SIE HABEN MICH GEQUÄLETSie haben mich gequälet,Geërgert blau und blaß, Die Einen mit ihrer Liebe, Die Abdern mit ihrem Haß. Sie haben das Brod mir vergiftet, Sie gossen mir Gift in's Glas, Die Einen mit ihrer Liebe, Die Andern mit ihrem Haß. Doch sie, die mich am meisten Gequält, geärgert, betrübt, Die hat mich nie gehasset, Und hat mich nie geliebt. ZIJ HEBBEN MIJ GEKWELDZij hebben mij gekweld,Geërgerd tot overmaat, De enen met hun liefde, De anderen met hun haat. Zij hebben mijn brood vergiftigd, Zij vulden mijn glas met smaad, De enen met hun liefde, De anderen met hun haat. Maar hij die mij tot overmaat Heeft gekweld, geërgerd, gegriefd, Die heeft mij nooit gehaat En heeft mij nooit geliefd. © Vertaald door Lepus DIE LORE-LEYIch weiß nicht, was soll es bedeuten,Daß ich so traurig bin; Ein Märchen aus alten Zeiten, Das kommt mir nicht aus dem Sinn. Die Luft ist kühl, und es dunkelt, Und ruhig fließt der Rhein; Der Gipfel des Berges funkelt In Abendsonnenschein. Die schönste Jungfrau sitzet Dort oben wunderbar, Ihr goldenes Geschmeide blitzet, Sie kämmt ihr goldenes Haar. Sie kämmt es mit goldenem Kamme Und singt ein Lied dabei; Das hat eine wundersame, Gewaltige Melodei. Den Schiffer im kleinen Schiffe Ergreift es mit wildem Weh; Er schaut nicht die Felsenriffe, Er schaut nur hinauf in die Höh'. Ich glaube, die Wellen verschlingen Am Ende Schiffer und Kahn; Und das hat mit ihrem Singen Die Lore-Ley getan.  THE LORELEYI'm looking in vain for the reason,That I am so sad and distressed; A tale known for many a season, Does not allow me to rest. Cool is the air in the twilight And quietly flows the Rhine; The mountain glows with a highlight, From the evening sun's last shine. The fairest of maiden's reposing, So wonderfully up there. Her golden jewelry disclosing, She's combing her golden hair. She combs it with a comb of gold And meanwhile is singing a song; A melody strangely bold And unbelievably strong. The bargeman in his small craft Is seized with longings and sighs. He sees not the rocks fore and aft, He looks only at her and the skies. It looks like the waves are flinging, Both man and boat to their end; That was what with her singing, The Loreley did intend.  Loreleyfelsen DE LORELEYIk weet niet wat de reden is,Waarom ik zo treurig moet zijn; Een sprookje van lang geleden, Maalt steeds maar door mijn brein. De lucht is koel en het donkert En rustig stroomt de Rijn; Zie hoe de bergtop flonkert In de avondzonneschijn. De mooie jonkvrouw zit er Daarboven betoverend bij; Haar gouden opschik schittert En haar gouden haar kamt zij. Zij kamt zinnelijk zingend, Met een gouden kam heur haar; Haar loklied is dwingend, De melodie is wonderbaar. Op het scheepje kijkt de schipper -Of hem wilde weemoed bevloog- Niet langer naar de klippen, Maar staart alleen nog omhoog. Ik geloof dat boot en schipper Toen in de golven zijn vergaan; En dat heeft met haar zingen De Loreley gedaan. © Vertaald door Lepus  Loreleyfelsen MEIN HERZ IST TRAURIGMein Herz, mein Herz ist traurig,Doch lustig leuchtet der Mai; Ich stehe, gelehnt an der Linde, Hoch auf der alten Bastei. Da drunten fließt der blaue Stadtgraben in stiller Ruh'; Ein Knabe fährt im Kahne, Und angelt und pfeift dazu. Jenseits erheben sich freundlich, In winziger, bunter Gestalt, Lusthäuser, und Gärten, und Menschen, und Ochsen, und Wiesen, und Wald. Die Mägde bleichen Wäsche, Und springen im Gras' herum: Das Mühlrad stäubt Diamanten, Ich höre sein fernes Gesumm'. Am alten grauen Turme Ein Schilderhäuschen steht; Ein