Actuele en waardevolle informatie

Die vindt u op de blog van Eric De Corte, erkend bemiddelaar en scheidingsconsulent:

http://ericdecorte.be/blog

Recente Artikels :

Langetermijngevolgen van scheiding voor kinderen en hoe die effecten verzachten

'De gevolgen van een scheiding blijven voor kinderen vaak tot in de volwassenheid voelbaar, zo is in verschillende onderzoeken duidelijk aangetoond.

De belangrijkste langetermijngevolgen zijn:

* een groter risico op depressie, inclusief een groter beroep op de hulpverlening;
* een zwakkere band met de ouders;
* een lager eindniveau van de opleiding;
* minder inkomen;
* een groter eigen scheidingsrisico.

De kans op een eigen echtscheiding is bijvoorbeeld voor scheidingskinderen ongeveer tweemaal zo groot. Als beide partners gescheiden ouders hebben, is die kans driemaal zo groot. Dat verschijnsel doet zich in de gehele westelijke wereld voor. De belangrijkste verklaring is dat scheidingskinderen geen goed voorbeeld hebben van een stabiele ouderlijke relatie. Ook hebben zij meestal minder van hun ouders geleerd hoe je problemen kunt oplossen.

Veel ouders zijn zich niet of nauwelijks bewust van alle mogelijke gevolgen van scheiding voor hun kinderen. Tegelijkertijd hebben alle ouders wel het beste voor met hun kinderen. Kennis van deze gevolgen kan een eerste stap zijn om de mogelijke effecten te verzachten. Een belangrijke tweede stap is het vermijden van de belangrijkste valkuilen.

Die zijn:

Ruziemaken als de kinderen in de buurt zijn

Heftige ruzie tussen ouders is voor kinderen beangstigend en schadelijk. Ze voelen zich er onveilig door en hun vertrouwen in hun ouders krijgt een knauw. Ouders moeten het goed voorbeeld geven, maar doen dat niet met ruziemaken. Het is belangrijk dat zij ruzies proberen te vermijden als de kinderen binnen gehoorsafstand zijn.

Trekken aan de kinderen

Gescheiden ouders zetten hun kinderen soms (onbedoeld) onder druk. Die kunnen daardoor het gevoel krijgen tussen hun vader en moeder te moeten kiezen. Partij kiezen voor de een betekent ontrouw zijn aan de andere. Dat is onverdraaglijk voor kinderen en kan tot (ernstige) loyaliteitsconflicten leiden. Ouders kunnen problemen voorkomen als zij hun kinderen toestaan van beide ouders te houden.

Kwaadspreken over de andere ouder

Kinderen kunnen er niet tegen als hun ouders negatief over elkaar praten, of als anderen dat doen. Een kind ervaart de kritiek op een ouder al gauw als kritiek op zichzelf en voelt zich daardoor afgewezen. Afkeuring kan ook loyaliteitsproblemen veroorzaken. Ouders doen er goed aan ten minste neutraal over de andere ouder te spreken en ervoor te zorgen dat anderen dat ook doen.'

Bron: Spruijt, E. & Kormos, H. (2014). Handboek scheiden en de kinderen.
Houten: Bohn Stafleu van Loghum, 2e geheel herziene druk.

Tips voor scheidende ouders met kinderen - Rita Hey (Het Huis)

1. Overtuig het kind dat, na de echtscheiding, beide ouders hen nog even graag blijven zien.

2. Laat het kind toe om contact te houden met de grootouders en de beide families.

3. Geef de weekendouder alle nodige gegevens over school en hobby’s en ga beiden naar de activiteiten van het kind.

4. Stel duidelijke verblijfsregels op.

5. Bespreek de echtscheidingsproblemen niet in aanwezigheid van het kind.

6. Laat het kind niet kiezen waar het wil verblijven.

7. Betrek het kind niet in procedures.

8. Maak van het kind geen “vervangpartner”.

9. Laat de andere ouder steeds in zijn waardigheid.

Over Het Huis

Kinderen uit de Knel · Een interventie voor gezinnen verwikkeld in een vechtscheiding
Justine van Lawick en Margreet Visser

Scheidingen die steeds verder escaleren, vechtscheidingen: ze komen te vaak voor. Waar er kinderen in het geding zijn is dit niet acceptabel.

Kinderen uit de Knel is een interventie voor ouders verwikkeld in een vechtscheiding en voor hun kinderen. De interventie richt zich op ouders die al meer dan een jaar gescheiden zijn, tussen wie de strijd escaleert en bij wie de kinderen uit beeld raken. Op ouders die niet tot overeenstemming kunnen komen over een goede organisatie van het ouderschap en in strijd blijven over kwesties zoals zorg voor de kinderen, wonen en geld.

Kenmerkend voor deze vernieuwende aanpak is de groepsgewijze benadering van zowel de ouders als de betrokken kinderen, waarbij het zwaartepunt ligt bij de ouders. Doel is het de-escaleren van de strijd en het weer centraal stellen van de kinderen. Op die wijze komt de omgeving van de kinderen weer in balans, wordt het weer veilig en kunnen zij zich weer verder ontwikkelen.

Deze uitgave bevat een gedetailleerde uitwerking van de theoretische basis van het programma plus een beschrijving van het praktische verloop en vormt daarmee een naslagwerk voor iedere professional die hiermee aan de slag wil. Daarnaast is er een ondersteunende website.

Het programma Kinderen uit de Knel is ontstaan vanuit onvrede over vaak uitblijvende of onvoldoende resultaten bij behandelingen van ouders en/of kinderen in zeer complexe scheidingssituaties en is ontwikkeld door het KJTC | Kinder- en Jeugdtraumacentrum en het Lorentzhuis in Haarlem.

De inhoud van het boek.

Colofon:

ISBN: 9789088505331 · 2014, 1ste druk · paperback - 176p. · prijs: € 29.40
Uitgeverij: SWP

Meer digitale informatie op de website http://www.kinderenuitdeknel.nl/
Over de opleiding voor deze systematiek: http://www.kinderenuitdeknel.nl/opleiding
Over het Lorentzhuis: http://lorentzhuis.nl/

Een week mama een week papa? – Wat kinderen bij een scheiding ECHT nodig hebben

Claire Wiewauters en Monique Van Eyken

In de inleiding stellen de auteurs hun boek voor.

“Het is passend dat een boek dat naar een antwoord tracht te zoeken op de vraag wat kinderen bij scheiding écht nodig hebben, vertrekt vanuit de stem van het kind.

Victor, die 11 was toen hij deze brief schreef, heeft weinig woorden nodig: ‘Papa, ik zal je heel erg missen, en ik wil je heel graag vaak blijven zien, want ik hou heel erg veel van jou.’

In dit boek kiezen we uitdrukkelijk om te vertrekken vanuit het perspectief van het kind. Hoe ervaren kinderen de scheiding van hun ouders? Wat gebeurt er met hen wanneer ze hun gezin verliezen? Wat hebben kinderen nodig om deze moeilijke periode door te komen? Hoe kunnen we als ouders goed zorg geven? Hoe kan het netwerk rondom ouders en kinderen hen hierin nabij zijn? Hoe kunnen we als samenleving een antwoord bieden? Aangezien je dit boek ter hand hebt genomen, gaan we ervan uit dat je – om wat voor reden dan ook – betrokken bent bij kinderen tijdens en na een scheiding.
Dit boek is in de eerste plaats geschreven voor ouders die verwikkeld zijn in een relatiecrisis of die na een scheiding er het beste van proberen maken. We spreken hen daarom in het boek ook rechtstreeks aan. Iedere ouder die met een scheiding geconfronteerd wordt, vraagt zich immers af hoe je de kinderen hierin kunt bijstaan. Kinderen hebben recht op een ‘veilig nest’. Als partners beslissen om niet langer samen door het leven te gaan is het garanderen van een veilig nest voor kinderen tijdelijk een moeilijke evenwichtsoefening. Dit boek wil ouders helpen om te zorgen voor een veilig nest tijdens en na scheiding.

Dit boek is ook bedoeld voor iedereen die zich afvraagt hoe hij vanuit de eigen positie scheidende ouders en hun kinderen het best nabij kan zijn.

Het boek is opgebouwd uit drie delen. In het eerste deel kijken we samen met jou door de ogen van kinderen. We laten kinderen aan het woord. Naast andere getuigenissen kun je het verhaal van Emma en Sofie lezen. Emma is 11 jaar en maakte 2 jaar geleden de scheiding mee van haar ouders. Vader was de eerste beslisser. Sofie is 24 jaar en maakte op de leeftijd van 10 jaar de scheiding mee van haar ouders. Moeder was de eerste beslisser. Deze kinderen zijn met elkaar in gesprek gegaan en delen hun verhaal met ons. Zij laten ons meekijken in hun hoofd, hun hart en hun ziel. Hierdoor verstaan we beter wat scheiding met kinderen doet.

In het tweede deel gaan we op zoek hoe ouders kinderen kunnen bijstaan in deze moeilijke periode. Als ouder heb je heel wat vragen. Hoe loods je jezelf en de kinderen hier doorheen? Het liefst van al krijg je een pasklaar antwoord dat leidt naar succes. Maar zo werkt het niet. We zetten wel bakens voor je uit die de richting aangeven. We zijn ervan overtuigd dat de weg die elk gezin uiteindelijk voor zichzelf kiest soms erg verschillend is. En dat is goed. Elk kind en elk gezin is ook anders. Maar hoewel elke crisis en elk gezinsverhaal verschillend is, leer je natuurlijk ook door te kijken hoe anderen het doen. Om die reden delen we met jullie heel wat verhalen van gezinnen, ouders en kinderen waarmee we een stukje van hun weg mochten afleggen.

In het derde deel ten slotte, stellen we ons de vraag wie ouders en kinderen kan bijstaan in deze moeilijke periode. We gaan in op het netwerk rondom ouders en kinderen. De bredere familie, de school en andere betrokkenen. We kijken ook welke betekenis bemiddeling kan hebben voor ouders en kinderen. Ook hier vind je heel wat verhalen die je kunnen inspireren.

Tussen 2006 en 2010 werd in Vlaanderen een grootschalig onderzoek verricht onder de naam “Scheiding in Vlaanderen’. Dit onderzoek was een samenwerking tussen vier grote Vlaamse universiteiten (Antwerpen, Gent, Leuven en Brussel) en de studiedienst van de Vlaamse regering. Doorheen het boek verwijzen we naar resultaten van dit onderzoek. We benoemen dit onderzoek afgekort als het SIV-onderzoek. Ook de onderzoekers van het IPOS en het LAGO-onderzoek leverden boeiend materiaal aan. De verwijzingen naar de betreffende websites vind je achteraan.

Het schrijven van dit boek is twee jaar geleden gestart als een gezamenlijk project. We hebben onze zorg en soms ook onze verontwaardiging over de positie van kinderen met elkaar gedeeld. Dat werkte als een katalysator om dit project aan te vatten. Claire schreef het merendeel van de teksten. Monique dacht mee, las na, vulde aan en illustreerde met voorbeelden uit haar praktijk. Dit boek is er gekomen dankzij onze samenwerking en onze dialoog en dankzij de input van vele anderen.

Vanaf nu is het ook van jou."

Claire Wiewauters en Monique Van Eyken

Uitgave Lannoo – juni 2014 | € 19,99


Inhoud

Inleiding

DEEL I     KINDEREN IN HET MIDDEN VAN EEN SCHEIDINGSSTORM
1   ‘Help? Ik verlies mijn gezin!’
2   De buitenkant en de binnenkant van je kind
3   De leeftijd van je kind

DEEL II   OUDERS IN HET MIDDEN VAN EEN SCHEIDINGSSTORM
4   Ouders blijven ouders, kinderen blijven kinderen
5   ‘We hebben slecht nieuws: we gaan scheiden’
6   ‘Wanneer ben ik waar en bij wie?’
7   Een plaats zoeken in een nieuw gezin

DEEL III   WIE HELPT KINDEREN EN OUDERS DOOR DE SCHEIDINGSSTORM
8   Wie helpt wie met wat?
9   Kiezen voor bemiddeling
10 Tot slot: werk aan de winkel!

Dankwoord
Meer lezen
Interessante websites

Uit deel III Wie helpt kinderen en ouders door de scheidingsstorm?

Dat zijn het bredere netwerk van familie en kennissen, de leerkrachten, de grootouders, familiale bemiddelaars.

Enkele tips voor leerkrachten bij de ondersteuning op klasniveau

• Creëer een open klasklimaat
• Organiseer klasgesprekjes
• Voorzie in je klasbibliotheek boekjes over scheiding en nieuwe gezinsvormen
• Houd rekening met de complexiteit van gezinsrelaties bij feestdagen en het maken van cadeautjes
• Ontwikkel lessen over relaties en emoties: bijvoorbeeld werken rond gevoelens op de basisschool, werken rond relatievorming in het secundair onderwijs
• Geef extra tijd om toetsen en rapporten in te kijken.

blz. 182

De leerkracht als steun voor ouders?

Als leerkracht krijg je ook met ouders te maken. Soms komt de leerkracht in een moeilijke positie te zitten. Een ouder wil bijvoorbeeld zijn gelijk halen, en de leerkracht heeft het gevoel dat hij partij moet kiezen. Leerkrachten dreigen zo betrokken te raken in conflicten tussen ouders.

Een paar handvatten

• Probeer in gesprekken met ouders niet de term ‘je ex’ te gebruiken, maar over de andere ouder te spreken, als ‘de moeder’ of ‘de vader’ van het kind. Zo appeleer je bij de ouders aan zijn positie als vader of moeder.
• Breng het kind als kwetsbare schakel in beeld. Natuurlijk is het goed om eerst begrip te tonen voor de positie van de ouder. Luister ‘naar’ ouders en geef hun ruimte om hun verhaal te doen. ‘Ik begrijp dat deze situatie voor jou als vader erg moeilijk is.’ Daarna kun je als leerkracht te ouder helpen om door de ogen van het kind te kijken: ‘Ik maak me zorgen over je dochter. Ik merk dat…’
• Geef feedback aan ouders hoe het met hun kind gaat. Mogelijk merk je als leerkracht bepaald gedrag op dat voor ouders verborgen blijft.
• Weet dat ieder zijn waarheid heeft. Het is menselijk om partij te kiezen, maar probeer dat te vermijden.
• Help ouders om kinderen buiten de strijd te houden, bijvoorbeeld door te wijzen op de negatieve gevolgen van conflicten voor het kind.
• Verwijs ouders indien nodig naar instanties die verder kunnen helpen, zoals het Centrum voor leerlingenbegeleiding, een bemiddelaar, het Centrum Algemeen Welzijnswerk enzovoort.

blz. 183

Je rol als leerkracht op team- en schoolniveau

Natuurlijk sta je er als leerkracht niet alleen voor. Je werkt binnen een team van collega’s en bent ingebed in een school. Voor leerkrachten is het een grote steun als de school een beleid uitstippelt over de omgang met kinderen en ouders in scheiding.
Hierna volgen een aantal aspecten die in zo’n beleidsplan kunnen worden opgenomen:

• De school zal steeds voorrang geven aan de positie van het kind.
• De school verwacht van de ouders dat zij hen informeren over een (naderende) scheiding.
• De school gaat met deze informatie op een discrete en gepaste manier om.
• Wanneer de scheiding een feit is, verwacht de school dat de ouders hen informeren over de concrete regels en afspraken i.v.m. de gezagsregeling, verblijfsregeling en kostenregeling, voor zover dit relevant is voor de school.
• De school verplicht zich om beide ouders blijvend te informeren over het functioneren en welbevinden van het kind op school.
• De school is geen betrokken partij in juridische aangelegenheden.

