Nadat het Belgische leger verslagen werd door het Duitse leger, waren er nog Belgen die de moed niet zomaar lieten zakken en zich tot het uiterste zullen drijven om het de Duitse agressor zou moeilijk mogelijk te maken.
Marcel Louette, een Luitenant van de 10de Cie 36ste Linieregiment was zo iemand, hij wilde de strijd voor zijn land niet opgeven en wilde zich op één of andere manier verzetten tegen Nazi- Duitsland !
foto : Marcel Louette (http://users.pandora.be/amarcord/selys/fidelio1.html
)
In juni 1940, verzamelde hij enkele trouwe vrienden en begonnen de bespreken over hun toestand, het gevaar van de Duitse propaganda en de Duitse leugens.
Men ging de krachten bundelen om de vijandelijke propaganda te bestrijden, samen met Leon Boumans en zijn pleegdochter Maria Michiels ( koerierster) begon Marcel Louette met het organiseren van een verzetsgroep !
Vanaf September 1940 konden zij voor inlichtingen rekenenen op :
de Heren van Nes, Robert fabry en mevrouw Lepere, zij werkten ook nauw samen met de groep Rahier in het Lycée d'anvers.
Arthur Degreve, leraar aan het Atheneum te Berchem - Antwerpen, en echtgenote Paulette Bouha, lerares in het Lycée d'Anvers.
De witte brigade was gevormd en startte vrijwel onmiddelijk.
Begin 1941 begon de witte brigade aan een stevige groeispurt, actieve kernen ontstonden er te :
Berchem
Borgerhout
Deurne
Hoboken
Lier
Mortsel
Kontich
Duffel
Mechelen
Muizen
Hoogstraten
Kapelle-op-den-Bos
Londerzeel
Hombeek
Merksem
Weldra volgden :
Aalst en omgeving
Leuven en Herent
Leefdaal en Bertem
Kortenberg en Kessel-Lo
Zeebrugge en Sint-Gillis-Waas
Brussel en Tienen
Aarschot en Broechem
Oelegem en Gierle
Hiest-Op-den-Berg en Herenthout
Berlaar,Sint-Amands en Puurs
Boom en Hemiksem
Gent, Oostende, Lombardzijde en Oostduinkerke
Waastmunster, Lissewege en Brugge
Beveren- Waas en omstreken
Ook drong het door tot in het Limburgse : Tongeren, Leopoldsburg en Genk waren enkele actieve plaatsen.
In het Waalse ontstond de sektor te Theux, die zich uit breidde tot Eupen en Malmedy tot Luxemburg.
Al gauw was de Witte Brigade verspreid over het hele land !
Marcel Louette, die als bijnaam "FIDELIO" had, werd door de Duitse bezetter met alle mogelijke middelen opgespoord en vooral de Gestapo ( geheime staats politie ) wilden hem zo snel mogelijk vatten.
De naam "FIDELIO" werd niet gebruikt tijdens de bezetting, alleen na de bevrijding gebruikte men de naam Witte Brigade - Fidelio om zich te onderscheiden van anderen die hun naam zouden gebruiken of misbruiken.
De Gestapo kwam Marcel Louette op het spoor, maar konden hem niet vatten. in Juni '42 dook Marcel Louette onder en begon nu al zijn tijd te gebruiken voor de ondergrondse strijd.
De Witte Brigade groeide en groeide, er werd een radioverbinding tot stand gebracht met Londen !
Omdat de Organisatie zo groot werd, deelde Mr. Louette het actieterrein in in verscheidene sectoren, elk aangevoerd door verantwoordelijke leiders.
De leden werden ook onderverdeeld naarmate hun bekwaamheid, zo ontstonden er :
administratieve diensten
geneeskundige diensten
sabotage groepen
spionage groepen
enz...
Een nummer werd toegewezen aan elke lid, ze stonden door een kettingsysteem in verbinding met elkaar. Waardoor ze slechts het nummer ( niet de naam) van meestal slechts één lid kenden. ( dit maakte de organisatie veilig en bijna waterdicht, de éné kon de andere niet verraden).