rotgeröckter Bursche Dort auf und nieder geht. Er spielt mit seiner Flinte, Die funkelt im Sonnenrot, Er präsentiert und schultert - Ich wollt', er schösse mich tod. MIJN HART IS TREURIGMijn hart, mijn hart is treurig.Al baadt mei in volle zon; Ik sta geleund tegen de linde, Hoog op het oude bastion. Beneden stroomt de blauwe Stadsgracht, vredig om te zien; Een knaap vaart in een bootje, En vist en fluit bovendien. Daar achter rijzen lieftallig, En nietig en bont ontvouwd, Lusthuizen, en tuinen, en mensen, En ossen, en weiden, en woud. De meiden bleken linnen, En springen rond in het gras; Het rad verstuift diamanten, Ik hoor zijn verre geplas. Naast de oude grauwe toren Waarbij een wachthuis staat; Een rooduitgedoste kerel Die op en neer daar gaat. Hij oefent met zijn geweer, Dat glanst in zonnerood, Hij presenteert en schoudert - Schoot hij me nu maar dood. © Vertaald door Lepus EIN WEIBSie hatten sich beide so herzlich lieb,Spitzbübin war sie, er war ein Dieb. Wenn er Schelmenstreiche machte, Sie warf sich auf's Bett und lachte. Der Tag verging in Freud und Lust, Des Nachts lag sie an seiner Brust. Als man in's Gefängenis ihn brachte, Sie stand am Fenster und lachte. Er lies ihr sagen: O komm zu mir, Ich sehne mich so sehr nach dir, Ich rufe nach dir, ich schmachte- Sie schüttelt' das Haupt und lachte. Um sechse des Morgens ward er gehenkt, Um sieben Ward er in's Grab gesenkt; Sie aber shon um achte Trank rothen Wein und lachte. EEN DELZij zaten onder elkaars junkievel;Hij was een dealer en zij was een del. Als hij drugs bracht, waar zij naar smachtte; Geilde zij hem laveloos en lachte. Sores en soelaas deelden zij samen, Ondanks de klanten die bij haar kwamen; Toen flikken hem naar de bajes brachten, Stond zij stoned op de stoep en lachte. Op het bezoekuur kloeg hij: "Het gaat slecht ! Een waslijst die men mij ten laste legt; Kun jij mijn cold turkey niet verzachten ?" Zij schudde haar kroezig haar en lachte. Hij snakte naar een shot - Zat in de goot; Maakte tegen zessen zijn ader bloot; Hartstikke dood was hij omstreeks achten; Om tienen tippelde zij en lachte. © Hertaling (persiflage) van Lepus DAS HOHELIEDDes Weibes Leib ist ein Gedicht,Das Gott der Herr geschrieben Ins große Stammbuch der Natur, Als ihn der Geist getrieben. Ja, günstig war die Stunde ihm, Der Gott war hochbegeistert; Er hat den spröden, rebellischen Stoff Ganz künstlerisch bemeistert. Fürwahr, der Leib des Weibes ist Das Hohelied der Lieder; Gar wunderbare Strophen sind Die schlanken, weißen Glieder. O welche göttliche Idee Ist dieser Hals, der blanke, Worauf sich wiegt der kleine Kopf, Der lockige Hauptgedanke! Der Brüstchen Rosenknospen sind Epigrammatisch gefeilet; Unsäglich entzückend ist die Cäsur, Die streng den Busen teilet. Den plastischen Schöpfer offenbart Der Hüften Parallele; Der Zwischensatz mit dem Feigenblatt Ist auch eine schöne Stelle. Das ist kein abstraktes Begriffspoem! Das Lied hat Fleisch und Rippen, Hat Hand und Fuß; es lacht und küßt Mit schöngereimten Lippen. Hier atmet wahre Poesie! Anmut in jeder Wendung Und auf der Stirne trägt das Lied Den Stempel der Vollendung. Lobsingen will ich dir, o Herr, Und dich im Staub anbeten! Wir sind nur Stümper gegen dich, Den himmlischen Poeten. Versenken will ich mich, o Herr, In deines Liedes Prächten; Ich widme seinem Studium Den Tag mitsamt den Nächten. Ja, Tag und Nacht studier ich dran, Will keine Zeit verlieren; Die Beine werden mir so dünn - Das kommt vom vielen Studieren. HET HOOGLIEDHet lijf van de vrouw is