Zeg meneer, draai u ne keer om.' En daarna werd het zielig. Met de oude man die tegen de straatstenen ging en van voor niet meer wist waar hij van achter was. En dan teder, hoe Sas de man een colaatje bracht en voor zichzelf een trappist en hadden we het gewild voor ons ook iets, vanwege de hulp.

Maar leest u het vooral eens bij mijn teergeliefde, die ook aan het bloggen is geslagen. En ze slaat hard, zoals gewoonlijk.

Uitgaan in Gent

foto: ikke

Wij hebben een probleem. Een groot probleem. Ik zal u even onze vrijdagavond uiteenzetten. Een gezellige avond in centrum Gent kan niet beter starten dan in Het Begin van het Einde. Gezellig boven aan een tafeltje wat babbelen, een Palm of Irish Coffee drinken, goede muziek op de achtergrond die niet te luid staat. Ideaal dus. Maar dan wil een mens al eens de benen strekken, en wel liefst ritmisch, met al eens een heup- of armbeweging erbij. Kortom, andere oorden worden opgezocht. En daar komt zo stilaan een serieus probleem opdagen.
Het eerste café dat in het oog springt is de Charlatan. Deze is af en toe een goede optie geweest maar dat is ook al weer een hele tijd geleden. Geluid van het niveau: 'Waarom geleidelijk aan onherstelbare gehoorschade oplopen als het ook op één avond kan?' Prijzen die net iets hoger liggen dan de buren. Buitenwippers. En dan nog eens buitenwippers met vreemde selectiecriteria. (melk en Spanjaarden raken er niet in)
In lang vervlogen tijden had ik een stamcafé: Le Bal Infernal, 'Den Bal' voor de vrienden. Die vrienden, dat was de KSA. Elke vrijdag en/of zaterdag stonden wij de doorgang langs de toog te versperren en de kicker te bezetten. En af en toe werd daar al eens een dansje geslagen. Even nakijken dus. Vrijdag jongstleden was de verkeerde avond blijkbaar. Geen dansbare muziek en bijgevolg geen kat op de dansvloer. Terug de andere kant op.
Goed, waar kan de muziek ons nog bekoren? Aha, de Beestenmarkt natuurlijk. Het moet gezegd, qua muziek doet de Video het goed. Helemaal ons ding. Diefstal en bediening buiten beschouwing gelaten. Niet dus. Dit was onze vaste stek, het afscheid doet pijn, maar principes zijn principes.
Naast de Video lag vroeger de Bardot. Teveel mensen met gesteven collekes, elke week dezelfde muziek, maar allé how, het was geen slechte muziek. En als je op de juiste manier op de vloer stampte kon je de naald van de platendraaier bij een slecht nummer een minuut verder laten springen. Altijd handig. Nu heet dat etablissement 'De Roerkuip' en valt er echt niets te beleven. Ofwel is het een danscafé zonder dansvloer, ofwel een praatcafé zonder stoelen en tafels. Een ziekte waar de Trashic (of is het Trash° nu?) ook aan lijdt.
En toen was onze inspiratie op. Een feestje in het Tonneke van iemand via via kon het ook niet redden en diepbedroefd stonden wij op straat waar onze wegen scheidden.
Waar moet een mens nog heen? Waar vinden wij nog goede, gevarieerde muziek, zonder de hele nacht je spullen in de gaten te moeten houden of pas binnen te mogen als twee bullebakken dat toelaten, om dan verplicht te worden te betalen voor de vestiaire en toilet, nadat je een half uur hebt moeten wachten op je te dure pint? (Nee, de Charlatan is niet onze favoriet)
Waar? Waar? Weet jij het? Zeg het dan.

De keuze gemaakt

Ik kan wat Tati zegt enkel maar beamen.

De verstomming, het verdriet. Er zijn geen woorden voor.
De last moet zwaar geweest zijn, dat je besluit vast stond om je leven achter je te laten. Het is jammer dat het allemaal zo is gegaan, maar het was jouw keuze. En die kan ik enkel maar respecteren.

Ik hoop dat je keuze voor jou de juiste was, Benjamin.

een vrijdag in de Video

Weer eentje geschrapt. Het is slecht gesteld met het uitgaansleven in Gent, ik zeg het u. Hierbij een gastbijdrage aan deze weblog:

Zelden zo faliekant tégen iets geweest… Al geruime tijd (zeker vijf jaar) trouwe klant wegens aversie van de charlatan (die buitenwippers geloven namelijk niet dat je je melk –van boodschappen te doen- niet gaat opdrinken binnen, neen hoor, opdrinken aan de deur!, alsof iemand ooit wil uitgaan en buikpijn hebben van een liter melk). Niet tegenstaande dat ons gezelschap al vaak bestolen is in de video, vinden we onszelf daar vaak terug. Leuk café, leuke muziek… Misschien dat flauwgevallen mensen in de toiletten (waar geen barman naar omkijkt) een vaag teken aan de wand zijn maar toch… Gisteren bestelden we het noodzakelijk kwaad (pintjes!) maar kregen 10 euro te weinig terug. Niet om slecht van te lopen natuurlijk, maar je kan maar reageren! Reactie: het is al laat, je bent zat, … (én dat terwijl ik nét de auto netjes had geparkeerd!). Ik reageer dat ik daar al zo veel jaar over de vloer kom, nog nooit heb geneut, écht wel zeker ben van het betaalde bedrag (en een paar mensen met mij),… Hun reactie: geld kunnen we niet terug geven maar we zullen je vier gratis pintjes geven (dit doe je niet als je recht in je schoenen staan). Terwijl we nog aan de toog vlijtig staan te discussiëren sneuvelen de pinten onderweg naar de tafel, maar dat is dan weer ónze verantwoordelijkheid (we bedankten net de barmensen). Wij zeggen dat het natuurlijk niet onze fout is, maar zij zijn niet verantwoordelijk voor “zatte mensen” die tegen bier botsen. Punt is natuurlijk dat als ze correct waren geweest, en gewoon betaald hadden, zatte mensen de desbetreffende tien euro niet konden breken. Vragen we maar eens achter de gestolen goederen van de afgelopen weken, vermits men ons had laten weten dat “gevonden” goederen boven in een zaaltje lagen. Dat lukt dan ook weer niet, eerst mailen om binnen te kunnen (je staat binnen, vraagt erachter, drie werknemers staan voor je, hebben duidelijk geen werk, waarom mailen?) Na enige teleurstelling en enige vernedering (mensen achtten je zat terwijl je dat écht niet bent, mensen denken dat je niet kan rekenen en zo) komen we tot de conclusie dat vesten, truien en tassen gestolen zijn! Wat tot nog toe onze nummer één was qua uitgang wipt over het “in geval van nood lijstje” recht in het “nooit zolang ze er in de derde wereldoorlog geen boter en melk verkopen-lijstje”.

Zwaar teleurgesteld!! Zowel kleren, tassen, vesten én geld verloren!! De video is natuurlijk niet voor alles verantwoordelijk maar wel voor een minimum aan respect voor “klanten” én voor de geld-issue. Heb me nog nooit zo (onterecht) klein gevoeld!! Klachten bij politie achteraf hielpen wel!!

Gedichtendag

*warning: explicit content*

Was dat gisteren, die gedichtendag? Nuja. Niets van gemerkt in het blogwereldje. Zucht. (Ah, 't is vandaag. Ook goed.)

Bon, go with the flow, zullen we dan maar zeggen zeker:

Ik herinner mij nog de bloemlezing gedichten die we voorgeschoteld kregen in ons derde of vierde middelbaar bij meneer Van Hercke. We moesten er dan enkele van buiten leren en voordragen voor de klas. Peter zijn favoriet was 'Hotel Eden' van Herman de Coninck. En als u Peter kent en u kent het gedicht, dan weet u waarom.

Het gedicht was nogal, euhm, expliciet. Een klein fragment uit mijn herinnering (zal dit iets doen met mijn googlehits? Nah.):

...
En de zekerheid van mijn pik stond als een paal boven water.
...

Ik wou dat gedicht dus eens opzoeken om het met de wereld te delen. Dus dat doe ik dan maar (al iets meer googlehits):

Hotel Eden

En 's nachts gingen we naakt zwemmen, we zwommen
onze namen op het water, ik zwom An in twee
grote letters, jij zwom uitgebreid aan de naam
Herman, en met de gouden maan eroverheen
leek het wel of we onze namen definitief
genoteerd hadden op een van de gewijde bladzijden
van het Boek.

Nadien kuste ik de waterdruppels
van je gezicht, voorzichtig één voor één
zoals een pointillist toetsjes aanbrengt
op zijn doek 'naakte vrouw bij maanlicht',
en in geen enkele vergelijking pasten je
borsten zo mooi als in mijn handen.

En in bed, ik kwam al van ver aan-
gerend declamerend 'Hier Ruk Ik Aan
Met Een Erectie Als Een Pompiersladder
Om Jouw Brand Te Blussen' en we lachten
en wat maakten we een leven

dat we negen maanden later
Tomas zouden noemen.

~Herman de Coninck

Geen pik te bespeuren. Peter gaat dat niet tof vinden.
Ben ik nu zo mis? Was dat een ander gedicht? Blijkbaar niet, want Herman spreekt er zelf over in een interview:

- Je gaat vaak figuurlijke zinswendingen gebruiken in hun letterlijke betekenis, waardoor ook een soort humor ontstaat. Bestaat het gevaar niet dat je daardoor vervalt in een techniekje, dat - eens het verrassingselement uitgewerkt - krachteloos wordt?

- Je bedoelt dingen als in ‘Hotel Eden’, een zwemgedicht, en die pik daarin die ineens ‘als een paal boven water’ staat? Godja, da's ook een soort woordspeling, natuurlijk. Eigenlijk is wat er in een woordspeling gebeurt precies hetzelfde als wat er in een beeld gebeurt. [...]

Waar is dat bewuste fragment naar toe? En waar heb ik die bloemlezing ergens liggen? Ik heb mij suf gegoogled en niets gevonden, behalve dat ene interview.

Terug in actie

foto: iemand met mijn fototoestel

Bloggers die na een lange pauze terug in actie schieten, dat kunnen we enkel maar aanmoedigen.
Nietwaar?

Tags:

• vrienden
• bloggen