De sluikpers
De witte Brigade begon met het verspreiden van blaadjes zoals : " La Libre Belgique ".
In december 1940 ging men samenwerken met een nieuwe groepering : " Steeds Verenigd - Unis Toujours ". De groep stond onder leiding van Van Noten en Crutzen, later maakten ze hun eigen sluikblaadje.
In totaal verschenen +- 80 nummers van dit Sluikblad ( " Steeds Verenigd - Unis Toujours " ) dat 1000 den maal werd verspreid tot aan de bevrijding !
( foto : Stuk nr. 9 " Steeds
Verenigd - Unis Toujours " )
De inlichtingendienst
Het ging hier om vergaderingen over Militaire inlichtingen.
Het spoorwegverkeer werd dag na dag, uur na uur,... gevolgd. De verplaatsing van Militaire treinen werden nauwgezet opgeschreven.
Ook het verkeer te water werd in het oog gehouden, met bleef op de hoogte wat er gebeurde rond waterwegen en grote havens. Men verzamelde inlichtingen over:
troepenverplaatsingen
installaties
methoden voor luchtafweer
fabrieken
verdedigingswerken
...
Winston Churchill schreef in zijn memoires ( deel 4) over de Belgische inlichtingen :
" Onze kennis van het Duitse Verdedigingssysteem werd in 1942 reeds vollediger, het past in dit verband meer speciaal de Belgen te vermelden. in 1942 bezorgden zij ons ongeveer 80 percent van al de inlichtingen door agenten op dit gebied overgemaakt, inbegrepen een kaart van kapitaal belang, gestolen van de commandant met daarin de informatie over de projectors en de radars van het meest noordelijke van de twee sectoren de Duitse Luchtafweer ".
Volgens minister Pierlot was België : " Une maison de verre, een glazen huis voor de geallieerden "
Sabotage
In elke sector richtte men een sabotagegroep op, hun taak was de vijanden zoveel mogelijk te hinderen ! Zo gebruikte ze :
de éénvoudige kraaiepoten
doorknippen van telefoondraden
saboteren van treinen en treinsporen
aanpassen van signalisatie van de treinen
opblazen van bruggen
...
Enkele voorbeelden van zulke acties :
- In oktober 1943 op de lijn Hofstade ( Mechelen) schroefde men de sporen los met als gevolg, de ontsporing van een munitietrien die in de Senne kantelde. Waardoor het treinverkeer langs die lijn verscheidene dagen werd geblokkeerd.
- In mei 1944 plaatste men 2 tijdbommen op het Kriegscommandateur te Charlerloi en brachten het tot ontploffing.
- In 1943 het in brand steken van de opslagplaats van camouflagemateriaal nabij Zeebrugge.
( foto : kraaiepoten )
Men had verscheidene opslagplaatsen voor hun materiaal en wapens :
Vleeshuis Antwerpen
Ter Rivierenhof Deurne ( Antwerpen )
( Druk voor grotere weergave ! )
Fabriek te Hoboken
Kerkje te Ranst
Acties tegen collaborateurs
In samenwerking met andere groepering trachtte men collaborateurs te ontmaskeren, vaak door zelf in hun midden te infiltreren. Er werden Zwarte lijsten opgesteld voor verraders, handlangers van de vijand, Gestapo - agenten enz...
Werd er een zéér gevaarlijke nazi - aanhanger gesignaleerd in één van de sectoren, dan werden die meteen verwittigd en geroepen tot voorzichtigheid !
Hulp aan anderen
Men zorgde ook voor diegene die moesten onderduiken, men zocht schuiloorden voor deze mensen en brachten hen voedsel. Indien mogelijk bezorgden zen hen ook valse paspoorten en werkvergunningen om ze van verdere vervolgingen te vrijwaren.
Geallieerden die in het bezet gebied terecht kwamen konden rekenen op de steun van de Witte Brigade, men pikte ze op, gaven ze voedsel en indien nodig medische zorg. Als ze gereed waren voor hun vertrek werden ze doorgestuurd naar andere organisaties en zo bereikten velen terug hun thuisland.
Als dank gaven velen geschenken zoals :
Landkaarten
Kompassen
Seinpistolen
...