een gedicht,Door God de Heer geschreven In 't grote stamboek van de natuur, Als in de geest gedreven. Ja, het tijdstip was hem gunstig, God was hoogst geïnspireerd; Hij had de tere, rebelse stof Heel kunstzinnig gecrëeerd. Hij wist het lijf van de vrouw Tot prachtig hooglied te kneden; Wat een verrukkelijke strofen Zijn haar slanke blanke leden. O wat een goddelijk idee, Is die hals, blank en lief, Waarop het hoofdje neigt, Het lokkige hoofdmotief. Aan de borsten met rozenknoppen Kan men een puntdicht wijden; Onbeschrijflijk zalig is de cesur, Waar de boezem zich laat scheiden. De Schepper heeft de heupen Prachtig parallel vorm gegeven; Het tussendeel met het vijgenblad Is ook heel mooi geschreven. Het is geen cerebraal gedicht! Dit lied heeft vlees en ribben, 't Heeft handen en voeten, 't lacht en kust Met mooigerijmde lippen. Het is waarlijk poëzie! Elke wending ademt bevalligheid; En op het voorhoofd draagt het lied De stempel van volmaaktheid. Heer, ik wil u lof toezingen, En u in 't stof aanbidden! Naast u en hemelse poëten Zijn wij maar zwakkelingen. Verdiepen wil ik mij, o Heer, In uw verrukkelijk lied; Ik studeer niets anders meer bij dag en ook bij nacht niet. Ja, dag en nacht studeer ik, Ik wil alles over haar leren; Mijn benen worden zo dun Van haar almaar te adoreren. © Vertaald door Lepus Ein Jüngling liebt ein MädchenEin Jüngling liebt ein Mädchen,Die hat einen andern erwählt; Der andre liebt eine andre, Und hat sich mit dieser vermählt. Das Mädchen heiratet aus Ärger Den ersten besten Mann, Der ihr in den Weg gelaufen; Der Jüngling ist übel dran. Es ist eine alte Geschichte, Doch bleibt sie immer neu; Und wem sie just passieret, Dem bricht das Herz entzwei. Aus LYRISCHES INTERMEZZO 1822 - 1823 Een jongen houdt van een meisjeEen jongen houdt van een meisje,Dat van een andere houdt, Die andere houdt van een andere, En is met die andere getrouwd. Geërgerd trouwt het meisje snel Met de eerste de beste man, Die ze aan de haak slaan kan; De jongen is van geen tel. Het is het oude verhaal, Maar het blijft nog steeds van kracht; En wie er zich in verwart, Die krijgt een gebroken hart. © Vertaald door Lepus DISKRETIONHast du vertrauten Umgang mit Damen,Schweig', Freundchen, still und nenne nie Namen: Um ihretwillen, wenn sie fein sind, Um deinetwillen, wenn sie gemein sind. DISCRETIEGa je vertrouwelijk om met dames,Wees dan discreet vriend en noem nooit namen: Om hunnentwil als ze netjes zijn, Om jouwentwil als het sletjes zijn. Das Glück ist eine leichte DirneDas Glück ist eine leichte Dirne,Und weilt nicht gern am selben Ort; Sie streicht das Haar dir von der Stirne Und küßt dich rasch und flattert fort. Frau Unglück hat im Gegentheile Dich liebefest an's Herz gedrückt; Sie sagt, sie habe keine Eile, Setzt sich zu dir an's Bett und strickt. *Aus dem "Romanzero" Het geluk is een lichtekooiHet geluk is een lichtekooi,die zich snel verveelt in elk oord; Zij strijkt je haren in de plooi En kust je snel en fladdert voort. Vrouw Rampspoed daarentegen, Drukt je stevig aan het hart; Ze zegt, ik heb een zee van tijd En zet zich naast je bed en breit. |
Nach oben
Heinrich Heine
Liebe (auf Deutsch)
Heinrich Heine
Die Heimkehr (auf Deutsch)
Heinrich Heine
6 Gedichten (in het Nederlands)
Heinrich Heine
Die Heimkehr
Blumenlese => Bloemlezing
Heinrich Heine
Bloemlezing
Dead Poets Society
Homepage
Pageviews since/sinds 21-03-2002:
© Gaston D'Haese: 12-04-2002.
Update: 03-12-2019.
Statist. Poëzieweb-Poetryweb:
Onestat
|
|
|
Statist. Poëzieweb-Poetryweb: Statcounter |