Op veel scholen wordt dit beleid zichtbaar via het schoolreglement. In een schoolreglement kan dit bijvoorbeeld als volgt worden gecommuniceerd:

‘Scheiden is een emotioneel proces. Voor kinderen die deze “verliessituatie” moeten verwerken, wil de school een luisterend oor, openheid, begrip en extra aandacht bieden.’

Wanneer de ouders niet meer samenleven, maakt de school met beide ouders afspraken over de wijze van informatievoorziening en de manier waarop beslissingen over het kind worden genomen.

blz. 184.

Bespreking

Dit is geen leesboek wel een handleiding vooral voor ouders met kinderen die met een scheiding worden geconfronteerd. Het is duidelijk de bedoeling van beide auteurs om vanuit het gezichtspunt van de kinderen de ouders inzicht te verschaffen hoe kinderen een echtscheiding ervaren en hoe ouders daarop zo doeltreffend mogelijk kunnen inspelen om de kinderen zo goed mogelijk doorheen het belevingsproces te begeleiden.

Heel de vormgeving van het boek is daarom ook gericht op die handreiking aan ouders. Het boek is duidelijk ingedeeld in drie grote delen rond het meemaken van wat de auteurs de “scheidingsstorm” noemen. Kinderen beleven die storm in het eerste deel, ouders zijn erbij betrokken in het tweede deel en in het derde deel wordt de hulp voorzien van het netwerk omheen het gezin als de leerkrachten, de grootouders, de professionele bemiddelaars.

Elk deel is dan weer op zichzelf ingedeeld in drie of vier korte hoofdstukken die rijkelijk voorzien zijn van getuigenissen uit de beleving zelf van kinderen of ouders of andere betrokkenen. De hoofdstukonderdelen worden ook voorzien van heel korte tekstjes met adviezen of belangrijke informatie of soms een synthese. Elk hoofdstuk sluit af met vijf of zes of meer tips die helpen bij wat in het hoofdstuk als inhoud wordt aangereikt. Consequent voor alle hoofdstukken wordt dat stramien niet vastgehouden, maar de tips bij behandelde inhouden komen doorheen de tekstjes veelvuldig voor.

Zowat alle psychologische, juridische of praktische aspecten rond een scheiding van ouders met kinderen komen aan de orde. Op duidelijke wijze en in een eenvoudige taal maar heel nauwkeurig leiden de auteurs ouders en betrokkenen doorheen heel het proces maar consequent gericht op inzichtvorming en advisering voor de begeleiding van de kinderen doorheen het belevingsgebeuren van de scheiding van hun ouders.

Wie nood heeft aan een handleiding voor het verwerken bij kinderen van de echtscheiding van hun ouders vindt in dit boek, dat de laatste bevindingen rond scheiding in deze tijd bevat, beslist zijn gading.

Ghislain Duchâteau

2 augustus 2014.

Villa Pinedo, de plek voor jongeren met gescheiden ouders

Stichting Villa Pinedo

Hoe het begon: Marsha Pinedo aan het woord

In plaats van in therapie te gaan kunnen jongeren met gescheiden ouders beter hun verhalen aan elkaar vertellen.

Marsha Pinedo vertelt hoe het in 2000 begon en hoe het verder ging.

Welkom in de villa, de plek voor jongeren met gescheiden ouders.

Op deze plek kun jij laten horen wat jij denkt, voelt en vindt van de scheiding van je ouders. Je kunt hier leren van ervaringen van anderen en anderen met jouw verhaal steunen. Met elkaar willen we volwassenen bewust maken van wat er in ons hoofd en hart omgaat. En daarmee werken aan een gedragsverandering van ouders in het belang van het kind. Kort gezegd: Villa Pinedo is een wake-up call voor ouders in scheiding. Mail jouw verhaal naar de redactie of schrijf zelf een bericht op het forum.

http://www.villapinedo.nl/voor-jongeren

Er is ook Villa Pinedo voor ouders

Kinderen spreken, volwassenen luisteren

Villa Pinedo voor ouders is er om ouders bewust te maken van wat er in het hoofd en hart van kinderen omgaat. Villa Pinedo streeft naar gedragsverandering van ouders in scheiding. Dat zij leren handelen in het belang van het kind en zo vechtscheidingen voorkomen worden. Wil je als gescheiden ouder advies van  jongeren van Villa Pinedo? Ruim 100 ouders gingen je voor. Je kunt hier ook vragen lezen van andere ouders.

http://www.villapinedo.nl/voor-ouders

Open brief aan alle gescheiden ouders

Deze open brief aan alle gescheiden ouders is een ‘wake-up call’. Wil jij hem aan je ouders laten lezen? Of aan je oma en opa, mediator of advocaat?

Weliswaar van Nederlandse kinderen maar het kon evenzogoed een brief zijn van Belgische kinderen. Het is zo universeel hoe kinderen een scheiding aanvoelen. 

Jaarlijks krijgen zo’n 70.000 kinderen in Nederland te maken met een scheiding, in België zijn het er ongeveer 40.000. In de praktijk blijkt maar al te vaak dat er tijdens en zeker ook na de scheiding te weinig aandacht bestaat voor de gedachten en gevoelens van kinderen. Om hier verandering in te brengen heeft Villa Pinedo samen met jongeren een open brief opgesteld. Deze open brief moet volwassenen bewust maken wat er in het hoofd en hart omgaat van kinderen tijdens het scheidingsproces.

Download de open brief in pdf

Aan alle gescheiden ouders

Met deze brief willen wij jullie laten weten hoe wij ons voelen. 'Wij' zijn de tienduizenden kinderen per jaar die op een dag te horen krijgen dat hun ouders uit elkaar gaan. Op die dag stort onze wereld in. Alles wat veilig en vertrouwd was wordt ineens anders. Veel van ons moeten verhuizen, naar een andere school, wennen aan jullie nieuwe liefdes en in het ergste geval één van de ouders heel erg missen. En dat doet pijn.

We willen zo graag allebei onze ouders in ons leven. Twee ouders die van ons houden en ons groot zien worden. Twee ouders die staan te juichen langs de lijn, trots zijn als we goeie cijfers halen en alles willen weten over ons eerste gebroken hart. Die samen op de eerste rij zitten als we examen doen en liefdevol hun eerste kleinkind vasthouden.

Weten jullie wel hoeveel verdriet we soms stiekem hebben, als we de boodschapper moeten zijn? Als we moeten luisteren naar de gemene dingen die jullie over elkaar zeggen? Als we zien dat jullie elkaar negeren waar we bij zijn? Weten jullie wel hoe moeilijk het is om van jullie allebei te houden, terwijl dat soms van één van jullie niet mag? Dat we dan maar niks zeggen over hoe leuk het weekend was?

We voelen ons verscheurd tussen de twee mensen waar we zoveel van houden. We voelen ons schuldig als we het leuk hebben bij de ander. We voelen ons verantwoordelijk voor jullie geluk. Meestal zijn jullie zelf na een tijdje weer gelukkiger, maar voor ons is dat vaak niet zo gemakkelijk. Sommigen van ons hebben er de rest van hun leven last van.

Dus mogen we jullie een paar dingen vragen?
- Laat ons a.u.b. geen kant kiezen
- Maak geen ruzie waar we bij zijn
- Zeg geen slechte dingen over elkaar tegen ons
- Geef ons de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie
- Luister echt naar wat we te zeggen hebben
- Geef ons de ruimte om van jullie allebei te houden
- Vergeet niet dat jullie samen voor ons hebben gekozen.

Een scheiding voelt als een veilig huis dat ineens helemaal verbouwd wordt. Muren eruit, nieuwe vloerbedekking, ander behang. Eerst is het één grote puinhoop en dan komt er heel langzaam iets moois tevoorschijn. Laat ons rustig mee verven en vraag ons wat we van het uitzicht vinden. Zo bouwen we met jullie samen aan een nieuw huis, met hier en daar een barst of een kapotte dakpan. maar wel warm, veilig en stevig.
Een plek waar wij ons weer THUIS voelen.

De sleutel hebben jullie net gekregen.

www.villapinedo.nl

Er is ook Villa Pinedo voor professionals

http://www.villapinedo.nl/voor-professionals

Contact met Villa Pinedo

"Liefde aan het werk - Voorbeelden en tips uit de praktijk" recent boek van Alfons Vansteenwegen

Het boek werd in januari 2014 uitgegeven bij Lannoo. Het kost € 14,99.

Over het boek

Hoe werkt de liefde? Het is geen vraag waar alleen psychologen of relatietherapeuten een antwoord op kunnen bedenken. Eigenlijk weet elk stel hoe de liefde werkt. Ze ondervinden het zelf, dag in dag uit.

In dit boek vertrekt de bekende professor Alfons Vansteenwegen van onze concrete verhalen uit de praktijk: van de verdeling van het huishouden tot de grens tussen gezonde en buitensporige jaloezie. Hij gaat op zoek naar de belangrijkste relatievalkuilen en reikt manieren aan om die te omzeilen, maar toont ook aan wat relaties sterk maakt en sterk houdt. Want zonder werk blijft liefde een (weliswaar mooi) woord.






over

Alfons Vansteenwegen

Prof. dr. em. Alfons Vansteenwegen was jarenlang voorzitter van het Instituut voor Familiale en Seksuologische Wetenschappen aan de K.U.Leuven. Hij is de auteur van bestsellers als Liefde is een werkwoord, Hoe overleef je een liefdesaffaire, Als liefde zoveel jaar kan duren en Vreemdgaan met je partner. Zijn werk werd bekroond met de prestigieuze tweejaarlijkse Nederlandse seksuologieprijs van Emde Boas-Van Ussel. In 2011 werd zijn carrière door de World Association of Sexual Health bekroond met de Life Achievement Gold Medal Award.

'Reyers laat' van donderdag 16-1-2014 met in het laatste gedeelte vanaf minuut 36 Gesprek met Alfons Van Steenwegen. (Totaal 52’56”)

Enkele krachtlijnen uit het gesprek

S a m e n b l i j v e n voor de k i n d e r e n of n i e t ?

Voor kinderen is het bijzonder jammer dat ouders scheiden. ‘Een scheiding beschadigt kinderen’, zei relatietherapeut Alfons Van Steenwegen donderdagavond in Reyers Laat, waar hij over zijn nieuwste boek ‘Liefde aan het werk’ kwam praten.

Mensen willen hoe langer hoe meer zichzelf realiseren en dat is niet vaak niet goed voor de relatie. Ook is het huwelijk geen noodzaak meer, maar een intieme relatie. Toch vindt Van Steenwegen scheiden niet altijd de goede keuze, zeker niet als er kinderen bij betrokken zijn. ‘Kinderen veranderen de relatie radicaal’, zegt hij. ‘Maar mensen die kinderen hebben, zouden heel zorgvuldig moeten nadenken over scheiden. Een scheiding beschadigt kinderen. En of leven in een gezin met veel conflicten en ruzie erger is dan het meemaken van een scheiding, daar heeft de wetenschap geen antwoord op. Je kan dat niet onderzoeken, je kan niet vergelijken, want het zullen altijd andere gezinnen zijn’.

LIVING TOGETHER APART - Scheiden als partners, samenleven als ouders -
Jos Willems, Brigit Appeldoorn en Maaike Goyens

Uitgave Lannoo – augustus 2013 - € 19,99.

Een belangrijk boek komt onder onze aandacht. Het stelt de kinderen centraal in een situatie van psychisch-emotioneel uit elkaar gaan als partners en toch gezamenlijk ouders blijven voor de kinderen. Dat betekent in eerste instantie ook concreet samen verantwoordelijkheid nemen voor de zorg voor de kinderen in de periode van de scheiding, maar nog meer na de scheiding. Gemakkelijk is dat niet, maar het loont de moeite om dat hoger doel met veel inzet na te streven en een stuk natuurlijke zelfzucht op te offeren. Deze thematiek levert ons dit nieuw werk over de relaties tussen ouders en ouders-kinderen bij scheiding.

Niemand beter dan de auteurs zelf kunnen ons een kijk geven op wat het boek allemaal aan ideeën brengt, want zij zelf hebben zich helemaal in die problematiek kunnen inleven. Daarom zijn we zo vrij een goed deel uit de inleiding (blz. 9-11) ook in hun termen over te nemen.

“Feit is dat veel mensen op dat ogenblik onvoldoende beseffen dat het in twijfel trekken van hun relatie losstaat van hun ouderschap. Scheiden op zich is niet zo moeilijk, voor wie er klaar voor is tenminste. Tegelijk volwaardig ouder blijven is een kunst. Want volwaardig ouder blijven veronderstelt dat je niet alle schepen achter je verbrandt, maar dat je de zorg voor de kinderen blijft delen. Levenslang.

Juist in deze moeilijkste fase van hun leven als partners moeten de ouders sámen de beste keuzes voor hun kinderen maken. Daarbij zal de manier waarop die beslissingen nu worden genomen doorgaans bepalend zijn voor de manier waarop ze in de toekomst met elkaar en met de kinderen zullen omgaan. …

Maar niet onmogelijk voor wie zijn persoonlijke emoties tegenover zijn partner opzij weet te zetten, voor wie oprecht wil zoeken naar oplossingen die de kinderen zo weinig mogelijk pijn zullen doen. Want zÍj hebben niet om de scheiding gevraagd, integendeel.

… Je kunt gekwetst zijn, als partner pijn hebben gehad, maar daarom hoef je als ouder nog niet elkaars vijand te zijn of te blijven. Door samen het beste voor de kinderen te willen kun je de opgelopen wonden juist het best helen.

Daarvoor is moed nodig. Niet alleen om jezelf daartoe in die stormachtige tijd te verplichten, maar ook om het hoofd te bieden aan de familie en de omgeving. …

Want niet de scheiding op zich brengt de kinderen de meeste schade toe, maar de blijvende ruzies tussen hun ouders en de opeenstapeling van veranderingen en onzekerheden in hun leven. Wie verdere ruzies in het bijzijn van de kinderen weet te vermijden, hun onzekerheden kan wegnemen en ervoor kan zorgen dat de veranderingen beperkt blijven en in hún tempo verlopen, hoeft niet bang te zijn voor negatieve gevolgen van de scheiding voor de kinderen.

