Circa 600 VC
|
Sappho is een Oudgriekse dichteres die haar 
Poëzie van Sappho op papyrus 'Sappho van Lesbos is de tiende Muze' Plato'Sappho is de zoetzingende' Anakreon 'Sappho is de honingzoete glorie van Lesbos' Lucianus'Wat leerde Sappho de meisjes anders dan de liefde'  Venus en Cupido Lucas Cranach I POËZIE van SAPPHOWeer siddert in mijde Liefde die het lichaam tart dat bitterzoet en onweerstaanbaar reptiel In de lenteschemering schijnt de vollemaan: meisjes stellen zich op alsof ze rond een altaar staan
Zoals de zoete appel
Liefde Vannacht aanschouwde ikVannacht heb ik de maan aanschouwd  Het zijn de Muzen die er voor zorgden dat ik geëerd werd Zij leerden mij hun kunst  Sappho IK WARE LIEVER DOOD'ik ware liever dood'huilde ze bij het afscheid en ze bleef herhalen: 'ach Sappho, dit is vreselijk ik wil je niet verlaten' ik antwoordde haar: 'vaarwel, maar blijf denken aan onze liefdesband en de offers aan Aphrodite en alle mooie dingen die wij samen beleefden vele kransen van viooltjes rozen, dille en krokussen heb je hier geschikt en heel wat guirlandes gevlochten met bloemen om je slanke hals gedaan en met veel kostbare en vorstelijke balsem je lichaam gezalfd en op een zacht bed je verlangen gesust' ODE AAN APHRODITEOnsterfelijke Aphrodite op je luisterrijke troonbetoverende dochter van Zeus ik smeek u Vrouwe - verpletter mijn geest niet onder kwelling en smart maar kom mij te hulp zoals vroeger toen je mijn verre klaagzang hoorde en je vaders schitterende huis verliet in je gouden wagen met prachtige zwanen bespannen die je in volle vaart van de hemel door de heldere ether voerde naar de donkere aarde stralend met je onsterfelijke glimlach stond je voor mij en vroeg wat er scheelde "Waarom riep je mij en wat kan de pijn stillen van je woelige geest wie zou ik moeten overreden om je liefdesverdriet te stoppen Sappho over wie klaag je en wie doet je vreselijk lijden? ze ontloopt je nu maar spoedig zal ze je zoeken nu weigert ze geschenken maar straks zal zij er geven nu versmaadt ze je liefde maar morgen zal ze je beminnen tegen haar wil in" kom bij me zoals weleer en sus mijn smart laat me niet bitter smachten en geef me alles wat ik verlang - Godin, in mijn strijd sta mij altijd bij © Lepus: vertaling uit het Engels ik nam mijn lier en zei  Recent ontdekt gedicht van de bejaarde SapphoMeisjes neem de mooie gaven *
De Oudgriekse mythe gaat over de 'Godin ©Gedicht vertaald uit het Engels (Martin West) door Lepus. SAPFISCHE POËZIE
Aphrodite
In de Griekse mythologie is zij de godin HAAR ZOET GEWICHTHaar zoet gewicht op mijn Hart bij NachtAmper neergevlijd- Toen, wakkerwordend , door Lustgevoel, Mijn Bruid wegglipte -Als het een tastbare Droom was- Laat de Hemel het dan bevestigen- Of als Ikzelf gedroomd werd door Haar- Wat ik sterk vermoed -Blijft Hij over- die aan Mij- Schonk -zoals aan Iedereen- Een Verdichtsel in plaats van Geloof- Zo diep -als was het echt- WILDE NACHTENWilde Nachten - Wilde Nachten!Als ik hen met U deelde Dan waren deze wilde Nachten Onze weelde! Nietig - de Winden - Voor een aangemeerd Hart- Weg met het Kompas- Weg met de Kaart! Roeiend in Eden- O, de Zee! Mocht ik maar ankeren - Vannacht- In U!