Deze geschenken waren voor de organisatie van goudwaarde.
Het " Verordnungsblatt " verscheen op 28 april 1943 en daarin stond dat iedereen die hulp bieden aan geallieerden veroordeeld zal worden, de doodstraf werd meteen uitgevoerd ! "
Hulp aan de Joden was niet een gemakkelijke opdracht maar werd toch gedaan.
Mensen deelden hun luttele levensmiddelen met de Joden, doch woonden er in het dorp altijd Duits gezinde mensen en als je Joden in huis hield werd je veroordeeld tot de doodstraf. Doch deden velen mensen dit, ook omdat ze wisten dat de Witte Brigade achter hen stond.
Van de 66.651 Joden die in ons land verbleven, konden, door acties van de weerstand, ongeveer 34.000 gered worden van de concentratiekampen.
Tot 1942 bleef de Witte Brigade gespaard van verraad en aanhoudingen, begin 1943 kwam daar een grote verandering in !
Zo werden bijna 1/3 van de leden van de Witte Brigade eind 1943 en in 1944 door de Gestapo ingerekend, een 700-tal werden naar de concentratiekampen gevoerd, waar er +- 400 achterbleven.
De desbetreffende kampen zijn :
Breendonk
Buchenwald
Dora
Gross-Strelitz
Gross-Rosen ( zie artikel : werkkamp Gross-Rosen.htm )
Dachau
Sachsenhausen
Flossenbug
Ravensbrük
Oranienburg
...
Van de 125 leidende figuren ( diegene met de Zero (0) nummer ), werden er slechts 44 niet aangehouden, 40 van de andere opgepakte leden stierven in een concentratiekamp.
Op 9 mei 1944 werd de Witte Brigade een zware slag toegedeeld. Hun Leider FIDELIO, werd aangehouden door de Gestapo. Een maand later werd zijn opvolger ook gevat, diens opvolger kan uit de handen van de Gestapo ontsnappen.
De laatste maanden voor de bevrijding beschikte men over weinig bruikbare wapens, men ging op zoektocht naar wapens.
De " Oorlogburgemeesters" waren de eersten, zij werden hun 7.65 mm pistolen afgenomen.
In de laatste bezettingsmaanden was de Weerstand in het Limburgse zo oppermachtig dat de Duisters zich enkel op de hoofdwegen durfden wagen.
De Witte Brigade heeft zijn rol gespeeld in de bevrijding van Belgïe, zo heeft ze een bijzondere rol gespeeld in de Slag om Merksem.
Als bewijs geld een in 1945 opgetekend verslag van één van de leden van de Witte Brigade :
" we kregen van de Canadese bevelhebber de opdracht het Albertkanaal over te steken, we werden overgezet met 3 bootjes. we werden constant beschoten en de vijand slaagde erin 1 van de 3 bootjes te kelderen, +- 6 weerstanders kwamen daarbij om het leven.
Via de fabriek Moulins Metropole vervolgden we onze weg naar de Pletterijstraat, doch werden we beschoten uit het Café " in 't Vissershuis", na een hevig gevecht konden we doortrekken naar ons aangewezen doel, de fabriek Laminoire d'Anvers S.A. "
"Rond 12 uur, trokken onze mannen zij aan zij met een handvol Canadezen Merksem binnen, drongen door tot de Oude Bareel en hebben Merksem verder bevrijd."
Op 22 April 1945 werd het concentratiekamp Oranienburg bevrijd door het Rode Leger. De Leider van de Witte Brigade ' Fidelo' was na een lange lijdensweg weer vrij.
Op 20 Juli 1945 kwam hij met de ziekenwagen Antwerpen binnen en werd opgenomen in het Stuivenberg- ziekenhuis.
Enkele afbeelding
Foto :
Concentratiekamp Oranienburg .
Foto :
Albertkanaal, brug Merksem
foto :
Stuivenberg - ziekenhuis
Informatie gehaald van de Organisatie de " Witte Brigade ", boek de Witte Brigade, verkregen door een gewezen actief lid van de Verzetsbeweging de " Witte Brigade " .