…

Gelukkig hebben heel wat ouders dat begrepen. Zo birdnesting een stap in de goede richting. Bij birdnesting blijven de kinderen in hun vertrouwde huis wonen, terwijl de ouders wekelijks wisselen. Dit geeft de kinderen niet alleen een stevig houvast, maar ze houden ook hun gewoonten en hun vriendjes. Bovendien is het ook voor de ouders een uitstekende oefening om zich in te leven in de situatie van kinderen die wekelijks naar een ander thuis moeten.

… Hoewel er ouders zijn die zich deze manier van leven eigen maken en ermee doorgaan tot de kinderen volwassen zijn, is het meestal een tijdelijke oplossing, een overgang. Sommigen zullen hierna volkomen gescheiden gaan leven volgens het oude recept, anderen zullen als ouders verdergaan volgens een nieuw model: living together apart.

Living together apart of ‘gescheiden samenleven’ houdt het midden tussen doorgaan en samenblijven enerzijds, en niet meer met elkaar te maken willen hebben anderzijds. Het is een ‘derde weg’ die creatieve oplossingen biedt om de kwalijke gevolgen voor de kinderen te beperken of zelfs helemaal uit te schakelen.

…

Living together apart is in essentie een houding, een filosofie. Het vereist een open geest en vraagt van iedereen inspanning – niet alleen van de ouders, maar ook van latere nieuwe partners. …

Living together apart is voor ouders die weliswaar scheiden, maar het best willen voor de kinderen. Het is voor ouders die de traditionele omgangsvormen na de scheiding durven te verlaten. En het is vooral voor ouders die creatief met de nieuwe situatie willen omgaan.

In dit boek willen we lijnen uitzetten die mensen die de derde weg willen inslaan, kunnen inspireren. We zullen ook handvatten aanreiken om die weg gemakkelijker te bewandelen. Veel getuigenissen van ouders die je daarin voorgingen zullen daarbij helpen. Ze zullen je ook laten zien dat er veel meer mogelijkheden zijn dan je misschien zou denken. Die alternatieven kunnen een oplossing zijn voor verantwoordelijke ouders voor wie ‘scheiden of blijven’ een dilemma is waar ze niet uit komen. Deze derde weg geeft hun de kans om te scheiden en tegelijk te blijven wat ze altijd al waren: de volwaardige ouders van hun kinderen.”    

Hoewel elk scheidend koppel op zijn eigen manier gestalte kan geven aan die derde weg onderscheiden de auteurs van het boek toch vier types:

1. Birdnesting of het vogelnestmodel, een overgangsmodel dat soms eens een blijvend karakter krijgt.
2. Mentaal samenblijven als ouder (bepaalde activiteiten die voor de scheiding een stevig samenhorigheidsgevoel opwekten, in zekere mate in stand houden)
3. Mentaal en fysiek samenblijven (in twee woningen).
4. Mentaal en fysiek samenblijven in één huis.  

Bij hoofdstuk 3 van het boek “Een goede scheiding, het kan” (blz. 56) staan vier behartigenswaardige tips

• Overtuig jezelf ervan dat uit elkaar gaan niet het einde van de wereld is en dat je sterker uit een huwelijk of relatie kunt komen dan je erin stapte.
• Durf te zoeken naar de voordelen van de scheiding, ook al lijkt dat ongepast.
• Probeer de juiste balans te vinden tussen de echte belangen van de kinderen en je recht op een eigen leven.
• Scheiden doe je om er met zijn allen beter van te worden, handel daar dan ook naar.
  

Een aantal persoonlijke getuigenissen in cursiefletter weergegeven illustreren de gedachten die telkens aan de orde komen. Het boek is vlot en levendig geschreven, zodat elkeen het makkelijk kan lezen.

10 tips voor de biologische ouder in een nieuw samengesteld gezin

Hoewel het bekend is dat stief- of plusouders het niet altijd gemakkelijk hebben, loopt het ook bij de biologische ouder in een Nieuw Samengesteld Gezin niet altijd van een leien dakje.

Het lijkt voor de biologische ouder bij momenten alsof je tussen je kinderen en je partner staat. En hoewel je je best doet om het voor iedereen goed te doen, lukt dat niet altijd. Soms heb je de indruk dat je partner het onmogelijke van je eist. Of begrijp je niet waarom je kinderen zich verzetten of 'vreemd' gedrag vertonen.

Herkenbaar?

Lees hier 10 tips voor biologische ouders in een Nieuw Samengesteld Gezin

10 tips voor de stiefouder/plusouder in een nieuw samengesteld gezin

Een stiefouder in een nieuw samengesteld gezin staat voor een hele uitdaging:
hij of zij doet zijn/haar best, maar komt vroeg of laat wel eens gewrongen te zitten tussen het opkomen voor zichzelf (eigen behoeften, noden, idealen enz.) en de noden en gewoonten van het gezin.

Bij momenten worden we als stiefouder met vervelende gevoelens geconfronteerd. Ik heb ondervonden dat deze behoorlijk ingewikkeld in elkaar kunnen zitten en dat we ze zelf niet altijd meteen begrijpen. Als we daar dan met onze partner ruzie over beginnen maken, wordt het pas een echte soep. Of misschien weten we wel wat er aan de hand is, maar slagen we er niet in om iets te veranderen zodat het leven aangenamer wordt.

Herkenbaar?

Lees hier 10 tips voor stiefouders/plusouders in een Nieuw Samengesteld Gezin

De vijf levenslessen van Annemie Turtelboom

1.
KIES JE LEVEN

‘Je moet keuzes maken in het leven, zelfs als je dat liever niet zou doen. Hoe complex het ook is, niet kiezen is nog erger. Door zelf te kiezen bereik je bovendien een minimaal schuldgevoel, omdat je de gebeurtenissen  zo zelf in de hand hebt.’
‘Het hangt af van hoe je op dat moment in het leven staat: je keuzes maak je op basis van de elementen waarover je op een bepaald moment beschikt. Zo heb ik zelf ooit gekozen om toch naar de universiteit te gaan. Dat was geen evidente beslissing, maar ik heb er zeker geen spijt van, integendeel.’

2.
DE MAAN VEROVEREN IS TIJDVERLIES

‘Het is een moeilijk evenwicht tussen enerzijds grote dromen ambiëren en anderzijds haalbare zaken realiseren. Je moet kansen, zowel professioneel als persoonlijk grijpen, maar ze ook uitpuren, zodat ze haalbaar zijn. Anders blijkt het toch maar tijdverlies.’
‘Dat heb ik ondervonden in het onderwijs en nu ook in de politiek. Als je concrete projecten opstart en bereikbare doelen vooropstelt, kom je vaak een stuk verder. Dat wil niet zeggen dat je moet stoppen met dromen en hopen, maar de focus leg je beter op wat je echt kan realiseren.’

3.
SPREKEN IS ZILVER? LUISTEREN IS GOUD

‘Ik vind het zelf soms heel moeilijk om te luisteren, vooral omdat ik de ervaring heb om veel te praten. Zowel in het onderwijs als in de politiek ben je constant aan het woord. Toch merk ik dat ik het meeste onthoud en bijleer door zelf te luisteren.’
‘Een kunstenaar die het verhaal achter zijn kunst vertelt bijvoorbeeld: de momenten waarop mensen hun persoonlijke verhaal doen, draag ik het meeste mee.’
‘We zouden allemaal wat meer naar elkaar moeten luisteren. Ikzelf ook, want ik treed deze levenswijsheid zelf nog te vaak met de voeten.’

4.
FEMME, ET HEUREUSE DE L’ÊTRE

‘Als ik voor groepen spreek, richt ik me aan het einde altijd even tot de vrouwen in het publiek, met de woorden: “Denk niet dat mannen slimmer zijn dan jullie.” Ik zie dat het nog altijd nodig is om vrouwen aan te manen in zichzelf te geloven, te proberen en te durven. Vrouwen twijfelen nu eenmaal meer.’
‘Dat is zeker geen verwijt aan de mannen, ik heb zelf veel kunnen bereiken dankzij de steun van mannen. Maar dat geldt niet voor elke vrouw.’
‘In India alleen al worden 8 miljoen meisjes of verwaarloosd omdat ze geen jongen zijn. Ik begrijp niet dat het nog zo’n onzichtbaar fenomeen is, al worden de gevolgen ervan nu wel duidelijk.’
‘Op zo’n moment weet ik weer waarom ik feministe geworden ben. Ook in België blijft een drempel bestaan voor vrouwen, die het hun moeilijker maakt bepaalde dingen te bereiken.’

5.
KEEP ON WALKING

‘Dat heeft direct betrekking op mijn vorige levensles. Ik ben niet als feministe geboren en ik was het niet op mijn achttiende, maar ik ben het wel geworden. De keuzes die ik nu maak, zou ik tien jaar geleden waarschijnlijk niet gemaakt hebben en ze zullen binnen tien jaar ook anders zijn. Dat maakt het leven net zo mooi, we blijven evolueren.’
‘Tegengslagen horen bij het leven, maar laat je daardoor niet weerhouden. Blijf gulzig en ga door, ook op momenten dat er een muur staat. Je zal het gat in die muur misschien niet meteen zien, maar het is er wel. Er is altijd een oplossing, zelfs als dat niet zo lijkt.’


5-3-2013

Annemie Turtelboom is de huidige Vlaams Minister van Financiën, Begroting en Energie.

Vaderschapsverlof, ouderschapsverlof en tijdskrediet

In 2011 namen zowat 60.000 mannen in dit land vaderschapsverlof na de geboorte van hun kind. Tijdskrediet is ook in trek bij mannen tussen 40 en 49 jaar.

Vaderschapsverlof is het populairste onder werkende vaders. Ze nemen nagenoeg allemaal de volle tien dagen. Onder hen zijn 24.000 bedienden en 36.000 arbeiders. Bij ongeveer 120.000 geboortes per jaar is dat een behoorlijk getal, want het is enkel voorbehouden aan werknemers.

De ziekteverzekering betaalt een vergoeding voor zeven van de tien dagen vaderschapsverlof. De werkgever betaalt de eerste drie dagen.

In 2011 bedroegen de kosten voor het vaderschapsverlof 38.170 euro. Dat is het grootste
bedrag in de laatste 10 jaar. Deze maatregel is dus een succes voor vele mannelijke werknemers.

Sinds 2012 is dit recht ook uitgebreid tot meemoeders. De overheid spreekt nu over ‘geboorteverlof’.
Vrouwen genieten meer van ouderschapsverloven dan mannen. Zij namen in 2011 38.085 keer dit soort verlof op in een totaal van 52.538 ouderschapsverloven. De mannen nemen daarvan slechts 25 % voor hun rekening.

Infomatiebrochure en mediacampagne

Enkel bij tijdskrediet overtreffen mannen van middelbare leeftijd (tussen 40 en 49) hun vrouwelijke collega's. Mannen tussen 45 en 49 jaar maken zelfs 75 % uit van de groep die tijdskrediet opneemt door vier vijfde te gaan werken. Er zijn drie verklaringen: ze krijgen later kinderen dan hun vrouwelijke collega's, ze nemen het verlof op omdat dat recht bij hun vrouw is uitgeput of ze nemen het verlof om andere redenen dan voor de kinderen.

De minister van Werk, Monica De Coninck (SP.A), en de staatssecretaris voor de Gezinnen, Philippe Courard (PS), voeren een gezamenlijke actie: ze gaan de werkgevers sensibiliseren om mannen de kans te geven om werk en gezin beter te combineren. De Coninck en Courard publiceren daartoe een infobrochure en er komt ook een ruime mediacampagne.

Onderscheid de verschillende soorten verloven en hun respectieve mogelijkheden

• Vaderschapsverlof (of ‘geboorteverlof’)
  - 10 dagen, waarvan 3 betaald door de werkgever
  
  
• Ouderschapsverlof
  - per kind recht op 4 maanden voltijdse onderbreking, of
  - 8 maanden deeltijds of
  - 20 maanden een 1/5e onderbreking
  Die verloven kunnen telkens in 4 gelijkwaardige blokken worden opgedeeld.
  
  
• Tijdskrediet om thematische redenen, waaronder een kind in huis hebben
  jonger dan 8 jaar
  - recht op 3 jaar onderbreking, ook te nemen in halftijdse of 1/5e onderbreking
  - nooit langer dan 3 jaar
  - moet worden aangevraagd voor de 8ste verjaardag van het kind
  - is maar eenmaal te nemen, dus niet voor elk kind
  
  
• Tijdskrediet zonder motivering
  - één jaar voltijdse onderbreking
  - 2 jaar deeltijdse onderbreking
  - 5 jaar 1/5e onderbreking.
  

Grootouders en hun kleinkinderen, ook een juridische relatie

Gids voor grootouders over o.a. erfenis voor kleinkinderen, relatie met kleinkinderen en veranderende families (2012)

Inhoud

Deze brochure, die tot stand kwam met de hulp van vele deskundigen, wil een gids zijn voor grootouders.

Hoewel de focus ligt op juridische vragen, proberen we net zo goed sociologische en psychologische vragen te behandelen die grootouders zich stellen. De brochure geeft meer inzicht in vragen over erfrecht, maar beantwoordt ook vragen rond verantwoordelijkheid, ouderlijk gezag en toezicht op minderjarigen en vragen rond de (rechts-) bescherming van minderjarigen. Ze gaat ook in op enkele specifieke situaties zoals de relatie tussen grootouders en kleinkinderen na een echtscheiding, kleinkinderen met een handicap, nieuw samengestelde gezinnen.

Dit is de vierde brochure in het kader van het luisternetwerk van notarissen.

Hoe bekomen?

Download gratis deze publicatie (pdf, 2 MB)

Auteur(s): Lief Vandevoort, consultant

Technische gegevens:

Boek; 2012; 54 p.; gratis; vanaf 15/06/2012

Bestelnummer: 3052
ISBN: 978-90-5130-774-0

Luisternetwerk van notarissen
‘Grootouders en hun kleinkinderen... ook een juridische relatie’

Cette publication est également disponible en français sous le titre:
'Être grands-parents aujourd’hui...c’est aussi une question de droit'

Een uitgave van de Koning Boudewijnstichting, Brederodestraat 21, 1000 Brussel
en de Koninklijke Federatie van het Belgisch Notariaat, Bergstraat, 30-34, 1000 Brussel

Deze uitgave kan gratis worden gedownload van de websites
www.kbs-frb.be en www.notaris.be

Een printversie van deze uitgave kan (gratis) besteld worden :
- on line via www.kbs-frb.be,/ per e-mail naar publi@kbs-frb.be
/ telefonisch bij het contactcentrum van de Koning Boudewijnstichting
tel. + 32-70-233 728
fax + 32-70-233-727

Vakantie, een lust of een last?