Dominee Charles Wadsworth was de geheime  Aphrodite (Venus) wordt omringd door centauren, nimfen, enz. EEN VALENTIJNWat zal ik vandaag mijn liefste sturennu alle bossen zo liefelijk zijn ? Zoals bij leeuwerik en hermelijn zal mijn zoete liefde blijven duren. Ik zal haar sturen een lok met haar, die ze zal koesteren op haar hart; Ik zal vertederd zijn en verward, omdat ik hoop alleen te zijn met haar. Een viooltje is mooi om te geven; O, als zij het raken mocht met haar mond, zou ik na die verrukkelijke stond, zonder haar nog verder kunnen leven ? Ik zal haar een kus sturen, vrij en blij, want dat is een vlindervlugge wijze, omdat ik morgen ten allen prijze, weten wil of zij er ook een stuurt aan mij. Ga goede wind, naar andere oorden, verliefd op haar wangen die je streelde. Ga nu vlug en wat jij met ons deelde, verdient mijn dank, maar ik vind geen woorden. Matilda Betham-Edwards (1836-1919) DE WEERHAAN WIJST ZUIDWAARTSIk deed je blaren opzij,
Amy Lowell (1874-1925) had een lesbische relatie DE NOOD AAN JOUEen gouden schemering voor de rijzende maan;Doorheen het wolkendek waar een of twee sterren staan; Bladgeruis, sussend en nat en teer; En owee! de nood aan jou doet zeer. Angelina Weld Grimké (1880-1958) JIJIk hou van je hals, waar hartstocht luwt,van het bloed dat er zachtjes stuwt, van je wenkbrauwen gefronst tot vraag, van je haar als lommer van een haag. Ik hou van je huid, gaaf en blank; Van je kleine vingers, fijn en slank; Ik hou van je puntige kin en het speelse kuiltje er in. Ik hou van hoe je komt en gaat en hoe jij je uit en ligt of staat; Ik ben niet wijs, 't is niet gelogen, Jezus! hoe hou ik van je ogen! Angelina Weld Grimké
(1880-1958) VERIJDELDE SLAAPOwee! Ik kan niet slapen vannacht;Ik sluit mijn ogen en onverwacht verschijnt zij in een visioen en lacht en straalt van jeugdige levenskracht. Ik kan niet anders dan haar gedogen; Blond en slank in haar naakte luister, glimlacht zij naar mij en haar ogen vol fel verlangen worden duister. Langzaam neigt ze naar me toe. Ik kruis de laaiende passie in haar blik en dan dringt haar lach, helder en zoet, in de ijlte door, op dat ogenblik. O sirene met de tartende tong ! O schoonheid, wit en leliezacht ! Ik zie haar, blond en slank en jong en ach, ik kan niet slapen vannacht. Marie Madeleine (1881 - 1944) Enkele van haar gedichten heb ik vertaald in het Nederlands Zij was pas zestien, toen haar poëzie en proza al bewondering en schandaal veroorzaakten, vooral in de Berlijnse beau monde. Marie-Madeleine heeft een zeer turbulent leven geleid. Ze was biseksueel en verslaafd aan morfine. DE AANRAKING
De bomen bewaarden wat zon in hun takken.Zoals een gesluierde vrouw in een andere tijd, Verdwijnt de wenende schemering... Mijn vingers Volgen trillend en uitdagend de lijn van je heupen. Mijn listige vingers treuzelen als ze onder het kleed je huiverend vlees voelen, dat zacht is als petalen... De kunst van het tasten, complex en nieuwsgierig, Evenaart de droom van parfum, het wonder van klanken. Ik volg langzaam de contouren van je heupen, Je schouders, je nek, je onbevredigde borsten. Mijn kiese begeerte wijst je kussen af; Ze beroert en bezwijmt in blanke wellust. Renée Vivien (1877-1909) DE BORSTEN VAN MNASIDIKA
Omzichtig deed zij met één hand haar tunica openen reikte mij haar zachte bloedwarme borsten, zoals men aan de godin een koppel levende tortelduiven offert. 'Bemin ze vurig', zei ze, 'want ik bemin ze zo! Het zijn echte schatjes, kleine kleuters. Als ik alleen ben zorg ik voor hen. Ik speel met hen en schenk ze plezier. Ik baad ze in koele melk en poeder ze met bloemen. Mijn fijne haren drogen hen en zijn teder aan hun knopjes. Ik streel ze huiverig als ik ze te slapen leg in zachte wol. Lieveling wees jij hun zuigeling, want nooit zal ik kinderen baren en omdat ze zo ver zijn van mijn mond, kun jij ze kussen geven in mijn naam.' Pierre Louÿs - 'Bilitis' |
zijn van Lepus
Naar bovenSappho
English => Nederlands
Homepage
Pageviews since/sinds 21-03-2002:
© Gaston D'Haese: 01-03-2002.
Laatste wijziging 31-05-2017.E-post: webmaster
|
|