De verwachtingen van onze vakanties zijn meestal ongemeen hoog. Soms hoopt men bovendien dat sluimerende problemen wel zullen opgelost geraken. Meestal is het omgekeerde echter het geval. De ontgoochelingen zijn dan evenredig groot. Bij plusoudergezinnen komt er dikwijls nog een valkuil bij, zeker als ze recent samengesteld zijn of nog weinig vakantie-ervaring hebben. Best bezinnen dus voor we beginnen. Goede afspraken vóór het vertrek maken goede vrienden.

Goed verborgen gevaren

Als de kinderen recent nog de scheiding of het overlijden meemaakten, kan de druk op de vakantie groot zijn. Zij hebben nog heel wat te verwerken, zaten er niet op te wachten dat ‘nog iemand anders’ zou mee gaan. Soms heeft men minder geld omdat men van één huishouden naar twee overging. De plusouder moet er wellicht aan wennen hele dagen met de kinderen van zijn of haar lief op te trekken.
En hebben beide partners kinderen, dan worden de kansen op wrijvingen alleen maar verdubbeld.
En toch zijn er zovelen voor wie de vakantie wél een periode wordt waarop men elkaar beter leert kennen, waar leuke dingen met elkaar gedaan worden. Gezinnen die de nieuwe levensvorm die ze aannamen echt kunnen vieren. Samen genieten van dat grote gezin. Meestal zijn dat de gezinnen die bij het plannen van hun vakantie niet over een nacht ijs gingen.

Elkaar ontdekken zonder rivaliteit

Dat de scheiding de kinderen een schok gaf is evident. Maar dat die schok ervoor zorgt dat ze nu plots ook eens met één ouder een tijd kunnen samen zijn en dingen beleven, is voor velen een heel positieve belevenis. Misschien is de plusouder dan wel dat fameuze vijfde wiel, of erger.
Dat hoeft zo niet te zijn, vooral niet als de plusouder beseft dat men niet noodzakelijk de welgekomen gast is. Het zal al een bijzonder grote stap zijn als men aanvaard heeft dat de kinderen met jou zullen wedijveren om de intimiteit van de partner die je liefst alleen voor jou zou willen. Niet in de val van de rivaliteit te trappen. Veel liever op ontdekking gaan hoe met ieder van hen momenten van intimiteit opgebouwd kunnen worden. En vooral de tijd zijn werk te laten doen op het ritme van de kinderen.

Zijn plaats (her)ontdekken

De vakantie is dé gelegenheid voor iedereen om zijn nieuwe plaats te ontdekken. Dit geldt voor de plusouder tegenover de kinderen (zeker geen supplementaire ouder willen spelen), maar ook voor de pluskinderen tegenover jou en tussen kinderen en pluskinderen onderling. Iedereen zal moeten wennen aan zijn of haar nieuwe plaats, aan de (vakantie)leefwijze en gewoonten van de anderen.
De rol van de biologische ouder is hierbij cruciaal. Een uitstekende kans om zijn of haar talenten als bemiddelaar en verzoener uit te testen. Maar om dat te kunnen doen kan men de vakantieomstandigheden mee of tegen hebben.

Gunstige omstandigheden (tips !!)

Vooraleer een eerste lange vakantie te plannen is het een uitstekende test om er samen eens een (lang) weekend op uit te trekken. Kunnen de leefomstandigheden tijdens dat weekend vergelijkbaar zijn met de later geplande vakantie, des te beter.
Goed overleg en duidelijke afspraken kunnen wonderen doen. Overleg met je partner ligt voor de hand. Maar overleg met de kinderen is even belangrijk. Als de ene gewend was aan zonnevakanties en de andere ging in een vorig leven alleen op trek- en cultuurtocht, dan zal er wel een behoorlijk compromis gezocht moeten worden.
Ruimte is een onbetaalbaar voordeel en hoeft toch niet veel te kosten. Liever met vier tenten op vakantie dan allen samen in één klein appartement.
Als er al eens problemen opduiken, dan is het op elkaars tenen leven een nachtmerrie. Zeker op vakantie kan privacy ruimte geven om te ademen, of … om op adem te komen.
Doen er zich toch problemen voor, dan is het belangrijk ze niet te laten aanslepen. Zeker te vermijden dat er clans ontstaan, want dan mag men de heilzame gevolgen van de vakantie helemaal vergeten. Gepaste communicatie is dan het ordewoord. Er kan op vakantie, zowel als in het dagelijkse leven, moeilijk teveel ‘goed’ met elkaar gepraat worden.

En vooral: als de kans reëel is dat het water nog net iets te diep is, dan is wachten om er samen op uit te trekken misschien wel de beste oplossing. Te weinig nieuwe partners durven de stap te zetten om met hun kinderen alleen op vakantie te gaan. Niet noodzakelijk voor de hele vakantie, het kan ook voor de helft ervan. Die periode dat de ouder alleen is met zijn kinderen is meestal verrassend verrijkend en ze laat toe de volgende week, met zijn allen samen, op de ideale manier voor te bereiden.

Uit Nieuwsbulletin – Extra vakantie – jaargang 3 - juni 2012 - Een nieuw gezin vzw

'Uit elkaar - voor grootouders' brochure - Rol van de grootouders na scheiding

Uit elkaar voor grootouders

een boekje voor grootouders wier kleinkinderen een scheiding meemaken

- 10% van de kinderen met gescheiden ouders heeft geen contact meer met de grootouders langs vaders kant (Scheiding in Vlaanderen, 2011)

- Grootouders die de kans krijgen, doen veel moeite om na de scheiding het contact met hun kleinkind in stand te houden (Plusmagazine, 2008)

- Elke zomer gaan we met alle kleinkinderen naar zee. Lises ouders zijn uit elkaar en daardoor zien we Lise veel minder dan vroeger. We zijn heel blij dat Lise mee met ons op vakantie mag, want van vrienden horen we dikwijls andere verhalen (getuigenis van Roger in ‘Uit elkaar voor grootouders’)

Als gevolg van het stijgende aantal scheidingen zijn er steeds meer grootouders die kleinkinderen hebben waarvan de ouders gescheiden zijn. Net als voor de kinderen is dit ook voor grootouders een ingrijpende gebeurtenis. Veel grootouders maken zich zorgen, hebben heel wat twijfels, voelen zich onzeker en stellen zich de vraag: “Wat mag en kan ik doen voor mijn kleinkinderen?”

In ‘Uit elkaar voor grootouders’ wordt de positieve kracht van grootouders centraal gesteld en vinden ze achtergrondinformatie en tips om een steunfiguur te (blijven) zijn voor hun kleinkinderen. In het boekje wordt stil gestaan bij de gevoelens van grootouders, hoe ze hun kleinkinderen kunnen (blijven) steunen en helpen, en de manier waarop ze contact kunnen houden. Daarnaast wordt het wettelijk kader geschetst en wordt er ingegaan op ‘plusgrootouderschap’. Er worden verschillende doe-tips beschreven als inspiratiebron om activiteiten met de kleinkinderen te ondernemen. Het boekje bevat getuigenissen van grootouders die het geheel voor deze groep herkenbaar maakt. Tot slot wordt er  een lijst met interessante (kinder- en jeugd)boeken over scheiding opgenomen en worden enkele organisaties voorgesteld waar je voor meer informatie of ondersteuning terecht kan.

Uit elkaar voor grootouders werd gerealiseerd in samenwerking met de Gezinsbond en met medewerking van De Scheidingsschool, Alianza, Een nieuw gezin, Centrum Zon en Maan, Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen, MCM Bemiddeling, Okra Mechelen en enkele grootouders.
Uit elkaar voor grootouders werd gerealiseerd met steun van de Vlaamse overheid.
Vormgeving en illustraties door Impressantplus.

Uit Elkaar voor grootouders kost 10 euro. Bestellen kan bij de Gezinsbond.

***

Anne De Keyzer van de Scheidingsschool
n.a.v. het verschijnen van de brochure ‘Uit elkaar – voor grootouders

Anne De Keyzer van de Scheidingsschool werkte mee aan de brochure en verklaart o.m. in een interview:

- Iedereen kent tegenwoordig wel iemand die het heeft meegemaakt. Maar het is niet omdat je zo iemand kent, dat je ook weet hoe je zoiets het best aanpakt. Het blijft zo’n grote berg waar je ineens voorstaat.

- Grootouders worden meegesleurd in een beslissing die niet de hunne is en zij staan daar ook met al hun verdriet, hun kwaadheid, hun ontreddering. Daarom is een handleiding als deze wel nuttig.

- Grootouders kunnen eilandjes van rust zijn voor hun kleinkinderen, in wier leven ineens veel verandert. Bij oma en opa blijft alles als vanouds. Grootouders kunnen steunfiguren zijn, maar dat lukt alleen als je géén partij kiest. Belast je kleinkind dus zeker niet met negatieve uitspraken over je ex-schoonkind. Dan loop je immers het risico dat ze niet meer komen.

- Maar luister wel goed naar wat je kleinkinderen vertellen. Sta er ook voor open dat ze over de andere ouder vertellen. Zwijg die niet dood.

Op donderdag 8 december organiseert de Scheidingsschool in het Provinciehuis in Leuven een leeravond over scheiding voor grootouders. Nog Anne De Keyzer daarover:

- We proberen de ervaring te normaliseren. Het is bijvoorbeeld goed om te weten dat de meeste grootouders het contact met hun kleinkinderen niet verliezen als de tussengeneratie scheidt. En ook dat negen op de tien mensen die gescheiden zijn, een goede levenskwaliteit hebben.

En als er nieuwe kleinkinderen verschijnen, via de nieuwe partner van je kind?

- Sommige grootouders denken dat je voor die kinderen net hetzelfde moet voelen en dat je ze gelijk moet behandelen. Dat is niet erg realistisch. Het is en blijft iets anders, en je kind en diens nieuwe partner moeten daar begrip voor opbrengen. Ze moeten je de tijd gunnen om met die pluskleinkinderen een relatie op te bouwen.

www.descheidingsschool.be

Awel. Dat is de nieuwe naam voor de Kinder- en Jongerentelefoon

Op 17 mei 2012, de werelddag van de Kinder- en Jongerentelefoons, start KJT een nieuw hoofdstuk. En ruilt de naam ‘KJT Vlaanderen’ in voor ‘Awel’. Een nieuwe naam betekent ook een nieuw logo en een nieuwe website. Awel.be is een mobiele site waardoor kinderen en
jongeren nu nog makkelijker de weg vinden naar Awel.

De Kinder- en Jongerentelefoon kiest vandaag voor een naam die de lading dekt. De laatste jaren
kende de online dienstverlening van de Kinder- en Jongerentelefoon een sterke groei. En botste de
KJT steeds weer op de zwakte van haar naam, nl. de telefoon. Die telefoon bestaat uiteraard nog
steeds en die blijft het ook doen. Maar met Awel gooit ze het over een andere boeg. Zo wil ze met
deze naam ook verwijzen naar de online communicatiemogelijkheden van haar dienstverlening én
zowel kinderen als jongeren aanspreken.

Awel, het is de aanzet tot een verhaal. Het is de aarzeling vooraleer je hart uit te storten. Kinderen en
jongeren die ergens mee zitten, op hun woorden kauwend vooraleer ze hun verhaal vertellen,
gebruiken dikwijls “Awel,..” als bevrijdende zucht om al hun grieven op tafel te gooien. Awel roept een
wereld aan gedachten op. Het betekent in alle dialecten hetzelfde, het is universeel én het is
uitgesproken ‘kinder- en jongerentaal’.

En ook de nieuwe identiteit sluit hierbij aan. Vertrekkend vanuit de visie ‘We willen een betrouwbaar
aanspreekpunt voor kinderen en jongeren zijn, via een voor de hand liggend, gratis en makkelijk
bereikbaar contactkanaal. We geloven sterk in de kracht van kinderen en jongeren en nemen hen
serieus. We signaleren waar nodig tendenzen.’ wil Awel haar nieuwe missie waarmaken, nl. alle
kinderen en jongeren kunnen Awel anoniem contacteren over alles wat hen bezighoudt. We zijn er
door te luisteren, mee te voelen en mee te denken.

Met de mobiele site Awel.be kunnen kinderen en jongeren nu ook via hun smartphone of tablet
gebruik maken van Awel. Op de homepagina vinden ze een overzicht van de verschillende
communicatiemogelijkheden: telefoon (102), e-mail (brievenbus@awel.be), chat en forum. Zo is Awel
nog meer en beter bereikbaar en aanwezig in de leefwereld van kinderen en jongeren. En kan elke oproeper kiezen welk communicatiekanaal hem of haar het beste ligt. Awel, dat doet deugd!

http://www.awel.be

Contactgegevens voor kinderen en jongeren 

Telefoon | 102 | elke dag van 16 u. tot 22 u., behalve op zon- en feestdagen.
E-mail | brievenbus@awel.be
Chat | www.awel.be | elke maandag & woensdag tussen 18 u. en 22 u., behalve op feestdagen
Forum | www.awel.be

Contactgegevens secretariaat

Awel vzw
Henegouwenkaai 29 bus 10
1080 Sint-Jans-Molenbeek
02 534 37 43
info@awel.be

'Exit. Alles wat je moet weten over scheiden' in Nederland - boek van Annemarie van Gaal

Een op de drie huwelijken in Nederland eindigt in een scheiding. Maar niemand weet precies hoe je dat doet, scheiden. Welke stappen moet je zetten? Hoe beslis je wat je gaat doen: probeer je bemiddeling of neem je meteen een advocaat? Wat als je partner niet wil meewerken? Wat betekent het voor de kinderen?

Hoe bereken je de kinderalimentatie, wat is de hoogte van de partneralimentatie? Moet je het huis verkopen? Hoe zit het met de erfenis, het pensioen en alle andere zaken die later nog op je pad kunnen komen? Het nieuwe boek van Annemarie van Gaal behandelt alle vragen waar je tegenaan loopt als je te maken krijgt met een scheiding in Nederland.

Annemarie van Gaal (1962) is bekend door haar boeken en columns op financieel gebied en van tv-programma’s als Een dubbeltje op zijn kant. Ze is ervaringsdeskundige als het gaat om scheidingen; zelf maakte ze er twee mee.

Wil je nog meer weten over het boek, klik dan hier

‘Eén hart, twee huizen – scheiden met het geluk van je kind als belangrijkste criterium in de onderhandeling’ - internetpublicatie van Annelies Geraets (15 mei 2010)

Twee weken geleden lanceerde Annelies Geraets, gesprekstherapeut en bemiddelaar in familiezaken, haar website www.hetbesteuitelkaar.be, een praktijk voor coaching en bemiddeling.

Zij schreef het boek ‘Eén hart, twee huizen – scheiden met het geluk van je kind als belangrijkste criterium in de onderhandeling’. 

Het boek telt 140 bladzijden, en is bedoeld als leidraad voor ouders die gaan scheiden. 
Het biedt informatie over :

- de verschillende vormen van (echt)scheiding in België
- de ouderschapsovereenkomst
- het ouderlijk gezag
- de beste verblijfsregeling voor kinderen van verschillende leeftijden
- de verblijfplaats
- het onderhoudsgeld
- het hoorrecht
- de ontwikkelingspsychologie van het kind in relatie tot de ouderlijke scheiding
- factoren die de impact van een scheiding op het welzijn van kinderen bepalen
- mogelijke gevolgen van een ouderlijke scheiding
- tips om het welzijn van je kind te bevorderen tijdens en na de scheiding

Annelies Geraets heeft ervoor gekozen om de inhoud van dit boek gratis ter beschikking te stellen op mijn website (pagina : een huis twee harten) en zij onderzoekt momenteel een aantal opties om het ook in gedrukte versie op een zo goedkoop mogelijke manier te verspreiden.

Je kan gewoon in het digitaal boek op de website bladeren en het zo lezen.

We waarderen deze originele en inspirerende aanpak van de initiatiefneemster en wensen de lezers van het boek een bijzonder zinvolle lectuur en de auteur een flink succes toe.

***

Annelies Geraets
Coaching en Bemiddeling
Lombaardenstraat 40
3000 Leuven
0494/324878

Tips voor scheidende ouders met kinderen

1. Overtuig het kind dat, na de echtscheiding, beide ouders hen nog even graag blijven zien.

2. Laat het kind toe om contact te houden met de grootouders en de beide families.

3. Geef de weekendouder alle nodige gegevens over school en hobby’s en ga beiden naar de activiteiten van het kind.

4. Stel duidelijke verblijfsregels op.

5. Bespreek de echtscheidingsproblemen niet in aanwezigheid van het kind.

6. Laat het kind niet kiezen waar het wil verblijven.

7. Betrek het kind niet in procedures.

8. Maak van het kind geen “vervangpartner”.

9. Laat de andere ouder steeds in zijn waardigheid.


Bron: De bezoekruimte "Het huis" 25-1-2010

Het Huis - Wittestraat, 116/3 - 2020 Antwerpen - tel: 03 216.17.17

www.hethuis.be

Gids voor gezinnen - een allesomvattende website (sinds augustus 2009)

(Meegedeeld)

Naslagwerk "Je rechten in je relatie bij huwelijk en samenwonen" door Liliane Versluys



Dit naslagwerk is bedoeld zowel voor advocaten, hulpverleners als voor betrokkenen zelf. Het boek werd op 7 november 2008 gepubliceerd en behandelt alomvattend de problematiek van je rechten in een twee-relatie en het betreft de wetgeving zoals ze nu van toepassing is. Je kan dus volkomen vertrouwen stellen dat de informatie die je eruit opsteekt accuraat en geldig is.

Het boek werd uitgegeven door Uitgeverij EPO in haar Wetsreeks. Het werk telt niet minder dan 760 bladzijden. De winkelprijs is € 39,50.

Om een indruk te geven van de inhoud sommen we hier de grote delen van het werk op:

Deel I. Samenwonen
Deel II. Huwen, rechten en plichten
Deel III. Uit elkaar
Deel IV. De kinderen
Deel V. Niet-Belgen
Deel VI. De belastingen en je relatie
Deel VII. Sociale zekerheid en je relatie
Deel VIII. De prijs van huwelijksmoeilijkheden

Voor de volledige inhoud klik hier

Bij delen I, II en III zijn modellen opgenomen.
Vanaf blz. 706 vind je een bibliografie, noten, een lijst met vindplaatsen van wat infobronnen en een zaakregister.
De auteur Liliane Versluys, advocate, werd bijgestaan door een redactieraad van 20 leden, op één na allemaal dames.

Wil je de inleiding van de auteur lezen klik dan hier

Wil je het interview op Radio 2 beluisteren met Liliane Versluys klik dan hier

Als naslagwerk, werkinstrument en informatiebron rond juridische vragen in een relatie bevelen we dit werk bijzonder aan: het is een betrouwbare en bijna onmisbare gids.

Ghislain Duchâteau

Boekpublicatie "Kleinkind onbereikbaar" van Cornelie van Well

Verhalen over verbroken relaties tussen grootouders, ouders en kleinkinderen

In oktober 2009 kwam het nieuwste boek van Cornelie van Well uit: Kleinkind onbereikbaar.

In dit boek leest u de verhalen van grootouders, die om uiteenlopende redenen geen contact meer hebben met hun kleinkinderen. Ook kleinkinderen komen aan het woord, evenals ouders die besloten hebben het contact met hun ouders te verbreken.

Deskundigen - mediators, een advocaat - geven praktische tips.

Familietherapeut Else-Marie van den Eerenbeemt geeft haar visie op het belang van een goede kleinkind - grootouder relatie.

Meer informatie en mogelijkheden: klik hier

Het professorenfilmpje als ouders gaan scheiden uit de website Twee huizen

Kinderen voelen zich beter als ze met hun ouders spreken over de scheiding, als ze weten waarom hun ouders scheiden, als zij niet betrokken zijn in ruzies tussen hun ouders, als ze meetellen en als iedereen zijn best doet om regelingen goed uit te voeren. In het professorenfilmpje vertellen twee professoren over het belang van een echt verhaal. En zij vertellen hoe kinderen kunnen meetellen in de praktische overgang van samenwonen naar apart wonen.

http://www.tweehuizen.be/filmpjes.html

Ex-partner kan nog steeds vakantie boycotten

Gescheiden ouders die met hun kinderen op reis willen, moeten soms nog wel toelating vragen aan hun ex.

Je bent gescheiden en wilt met je minderjarige kinderen twee weken naar Spanje. Je wilt een reis boeken in een reisbureau, maar daar vragen ze eerst een bewijs van je ex-partner dat hij/zij het ermee eens is dat je met je kinderen naar Spanje trekt. Wie zijn of haar ex-partner onder druk wil zetten, bijvoorbeeld in verband met alimentatie, zag hier een kans schoon. Geen toestemming geven, waardoor de vakantie in het water valt.

Wie een reis boekt met Thomas Cook kan zoiets niet meer tegenkomen. Dat heeft beslist dat zijn reisbureaus geen schriftelijke toestemming van de ex-partner meer zullen vragen. Bij het uitspreken van de echtscheiding bepaalt de rechter wie het ouderlijk gezag uitoefent. Bijna altijd spreekt de rechter ,,de gezamenlijke uitoefening van het ouderlijk gezag'' uit. Dat betekent dat iemand als ouder alle beslissingen alleen mag en moet nemen tijdens de periode dat de kinderen bij hem of haar zijn.

Dat vindt ook de Vereniging van Vlaamse Reisbureaus (VVR), de grootste Vlaamse beroepsvereniging van de reissector.

,,Wettelijk is de toestemming niet nodig, althans niet als je naar een land gaat dat het Schengen-akkoord heeft ondertekend'', zegt ook de Belangenverdediging van Gescheiden Mannen met Minderjarige Kinderen (BGMK.be Antwerpen). ,,Voor andere landen is het nog aan te raden zo'n toestemming te hebben. Je mag de kinderen op reis nemen naar waar je wilt en zolang je wilt, op voorwaarde dat de reis binnen de periode van je omgangsrecht valt. Als je twee weken strandvakantie in Spanje boekt of een fietsvakantie door Frankrijk, kan je ex daar geen enkel bezwaar tegen hebben. Anders ligt het als de reis gevaar inhoudt. Als je met je vijfjarige dochter een rugzakrondreis door Sumatra plant of een strandvakantie in Israël, kan je ex wel naar de rechter stappen en vragen de reis te verbieden.''

Maar het Steunpunt Blijvend Ouderschap tempert het enthousiasme. ,,Voor kinderen tot twaalf jaar die naar het buitenland reizen, moet je een wit pasje hebben. Dat moet je als ouder aanvragen bij de gemeente. Er zijn gemeenten die dat niet willen afleveren als het om een ouder gaat bij wie het kind niet gedomicilieerd is, zonder schriftelijke toestemming van de andere ouder'', zegt Luc Arron. ,,Bovendien zijn er buiten Thomas Cook nog andere reisorganisatoren en die vragen het wel.''

Met de nieuwe elektronische identiteitskaart is zo'n pasje niet meer nodig. Maar volgens Arron is er een eenvoudiger manier om problemen tijdens de vakantie te vermijden. ,,Laat in het echtscheidingsvonnis van de rechter zetten dat de ene ouder geen verantwoording moet afleggen aan de andere ouder als hij/zij met de minderjarige kinderen naar het buitenland wil.''

G.I.

www.sbo.be

www.diplomatie.be

Zie het artikel hieronder

Reactie en repliek van BGMK.be Antwerpen:

1. dat wit pasje voor kinderen -12 j. is waardeloos als reisdocument omdat er geen foto opstaat. Het is ten hoogste bruikbaar om er in Wenduine een duwfietsje mee te huren

2. kinderen die naar het buitenland reizen hebben een echte identiteitskaart nodig. Kinderen die naar een land reizen waarvoor de ouders een paspoort nodig hebben, moeten ook een echt paspoort hebben (Buitenlandse Zaken heeft dat goedkoper gemaakt dan een volwassene-pp)

3. het standpunt van Thomas Cook werd vorig jaar al door de V.V.R. betwist

4. niet de touroperator, maar de grenscontrole beslist welke reisdocumenten iemand nodig heeft

5. niet de touroperator, maar de reisagent adviseert de klant

Zie hieronder Vakantie

Vakantie

In België

1. Welke documenten heb je nodig om op vakantie te vertrekken?

- paspoort (behalve voor landen die identiteitsbewijs of identiteitskaart aanvaarden)
- uittreksel uit de geboorteakte, (moet gelegaliseerd worden = gewettigd worden)
- schriftelijke toestemming van vader of moeder voor een reis van een minderjarige zonder één van de ouders,
zeker naar het buitenland (dient ook op het gemeentehuis gelegaliseerd te worden).
- identiteitskaart
- SlS-kaart

Ouderlijke toestemming

Er bestaan noch in België noch in het buitenland vaste nationale of internationale procedures of formulieren die de ouderlijke toestemming. [Wél in Nederland: zie hieronder.]

Ongeacht de invulling van het ouderlijk gezag (gezamenlijk of exclusief) is het de plicht van elke ouder de andere ouder in te lichten als men op vakantie (binnen- of buitenland) gaat.

Je maakt best goede afspraken met je ex omtrent vertrek en retourdatum. Wees zo vriendelijk verblijfsadressen en/of telefoonnummers met elkaar uit te wisselen, zodat indien nodig contact kan worden gezocht.

Opletten met landen buiten Europa. Vb. Marokko. Stel: een gescheiden paar, de allochtone vader wil met zijn kind jonger dan 12 op vakantie naar Marokko, dan moet de moeder daarvoor toestemming geven op het gemeentehuis; daarbij moet het kind aanwezig zijn. Wanneer het kind er niet bij is, kan de toestemming van de moeder niet gewettigd worden.

Als je op reis gaat naar het buitenland en er vallen dagen buiten de normale verblijfsregeling (vonnis of bij
E.O.T.) dan heb je een schriftelijke toestemming nodig van je ex-partner.

Voor landen waarvoor je een internationaal paspoort nodig hebt, is de schriftelijke toestemming van de andere ouder steeds nodig.

Identiteitskaart

Identiteitsbewijs voor kinderen jonger dan 12 jaar. leder kind jonger dan 12 dat ingeschreven is in de bevolkingsregisters of het vreemdelingenregister moet een identiteitsbewijs (zonder foto) bezitten. Dit is enkel geldig in België. Voor reizen naar het buitenland kan de ouder op wiens adres het kind is ingeschreven, samen met het kind in het gemeentehuis, dienst bevolking, een identiteitskaart met foto afhalen die 5 jaar geldig is vanaf de datum van uitgifte.

Iedere Belg die ten minste twaalf jaar oud is en ingeschreven is in het bevolkingsregister moet een identiteitskaart bezitten.
Vanaf 15 jaar moet iedereen deze kaart steeds bij zich hebben. Wanneer de identiteitskaart beschadigd is, wanneer de foto niet meer gelijkend is, wanneer men naar een andere gemeente verhuist of van naam verandert, dient men een nieuwe identiteitskaart aan te vragen.

Diefstal of verlies van de identiteitskaart móet onmiddellijk worden aangegeven bij de politie.
Een nieuwe kaart wordt op het gemeentehuis, dienst bevolking aangevraagd. Hierbij moet men één pasfoto
meebrengen.
Als men de verloren of gestolen kaart binnen de vijftien dagen terugvindt, moet men zich onmiddellijk melden
bij de dienst bevolking. Na deze termijn wordt de kaart geannuleerd.

SIS-kaart (Sociaal Informatie Systeem)

Voor vakantie in het binnenland: De SIS-kaart niet vergeten voor het binnenland. De SIS-kaart is persoonlijk. Een dubbel exemplaar kan je niet verkrijgen, wel kan je bij je mutualiteit de SIS-kaart laten uitprinten. Die voorlopige SIS-kaart is twee maanden geldig.

Niet vergeten enkele kleefbriefjes van de mutualiteit aan je ex te vragen voor het geval het kind op reis ziek
zou worden of slachtoffer zou zijn van een ongeval.

In het buitenland heeft een SIS-kaart geen zin omdat men ze niet kan inlezen.

De SIS-kaart wordt vanaf 2014 geleidelijk afgeschaft. De elektronische identiteitskaart zal ze vervangen.

Een goede reisbijstandsverzekering is eveneens aan te raden.

2. Vakantietijd kan eenzame tijd zijn, maar ook een tijd met kansen

Heel veel gescheiden ouders maken nu de eenzaamste periode van het jaar door, zeker het eerste jaar dat ze een lange periode zonder de kinderen doorbrengen. Velen hebben het daar moeilijk mee. Dikwijls hebben ze zelf geen vakantie gepland omdat ze er tegenop zien alleen op reis te gaan of omdat ze nog niet alleen durven weg te gaan. En zo gebeurt het dat ze voor het eerst helemaal alleen zitten.

Het eerste jaar is het lastigste. Het helpt wanneer je die periode vooraf goed plant. Maak dat je dingen te doen hebt. Regel afspraken met familie, vrienden en kennissen. Kom buiten.

Anderzijds heb je de vaders die voor het eerst lang alleen zijn met hun kinderen. Dikwijls zie je dat die vaders dat eigenlijk heel goed doen. Vele mannen hebben na hun scheiding een betere relatie met hun kinderen dan toen ze nog gehuwd waren. Daarom valt de scheiding hun op het einde van de gemeenschappelijke vakantie dikwijls zwaar.

Wanneer je ex-partner met de kinderen op vakantie is, hoed je er dan voor te pas en te onpas te bellen. Door constant te bellen of te verwachten dat je kind je opbelt, confronteer je de kinderen teveel met jouw eenzaamheid en stel je hen daarvoor verantwoordelijk. Doe het niet, hoe enorm lastig dat bij momenten ook moge zijn.

Armand Vervaet, administratieve medewerker BGMK vzw

Uit : Hoop! ts. BGMK.vzw jg. 27 nr. 2 juni - juli - augustus 2005 pp.12-13

Voor de meest recente gegevens klik op: www.diplomatie.be

In Nederland

Gescheiden en op vakantie met de kinderen, kan dat zo maar?

Hoe dat in Nederland geregeld is. (9-4-2017)

Klik hier

"Echtelijke moeilijkheden... en dan? - een praktische leidraad na de nieuwe echtscheidingswet". Boekpublicatie 3-9-2007

Graag wil ik uw aandacht vestigen op een publicatie die in de verenigingen of bij individuele hulpverlening aan mensen die in een echtscheidingssituatie komen, bijzonder nuttig zou kunnen zijn. Aan de hand van dit boekje kunnen de betrokkenen zelf de gegevens opzoeken die voor hen van belang zijn in hun situatie.





Het boekje heet 

"Echtelijke moeilijkheden... en dan? - een praktische leidraad na de nieuwe echtscheidingswet".
Het is geschreven door drie advocaten: Jan Roodhooft | Wim Smets | Monika Moens. Het is uitgegeven bij de Standaard Uitgeverij september 2007. 176 bladzijden.
ISBN 978 90 341 9229 5
D/2007/0034/371
NUR 820

Prijs: € 18.

Het boekje is verschenen net toen de nieuwe echtscheidingswet op 1 september 2007 van toepassing werd. Het bevat dan ook alle informatie over de echtscheiding en aanverwante thema's zoals die nu na het invoeren van de wet in de praktijk toepasselijk is. Het is dus bijzonder actueel en naar mijn mening de eerste publicatie die voor het algemeen publiek is bestemd met alle bepalingen van de wet in de huidige situatie. Het is een leidraad of een handleiding waar iedereen die dat wil aan de hand van de inhoudstafel direct de gegevens kan opzoeken die hem/haar interesseren en die van belang kunnen zijn van de eigen concrete situatie van dat ogenblik.

Het is ook een volledige handleiding. Ik geef een idee van de inhoud van 11 hoofdstukken en 5 bijlagen:

- een kort overzicht van wat er verandert met de nieuwe echtscheidingswet
- enkele algemene aanbevelingen
- enkele beveiligende maatregelen: verzegeling, inventarisatie, intrekken van volmachten
- bij de vrederechter: wanneer kan dat? hoe verloopt de procedure? welke maatregelen kan de vrederechter bevelen? hoe lang gelden die maatregelen? zelf een overeenkomst op papier zetten?
- echtscheiding met onderlinge toestemming: de voorwaarden, de procedure, de overeenkomsten, wijzigbaarheid van de overeenkomsten
- naar de rechtbank zonder akkoord: de voorlopige maatregelen, de echtscheidingsprocedure op grond van onherstelbare ontwrichting van het huwelijk, de alimentatie na echtscheiding, de vereffening en verdeling
- als een echtgenoot een vreemde nationaliteit heeft: welke rechter is bevoegd? welk recht is van toepassing?
- scheiding van tafel en bed
- naar een scheidingsbemiddelaar
- het overgangsrecht

In de bijlagen zitten:
- de gecoördineerde wettelijke bepalingen (volgens de nieuwe echtscheidingswet)
- het verzoekschrift tot echtscheiding en voorlopige maatregelen
- de dagvaarding in echtscheiding en voorlopige maatregelen
- voorbeeld van een echtscheiding door onderlinge toestemming
- het verzoekschrift voor aanvang van echtscheiding op grond van een onherstelbare ontwrichting van het huwelijk

Er staat zelfs een ruime bladzijde in over de woonstvergoeding blz. 102-103 - wat van advocaten toch ongebruikelijk is.

Aanbevolen om zich ter dege te informeren.

Ghislain Duchâteau

De bescherming van de rechten van de kinderen binnen de Europese Unie volgens de "Nieuwe Brussel II-Regeling"

English text included : The protection of children's rights within the European Union under the "New Brussels II Regulation"

Texte Français inclu : La protection des droits de l’enfant dans l’Union européenne en vertu du «nouveau règlement Bruxelles II»

Vanaf 1 maart 2005 zullen vonnissen over de ouderlijke verantwoordelijkheid erkend worden in de hele Europese Unie als gevolg van een nieuwe regeling door de Raad. Het doel is een gemeenschappelijke juridische ruimte te creëren op het gebied van het familierecht om de situatie te verbeteren van kinderen na de scheiding van hun ouders. Een van de belangrijkste objectieven is te verzekeren dat een kind contact kan blijven houden met zijn beide ouders na een scheiding zelfs als die in verschillende lidstaten wonen. De regeling probeert ook een einde te stellen aan het probleem van de kinderontvoeringen door een ouder binnen de Europese Unie.

Als een Frans koppel bijvoorbeeld in België woont en wenst te scheiden, dan kan het kiezen om de procedure in Frankrijk of in België te voeren en de echtscheiding zal automatisch erkend worden in de andere lidstaat.

Erkenning en uitvoering van echtscheidingsvonnissen en van vonnissen over de ouderlijke verantwoordelijkheid gelden voor de hele Europese Unie behalve Denemarken. De regeling geldt voor procedures die ingezet worden na 1 maart 2005. De regeling is ook van toepassing bij scheiding van ouders die niet gehuwd waren. Vonnissen over de omgangsregeling of over de terugkeer van een kind als gevolg van ontvoering zullen in de lidstaten op basis van wederzijds vertrouwen niet meer worden betwist. De Regeling creëert een samenwerkingssysteem tussen de centrale overheden van de lidstaten. Die overheden zullen de communicatie tussen de rechtbanken ondersteunen en zullen akkoorden tussen ouders vergemakkelijken bijvoorbeeld via bemiddeling.

De tekst van de persmededeling over deze Brussel II-Regeling is enkel beschikbaar in het Engels en het Frans. We geven ze hieronder weer :

E N G L I S H

MEMO/05/70
Brussels, 1st March 2005

The protection of children’s rights within the European Union under the “New Brussels II Regulation”

From 1 March 2005, judgments on parental responsibility will be recognised throughout the European Union pursuant to a new Council Regulation. The aim is to create a common judicial area in the field of family law to improve the situation of children after the separation of their parents. One of the main objectives is to ensure that a child can maintain contact with both parents after a separation even when they live in different Member States. It seeks also to put an end to the problem of parental child abduction within the European Union.

Background

The Regulation is part of the ongoing work within the EU to create a genuine judicial area based on the principle of mutual recognition of judicial decisions. This goal is set out in the Programme for mutual recognition of judgments. Access rights were identified as a priority for judicial cooperation by the European Council in Tampere in 1999.
The first step towards a mutual recognition of judgments in the family law area was taken with Council Regulation (EC) No 1347/2000 of 29 May 2000 (“the Brussels II Regulation”) which entered into force on 1 March 2001. The Brussels II Regulation set out uniform rules on jurisdiction and the recognition and enforcement of divorce judgments and to certain judgments on parental responsibility. Judgments on parental responsibility were recognised only to the extent that they were issued in the context of a divorce proceeding and concerned children common to both spouses. As a result, the Regulation was not applicable in the numerous cases where the parents were unmarried, the judgment on parental responsibility was issued either before or after a divorce proceeding or the child was not common to both spouses.
The scope of the Brussels II Regulation showed itself to be too narrow as far as parental responsibility matters were concerned. For this reason, the Commission proposed in 2002 a draft Regulation that would cover all decisions on parental responsibility. The Regulation was adopted under the Italian Presidency in November 2003.

Relevance

As citizens increasingly move within the European Union, there is a growing number of cases where family members are not of the same nationality and/or do not live in the same Member States. This social reality creates a need to lay down uniform rules to determine the competent court and to facilitate mutual recognition of judgments. If, for example, a French couple living in Belgium want to divorce, the Regulation gives the spouses the choice to file for divorce in either France or Belgium. The divorce decision will be automatically recognised in the other Member State.

Summary of the new Brussels II Regulation

Council Regulation (EC) No. 2201/2003 of 27 November 2003 concerning jurisdiction and the recognition and enforcement of judgments in matrimonial matters and the matters of parental responsibility (“the new Brussels II Regulation”) will enter into application on 1 March 2005. It will repeal and replace the Brussels II Regulation from that date.
The Regulation applies in all Member States except Denmark. It applies to legal proceedings instituted after 1 March 2005.
The Regulation unifies the legal framework in the field of family law. The provisions on divorce and matters of parental responsibility are brought together in one single text. The rules on divorce are taken over practically unchanged from the Brussels II Regulation.
In order to ensure equality for all children, the scope extends to cover all decisions on parental responsibility. It is irrelevant whether the parents are or were married and whether the child is common to the parties.
The grounds of jurisdiction are shaped in the light of the best interests of the child. Jurisdiction lies, as a general rule, with the Member State of the child’s habitual residence. It introduces a possibility, in exceptional cases, to transfer a case to a court of another Member State, if that court is better placed to hear the case. A court can only transfer a case if it has been accepted by at least one of the parties and it is in the best interests of the child.
Based on the principle of mutual trust, a judgment given in one Member State shall be recognised in all other Member States. The grounds for non-recognition are kept to a strict minimum. The State addressed should review neither the jurisdiction of the State origin, nor the findings of fact. For the first time in the field of judicial co-operation in civil law, the European Union does away with the intermediate procedure (so-called “exequatur procedure”) for certain types of judgments. Hence, judgments on access rights and judgments ordering the return of a child following an abduction will no longer be treated differently or be subject to additional procedures because they are issued in another Member State. The judge of origin shall simply issue a certificate indicating that certain procedural requirements have been respected, in particular that the child and the parties have been given an opportunity to be heard. The suppression of these procedures will make it easier to exercise visiting rights when the parents live in different Member States and thus ensure that a child can maintain regular contact with both parents. This principle was endorsed by the European Council in Tampere in 1999. It is also in line with the Programme on mutual recognition that foresees the gradual suppression of exequatur for all decisions in civil and commercial matters.
The Regulation seeks to solve the problem of parental child abduction within the European Union. It will complement and reinforce the Hague Convention of 25 October 1980 on the civil aspects of international child abduction, which is in force in all Member States. To create a deterrent effect, the Regulation states that courts of the Member State of the child’s habitual residence before the abduction keep jurisdiction also after the abduction and have the final say to decide where the child shall stay. In addition, the Regulation reinforces the obligation to order the immediate return of the child. The courts of the requested State shall always order the return of the child to the Member State of origin if the child can be protected there.
The courts must issue the decision within a time-limit of six weeks and give the child as well as the left-behind parent the opportunity to be heard. If the court decides that the child shall not return, it shall send a copy of the decision to the competent court in the Member State of origin, which has the final say. The judge of origin shall co-operate with the judge who took the decision on non-return. A decision by the court of origin entailing the return of the child is directly recognised and enforceable in the other Member State without any intermediate procedure. This serves to ensure the child’s quick return.
Finally, the Regulation creates a system of co-operation between central authorities which will be designated in all Member States. These authorities will support communications between courts, and facilitate agreements between parents e.g. mediation.

Facts and figures

Although there are no exact statistics available on the number of “cross-border” divorces and cases of parental responsibility within the European Union, it is safe to say that a considerable number of citizens are affected. As an example, approximately 15 per cent of the divorces pronounced in Germany each year (approximately 30.000 couples) concern couples of different nationalities.
Statistics on child abduction cases can be found at the web-site of the Hague Conference on Private International law. It is understood that further works to collect statistics on child abduction are in progress in view of the next Special Commission in 2006. A statistical analysis of the application of the 1980 Hague Convention made in 1999 showed that hundreds of children were victim of abduction within the European Union each year.

Follow-up

The Regulation will continuously monitor the application of the Regulation. In addition, the central authorities designated under the Regulation will meet regularly in the framework of the European Judicial Network in civil and commercial matters to discuss the application of the Regulation.

For more information :
http://europa.eu.int/comm/justice_home/ejn/parental_resp/parental_resp_ec_en.htm

FRANCAIS

MEMO/05/70

Bruxelles, le 1er mars 2005

La protection des droits de l’enfant dans l’Union européenne en vertu du «nouveau règlement Bruxelles II»

À compter du 1er mars 2005, les décisions judiciaires en matière de responsabilité parentale seront reconnues à travers l’Union européenne en application d’un nouveau règlement du Conseil. Le but recherché est de créer un espace judiciaire commun dans le domaine du droit de la famille afin d’améliorer la situation des enfants après la séparation de leurs parents. L’un des principaux objectifs est de faire en sorte qu’un enfant puisse entretenir des contacts avec ses deux parents après une séparation, même lorsqu’ils vivent dans des États membres différents. Ce règlement vise aussi à mettre fin au problème des enlèvements parentaux dans l'Union européenne.

Contexte

Ce règlement s’inscrit dans le cadre des travaux en cours au sein de l’UE en vue de créer un véritable espace de justice fondé sur le principe de la reconnaissance mutuelle des décisions judiciaires. Cet objectif figure dans le programme pour la reconnaissance mutuelle des décisions judiciaires. Le Conseil européen de Tampere de 1999 avait considéré le droit de visite comme une priorité en matière de coopération judiciaire.
La première étape sur la voie de la reconnaissance mutuelle des décisions dans le domaine du droit de la famille avait été franchie avec l'adoption du règlement (CE) n° 1347/2000 du 29 mai 2000 («règlement Bruxelles II»), entré en vigueur le 1er mars 2001. Le règlement Bruxelles II fixait des règles uniformes concernant la compétence, la reconnaissance et l'exécution des décisions de divorce et de certaines décisions en matière de responsabilité parentale. Les décisions en matière de responsabilité parentale n’étaient reconnues que lorsqu’elles étaient rendues dans le cadre d’une procédure de divorce et qu’elles concernaient les enfants communs. Le règlement était par conséquent inapplicable dans de nombreux cas: lorsque les parents n’étaient pas mariés, lorsque la décision relative à la responsabilité parentale avait été rendue soit avant, soit après la procédure de divorce, ou lorsque l’enfant n’était pas commun aux deux conjoints.
Le champ d’application du règlement Bruxelles II s’est avéré trop étroit en ce qui concerne les questions de responsabilité parentale. C’est pour cette raison que la Commission a présenté en 2002 un projet de règlement qui s’appliquerait à toutes les décisions en matière de responsabilité parentale. Ce règlement a été adopté sous la Présidence italienne en novembre 2003.

Pertinence

La mobilité des citoyens au sein de l’Union européenne allant croissant, le nombre de familles dont les membres n’ont pas la même nationalité et/ou ne vivent pas dans le même État membre ne cesse d'augmenter. Cette réalité sociale crée une nécessité d’établir des règles uniformes afin de déterminer la juridiction compétente et de faciliter la reconnaissance mutuelle des décisions judiciaires. Si, par exemple, un couple français vivant en Belgique souhaite divorcer, le règlement donne aux conjoints le choix de demander le divorce soit en France, soit en Belgique, et la décision de divorce sera automatiquement reconnue dans l'autre État membre.

Résumé du nouveau règlement Bruxelles II

Le règlement (CE) n° 2201/2003 du Conseil du 27 novembre 2003 relatif à la compétence, la reconnaissance et l'exécution des décisions en matière matrimoniale et en matière de responsabilité parentale («nouveau règlement Bruxelles II») entrera en vigueur le 1er mars 2005.
Il abrogera et remplacera le règlement Bruxelles II à compter de cette date.
Il s’applique dans tous les États membres, à l'exception du Danemark, et couvre les actions judiciaires intentées après le 1er mars 2005.
Ce règlement unifie le cadre législatif dans le domaine du droit de la famille. Les dispositions en matière de divorce et de responsabilité parentale sont rassemblées dans un texte unique, et celles relatives au divorce sont reprises pratiquement telles quelles du règlement Bruxelles II. Afin de garantir l’égalité pour tous les enfants, le champ d’application a été étendu à toutes les décisions en matière de responsabilité parentale, indépendamment du fait que les parents soient mariés ou non, qu’ils l’aient été ou non, et que l’enfant soit commun aux parties ou non.
Les règles de compétence sont conçues en fonction de l'intérêt supérieur de l'enfant. Généralement, ce sont les juridictions de l'État membre dans lequel l'enfant a sa résidence habituelle qui sont compétentes. Le règlement instaure la possibilité, dans des cas exceptionnels, de renvoyer l’affaire à une juridiction d’un autre État membre, si cette juridiction est mieux placée pour connaître de l’affaire. Une juridiction ne peut renvoyer l’affaire que si ce renvoi a été accepté par l'une des parties au moins et qu’il sert l'intérêt supérieur de l'enfant.
Sur la base du principe de la reconnaissance mutuelle, une décision rendue dans un État membre sera reconnue dans tous les autres États membres. Les motifs de non-reconnaissance sont réduits au strict minimum. L'État requis ne doit contrôler ni la compétence de l'État d'origine, ni le fond de la décision. Pour la première fois dans le domaine de la coopération judiciaire civile, l’Union européenne supprime la procédure intermédiaire (procédure dite «d’exequatur») pour certains types de décisions judiciaires. Par conséquent, les décisions relatives au droit de visite et celles ordonnant le retour d'un enfant après un enlèvement parental ne feront plus l’objet d’un traitement différent ni de procédures supplémentaires au motif qu’elles ont été rendues dans un autre État membre. Le juge d’origine se bornera à délivrer un certificat indiquant que certaines règles de procédure ont été respectées, notamment que l’enfant et les parties ont eu la possibilité d’être entendus. La suppression de ces procédures facilitera l’exercice du droit de visite lorsque les parents vivent dans des États membres différents, et permettra donc de garantir que l’enfant pourra entretenir des contacts réguliers avec ses deux parents.
Ce principe a été approuvé par le Conseil européen de Tampere de 1999. Il cadre également avec le programme pour la reconnaissance mutuelle, qui prévoit la suppression progressive de l'exequatur pour toutes les décisions en matière civile et commerciale.
Le règlement vise à résoudre le problème des enlèvements parentaux dans l’Union européenne. Il complétera et renforcera la convention de La Haye du 25 octobre 1980 sur les aspects civils de l’enlèvement international d’enfants, en vigueur dans tous les États membres. Pour produire un effet dissuasif, le règlement prévoit que les juridictions de l'État membre dans lequel l'enfant résidait habituellement avant l’enlèvement parental demeurent compétentes même après l’enlèvement et décident en dernier ressort du lieu de résidence futur de l’enfant. De surcroît, le règlement renforce l’obligation d’ordonner le retour immédiat de l’enfant. Les juridictions de l’État requis ordonneront toujours le retour de l’enfant vers l’État membre d’origine s’il peut y être protégé. Les juridictions doivent rendre leur décision dans un délai de six semaines et donner à l’enfant ainsi qu’au parent dont l’enfant a été enlevé la possibilité d’être entendus. Si la juridiction décide du non-retour de l'enfant, elle doit transmettre une copie de la décision à la juridiction compétente dans l’État membre d’origine, qui décide en dernier ressort. Le juge d’origine est tenu de coopérer avec le juge ayant rendu la décision de non-retour. Toute décision d’une juridiction d’origine entraînant le retour de l’enfant est directement reconnue et exécutoire dans l’autre État membre, sans aucune procédure intermédiaire, ce qui a pour effet de garantir le retour rapide de l’enfant.
Enfin, le règlement instaure un système de coopération entre les autorités centrales qui seront désignées dans tous les États membres. Ces autorités faciliteront la communication entre les juridictions, ainsi que la conclusion d'accords entre les titulaires de la responsabilité parentale, notamment par la médiation.

Faits et chiffres

Bien qu'il n'existe pas de statistiques précises disponibles concernant le nombre de divorces ou d'affaires en matière de responsabilité parentale présentant un caractère «transfrontalier» dans l'Union européenne, il est raisonnable de dire qu'un nombre important de citoyens est concerné. Ainsi, 15 % environ des divorces prononcés chaque année en Allemagne (quelque 30 000 couples) concernent des couples dans lesquels les conjoints n'ont pas la même nationalité.
Des statistiques relatives aux affaires d'enlèvements d'enfants sont disponibles sur le site Internet de la Conférence de La Haye de droit international privé. Il semble que des travaux complémentaires visant à collecter des statistiques relatives aux enlèvements d'enfants soient en cours, en vue de la prochaine Commission spéciale de 2006. Une analyse statistique de l’application de la Convention de La Haye de 1980, réalisée en 1999, a montré que des centaines d'enfants étaient victimes d'enlèvement chaque année dans l'Union européenne.

Suivi

La Commission assurera un suivi constant de l'application du règlement. En outre, les autorités centrales désignées en application du règlement se réuniront régulièrement dans le cadre du Réseau judiciaire européen en matière civile et commerciale pour discuter de l'application du règlement.

De plus amples informations sont disponibles à l'adresse suivante:
http://europa.eu.int/comm/justice_home/ejn/parental_resp/parental_resp_ec_fr.htm

Tien basistips voor een positieve opvoeding

1. Als je kind je iets wilt tonen, stop dan met wat je bezig bent en richt je
aandacht op je kind. Het is belangrijk om geregeld eens kort samen iets te
doen dat jullie beiden leuk vinden.

2. Schenk je kind veel fysieke genegenheid – kinderen houden er vaak van als je
hen omhelst, knuffelt en hun handje vasthoudt.

3. Spreek met je kind over dingen waarin hij of zij geïnteresseerd is en deel ook
aspecten van jouw dag.

4. Prijs je kind uitgebreid en gericht als hij of zij iets doet dat je graag meer zou
willen zien, zoals “Dank je om meteen te doen wat ik heb gevraagd.”

5. Er is meer kans dat kinderen zich slecht gaan gedragen als ze zich vervelen.
Zorg dus dat je kind zich met een heleboel activiteiten binnen en buitenshuis
kan bezighouden, zoals boetseren, kleuren, verkleedpartijtjes, kartonnen
dozen, knusse plekjes, enz.

6. Breng je kinderen nieuwe vaardigheden bij door eerst zelf het voorbeeld te
geven en vervolgens je kind de kans te geven de vaardigheid aan te leren.
Spreek elkaar bijvoorbeeld thuis beleefd aan. Spoor je kind aan om ook
beleefd te spreken (bv. “alsjeblieft” of “bedankt” zeggen) en prijs je kind voor
zijn/haar inspanningen.

7. Bepaal duidelijke grenzen voor het gedrag van je kind. Ga even samenzitten
en bespreek met het hele gezin de huisregels. Maak je kind duidelijk wat de
gevolgen zullen zijn als hij/zij de regels overtreedt.

8. Blijf kalm als je kind zich slecht gedraagt en zeg duidelijk dat hij/zij moet
ophouden. Vertel duidelijk hoe je zich wel moet gedragen (bv. "Hou op met
vechten, wees lief voor elkaar."). Geef je kind een compliment als het slechte
gedrag ophoudt. Zoniet treed je gepast op.

9. Wees realistisch in je verwachtingen. Alle kinderen gedragen zich soms slecht
en zullen onvermijdelijk wel eens problemen veroorzaken door hun
ongehoorzaamheid. Pogingen om een volmaakte ouder te zijn, kunnen leiden
tot frustratie en teleurstelling.

10. Zorg voor jezelf. Het is moeilijk om een kalme, ontspannen ouder te zijn als je
last hebt van stress, bezorgdheid of depressie. Probeer wekelijks tijd te
vinden om je te ontspannen of iets leuks te doen.

Bron: www.triplep.be

Triplep is de website van Triple P - Positive Parenting Program - een ondersteuningsprogramma voor ouders - geeft opvoedingscursussen.
Zie Triple P Voor Ouders

De internationale verklaring van Langeac

Een manifest voor gelijkwaardig ouderschap

Grondbeginselen

 1. Vaders en moeders hebben in het leven van hun kinderen gelijke Status en als gevolg daarvan gelijke rechten en verantwoordelijkheden.
 2. Als de ouders het samen niet eens kunnen worden, brengen de kinderen evenveel tijd door bij elk van hen.
 3. Ouderschap berust uitsluitend op de relatie kind-ouder, niet op de relatie tussen ouder onderling. Kinderen hebben het recht beide ouders te kennen en andersom.

De belangen van het kind

a. De belangen van het kind mogen niet worden beschouwd als een vaststaand gegeven of iets dat losstaat van de belangen van de ouders en/of het gezin of als iets dat moet worden omschreven door openbare instellingen of deskundigen.Het is aan de ouders om de belangen van hun kind te interpreteren, behalve in extreme gevallen van mishandeling of ouderlijke onbekwaamheid.

b. De publieke autoriteiten en andere derden moeten worden aangemoedigd om gezinnen en individuele gezinsleden te steunen als ze hulp nodig hebben, zo nodig ook preventief. Behoudens ernstige mishandeling, dienen ze echter beslist niet het recht te hebben om buiten de wens van de ouders in te grijpen.

c. Het kind moet het recht hebben om met zijn of haar ouders te communiceren ongeacht de situatie.

d. Biologisch ouderschap moet worden vastgesteld bij de geboorte door middel van een DNA-test. Zodra de conclusie van ouderschap (of niet-ouderschap) is getrokken, dienen bewijsmateriaal en verslagen onmiddellijk te worden vernietigd.

2 Keuzecontracten tussen ouders

a. Ouders dienen in Staat te worden gesteld om rechtsgeldige contracten te ondertekenen, met een breed scala van mogelijkheden om hun rechten en plichten met betrekking tot hun kinderen in te vullen. Zo kunnen zij bij scheiding een ongelijke verdeling van de zorgtijd en de inkomens overeenkomen, of afspraken maken over partner-alimentatie. De betrokken overheidsorganen hebben tot taak passende open contracten en procedures te ontwerpen, om keuzes te vereenvoudigen en de procedurekosten ervan te drukken.

b. Ouders hebben toegang tot advies en tot gestructureerde contracten die in alle gevallen, via bemiddeling dan wel via juridische tussenkomst een doeltreffend middel dienen te zijn om bijvoorbeeld de verdeling van zorgtaken te regelen.

3 Respect voor de individuele handelingsvrijheid van elke ouder

a. Deze vrijheid moet behouden blijven behoudens de minimumvereisten voor ouderlijke samenwerking.

b. Verhuizing: Als een van de ouders op grote afstand wil gaan wonen, terwijl dat leidt tot potentiële problemen aangaande contact, reiskosten of zelfs tot een dreigende scheiding tussen een ouder en de kinderen, dan kan dat ingrijpen van externe autoriteiten noodzakelijk maken om te beslissen over de hoeveelheid tijd die bij elk van de ouders wordt doorgebracht. De vrije keuze van een volwassene om zijn/haar woonplaats te kiezen kan immers ingeperkt worden door de compromissen die noodzakelijk zijn om de zorg voor het kind te verzekeren. Beslissingen hierover moeten rekening houden met alle omstandigheden, inclusief bijvoorbeeld de noodzaak een baan te vinden door verhuizing. Het dogma van de "stabiele thuissituatie" hoort bij het nemen van een beslissing echter geen uitgangspunt te zijn.

4 Adoptieouders, de Familie en andere belangrijke mensen

Kinderen hebben recht op contact met en informatie van familieleden van beide ouders en andersom. De ouder die op een moment de zorg heeft, heeft het recht om eindbeslissingen te nemen over contacten van het kind met anderen dan de familie, ouders of adoptieouders. Het kind houdt het recht beide biologische ouders te kennen, beide minstens op te kunnen bellen en te kunnen schrijven, in het laatste geval met bewijs van ontvangst.

5 De politiek-juridische context

a. De politiek-juridische context waarbinnen over gezinskwesties wordt besloten moet helder en eerlijk zijn voor beide sekses, zonder positieve of negatieve discriminatie. Relaties tussen mannen, vrouwen en kinderen zullen zo worden behandeld dat de ontwikkeling van groepsrivaliteit en polarisatie wordt voorkomen. Behoeften van deze of gene groep mogen niet tot gevolg hebben dat de belangen van anderen op aanmatigende wijze worden gepasseerd.

b. De belangen van het kind zijn gedefinieerd door ouders gezamenlijk. In geval van scheiding worden ze gedefinieerd door de ouder bij wie het kind op dat ogenblik verblijft. Alleen als er duidelijk kindermishandeling is aangetoond, hebben andere partijen of openbare instellingen het recht om aan ouderlijke beslissingen op dit punt voorbij te gaan. In alle andere gevallen dient de bevoegdheid van genoemde derden te worden beperkt tot het geven van hulp en steun aan gezinnen in nood.

6 Gelijkheid op het werk

a. Beide seksen hebben in gelijke mate recht op ouderschapsverlof.

b. Arbeid moet zo worden ingedeeld dat beide ouders in Staat zijn zo
volledig mogelijk aan het leven van hun kinderen deel te nemen.

c. Dit vereist ontegenzeggelijk zo'n herindeling van arbeid dat deze een
zelfde beeld zat gaan vertonen als de tijdsindeling van onderwijzers en
leraren. Dit voorstel moet gezien worden in verband van een wereldwijde vermindering van de eisen die aan arbeiders worden gesteld en verder in het licht van het algemeen groeiende besef dat de emotionele en functionele banden tussen de generaties moeten worden verdiept.

7 Bemiddeling, Juridische terughoudendheid en de betrokkenheid van derden

a. Door deskundige derden bemiddelde vormen van samenwerking kunnen de voorkeur
verdienen als het welzijn van het kind dat vereist. De rechten van de ouders om het kind bij zich te hebben en het te verzorgen dienen echter niet afhankelijk te zijn van de manier waarop deskundigen een ouderlijke bereidheid of weigering tot samenwerking beoordelen.

b. Sommige ouderlijke beslissingen vereisen overeenstemming. Er moeten structuren komen om dit mogelijk te maken, via derden of direct. Voorbeelden van zulke beslissingen: vaccinatie (medische zorg), schoolkeuze, zorgverdelings-afspraken, etc.

c. Alleen wanneer ouders niet tot overeenstemming kunnen komen, zal interventie van bemiddelaars in eerste instantie en van het gerecht in laatste instantie noodzakelijk worden.

d. Alleen wanneer ouders, rechtstreeks of via bemiddeling, geen overeenstemming kunnen bereiken, zulten rechters de beslissingen voor hen moeten nemen. Dat betekent niet dat deze van buiten komende autoriteiten het recht hebben te beslissen over de hoeveelheid ouderlijke zorgtijd, maar zij hebben dat alleen over het bepalen van de dagen en uren binnen de hoeveelheid tijd die door de ouders werd overeengekomen of de standaard 50/50.

e. Recht moet niet alleen moeten worden gesproken, het moet ook openbaar zijn. Procedures achter gesloten deuren moeten waar mogelijk worden vermeden. Ook waar het noodzakelijk of wenselijk is om de identiteit van de partijen te beschermen, zullen wel de procesverslagen en de motivering en vastlegging van de beslissing openbaar beschikbaar zijn. Om dit te bereiken moeten er correct gestenografeerde verslagen van alle procedures bijgehouden worden.

f. Bemiddeling moet beschikbaar zijn voor, tijdens en na (echt)scheiding. Bemiddeling moet onafhankelijk zijn van de rechterlijke macht. Zij dient een gratis publieke voorziening te zijn, facultatief en zonder voorkeur op grond van geslacht. Rechtbanken dienen tussenkomst van bemiddelaars en een door bemiddeling tot stand gekomen overeenkomst te eerbiedigen.

8 Financiën

a. Als ouders financieel draagkrachtig zijn. is elk van hen financieel verantwoordelijk voor de helft van de kosten van de verzorging van het kind. Deze kosten kunnen van tevoren worden vastgesteld op basis van de minimum onderhouds- en verzorgingskosten voor de kinderen, wat in eerste instantie de verantwoordelijkheid is van de ouders en als ouders hun verantwoordelijkheden niet nakomen of niet kunnen nakomen, van de Staat en andere verantwoordelijke instellingen.

b. Het Staat ouders geheel vrij om onder elkaar elk ander contract of overeenkomst ten aanzien van het financiële onderhoud en andere zaken met betrekking tot de zorg voor de kinderen aan te gaan. Ouders kunnen dus wederzijds rechtsgeldige contracten sluiten waarin de rechten en/of plichten t.a.v. hun kinderen worden aangepast, bij voorbeeld wat betreft de verdeling van de kosten of de zorgtijd.

9 Kindermishandeling

Wreedheid (l),
verwaarlozing (II),
geweld (iii),
seksuele mishandeling (IV)
dienen te vallen onder de relevante bepalingen van het strafrecht en niet onder de wetten betreffende zorgverdeling en gelijkverdeeld ouderschap. De veronderstelling van onschuld tot schuld is bewezen zal gelden voor alle gevallen, met uitzondering van de hieronder onder b. genoemde.

a. Beoordeling van kindermishandeling dient te gebeuren zonder vooroordeel. De vier typen kindermishandeling zullen gelijk gewogen worden. Tenzij de beschuldigingen van een dergelijke aard zijn dat ze onmiddellijk de veiligheid van het kind betreffen, zal er geen beslissing worden genomen om het contact met een van de ouders te verbreken.

b. Als er beschuldigingen bestaan en er is besloten het contact tussen het kind en een van de ouders op te schorten, dan moet er onmiddellijk een provisorisch onderzoek plaatsvinden om de gevaren vast te stellen. Na een schorsing van ten hoogste twee weken van de bestaande gelijke of andere overeengekomen zorgverdeling dient de oude situatie te worden hersteld, tenzij het onderzoek anders uitwijst. Schorsing alleen kan niet worden gebruikt als een middel om de rechten op ouderlijke zorg van een van de ouders te herzien.

c. Valse beschuldigingen of meineed zullen streng worden vervolgd onder de bepalingen van het wetboek van strafrecht.

d. Waar de ouderkind relatie wordt beschadigd door oudervervreemding wordt het kind in zijn belangen geschaad en dit zal daarom worden beschouwd als een vorm van
kindermishandeling. Ook maatregelen van de overheden die een ouder-kindrelatie op zo'n manier beschadigen dienen als een vorm van kindermishandeling te worden beschouwd en dienen overeenkomstig te worden bestraft.

10 Wat niet valt onder deze principes van gelijk verdeeld ouderschap

Het boven beschreven 'gelijkverdeeld ouderschap' heeft niet direct betrekking op gevallen waarin een of beide ouders weigeren of niet in staat zijn hun ouderlijke verantwoordelijkheden ten aanzien van zorg en onderhoud van hun kinderen uit te oefenen. Het betreft alleen die gevallen waar beide ouders zich om hun kinderen willen bekommeren. Een ouder die verklaart niet voor een kind te willen zorgen, kan daar ook niet toe gedwongen worden. Wat wel bestaat is de financiële plicht om zorg mogelijk te maken en zo is er ook een noodzaak om die zorg te verstrekken, door de ouders of door de Staat. Nogmaals: kindermishandeling wordt onder. 'gelijkverdeeld ouderschap' beschouwd als een aparte kwestie.

Definities

Ouders ... worden gedefinieerd als de biologische ouders of, in geval van ernstige mishandeling of bij weeskinderen, de adoptieouders.

Kind... is het menselijk wezen van geboorte af tot de laagste van de twee leeftijden behorend bij emancipatie en meerderjarigheid.

Gezin ... is het kind en zijn biologische of adoptieouders.

Familie ... zijn de bloedverwanten van het kind en eventueel van zijn of haar adoptieouders

Ter verduidelijking:

Elk onderdeel van deze verklaring is een integraal deel van het geheel en kan niet buiten het verband van de andere onderdelen worden toegepast of begrepen.

Getekend op vrijdag 30 Juli 1999 door vertegenwoordigers van diverse ouderorganisaties uit Europa en Zuid-Amerika.

familyroutes@aesops.force9.co.uk
http://www.impactwp.com/familyroutes/faro/
Tel: 00 44 (0)113 229 8949

Nederlandse informatie is ook op internet te vinden op

http//huizen.daxis.nl/zan-der/langeac.html

Telefonisch contact over deze verklaring:

- 0348-402 510 (Ipe Smit) ipesmit@worldonline.nl
- 0570-621 784 (Joep Zander) zander@daxis.nl

Clarification:

Each part of this declaration is integral to the whole and cannot be applied
outside the context of the other clauses.

Signed on Friday 30 July 1999

Adviezen voor ouders die gescheiden zijn

Op het moment van de scheiding

• Stel je kind gerust door te zeggen dat jij en de andere ouder nog altijd van hem houden.
• Maak je kind duidelijk dat het niet verantwoordelijk is voor de scheiding
• Help je kind begrijpen dat de scheiding definitief is. Het moet beseffen dat niets je nog op je beslissing zal doen terugkeren.
• Zorg voor een zo regelmatig mogelijke dagelijkse routine.
• Verzeker je kind dat het op bezoek zal mogen bij de andere ouder.
• Sta open voor gekwetste gevoelens van je kind. Laat slecht of schadelijk gedrag niet te ver gaan. Help je kind om zijn boosheid, angst of verdriet te uiten.

Na de scheiding

• Praat met je kind niet op een negatieve manier over de andere ouder, zijn familie of vrienden. Als je nog boos bent, zoek dan een vriend(in) die je kan ondersteunen of een raadsman met wie je over je gevoelens kunt praten.
• Laat niet doorschemeren, door je woorden of daden, dat je kind ontrouw is als het zich amuseert bij de andere ouder.
• Wees beleefd wanneer de andere ouder het kind komt halen of terugbrengt. Als je glimlacht en ervoor zorgt dat het kind klaar is op het afgesproken tijdstip, maak je de overgang voor het kind misschien minder moeilijk.
• Zorg ervoor dat je kind schoon en uitgerust is en gegeten heeft als het vertrekt voor of terugkomt van een visite. Laat het liever niet vertrekken met een koffer vuile kleren.
• Laat je kind telefoneren naar de andere ouder.
• Ondersteun je kind en respecteer - binnen de grenzen van het redelijke - de beperkingen die door de andere ouder zijn gesteld.
• Doe bij je kind geen navraag naar activiteiten, vrienden of inkomsten van de andere ouder.
• Bespreek de bezoekregeling met de andere ouder voordat je het plan voorstelt aan je kind. Bij tieners bevestig je de afspraken over een bezoek vooraf met de andere ouder.
• Beschuldig de andere ouder nooit valselijk van kindermisbruik.
• Geef belangrijke medische informatie door aan de andere ouder.
• Als het kind niet naar school wil of de andere ouder niet lijkt te willen bezoeken, maakt het zich misschien zorgen om je welzijn. Zorg ervoor dat je kind weet dat het je goed gaat.

Bron : Canadian Paediatric Society. Hints for separated parents.

MENSENRECHTEN

De Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens

Bijzonder veel weerklank in de media kreeg op 10 december 1998 de vijftigjarige herdenking van de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens die de Verenigde Naties goedkeurden in 1948. Ze bevat 30 artikels. Het is goed die verklaring eens aandachtig te herlezen en te kijken in welke mate ze ook van betekenis is voor mensen die met echtscheiding te maken krijgen en die geoordeeld moeten worden door rechtbanken die daarbij toch zeker in hoge mate rekening moeten houden met die wereldwijde verklaring voor de rechten van de mens.

Doen rechters en advocaten dat in concrete echtscheidingsbehandelingen ? We halen ter overweging enkele artikelen aan. Je kan daarbij nadenken over die vraag.

Art. 1 : Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en geweten, en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen.
Art. 3 : Een ieder heeft het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.
Art. 5 : Niemand zal onderworpen worden aan folteringen, noch aan een wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing.
Art. 6 : Een ieder heeft, waar hij zich ook bevindt, het recht als persoon erkend te worden voor de wet.
Art. 7 : Allen zijn gelijk voor de wet en hebben zonder onderscheid aanspraak op gelijke bescherming door de wet. Allen hebben aanspraak op gelijke bescherming tegen iedere achterstelling in strijd met deze Verklaring en tegen iedere ophitsing tot een dergelijke achterstelling.
Art. 8 : Een ieder heeft recht op daadwerkelijke rechtshulp van bevoegde nationale rechterlijke instanties tegen handelingen, welke in strijd zijn met de grondrechten hem toegekend bij Grondwet of wet.
Art. 10 : Een ieder heeft, in volle gelijkheid, recht op een eerlijke en openbare behandeling van zijn zaak door een onafhankelijke en onpartijdige rechterlijke instantie bij het vaststellen van zijn rechten en verplichtingen en bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde strafvervolging.
Art. 12 : Niemand zal onderworpen worden aan willekeurige inmenging in zijn persoonlijke aangelegenheden, in zijn gezin, zijn tehuis of zijn briefwisseling, noch aan enige aantasting van zijn eer of goede naam. Tegen een dergelijke inmenging of aantasting heeft een ieder recht op bescherming door de wet.
Art. 16 : 1. Zonder enige beperking op grond van ras, nationaliteit of godsdienst, hebben mannen en vrouwen van huwbare leeftijd het recht om te huwen en een gezin te stichten. Zij hebben gelijke rechten wat het huwelijk betreft, tijdens het huwelijk en bij de ontbinding ervan.
3. Het gezin is de natuurlijke en fundamentele groepseenheid van de maatschappij en heeft recht op bescherming door de maatschappij en de Staat.
Art. 17 : 1. Een ieder heeft recht op eigendom, hetzij alleen, hetzij te samen met anderen.
2. Niemand mag willekeurig van zijn eigendom worden beroofd.
Art. 19 : Een ieder heeft recht op vrijheid van mening en meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid om zonder inmenging een mening te koesteren en om door alle middelen en ongeacht grenzen inlichtingen en denkbeelden op te sporen, te ontvangen en door te geven.
Art. 22 : Een ieder heeft als lid van de gemeenschap recht op maatschappelijke zekerheid en heeft er aanspraak op, dat door middel van nationale inspanning en internationale samenwerking en overeenkomstig de organisatie en de hulpbronnen van de betreffende Staat, de economische, sociale en culturele rechten, die onmisbaar zijn voor zijn waardigheid en voor de vrije ontplooiing van zijn persoonlijkheid, verwezenlijkt worden.
Art. 25 : 1. Een ieder heeft recht op een levensstandaard, die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte, invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of een ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil.
2. Moeder en kind hebben recht op bijzondere zorg en bijstand. Alle kinderen, al dan niet wettig, zullen dezelfde sociale bescherming genieten.
Art. 26 : 1. Een ieder heeft recht op onderwijs...
2. Het onderwijs zal gericht zijn op de volle ontwikkeling van de menselijke persoonlijkheid en op de versterking van de eerbied voor de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden. ...
3. Aan de ouders komt in de eerste plaats het recht toe om de soort van opvoeding en onderwijs te kiezen, welke aan hun kinderen zal worden gegeven.
Art. 29 : 2. In de uitoefening van zijn rechten en vrijheden zal een ieder slechts onderworpen zijn aan die beperkingen, welke bij de wet zijn vastgesteld en wel uitsluitend ter verzekering van de onmisbare erkenning en eerbiediging van de rechten en vrijheden van anderen en om te voldoen aan de gerechtvaardigde eisen van de moraliteit, de openbare orde en het algemeen welzijn in een democratische gemeenschap.

Over dat alles valt ernstig na te denken met betrekking tot de behandeling van onszelf en onze eigen echtscheidingszaak of niet soms ?

G.D.