9 augustus 2012:Leuven-Conwy

De wekker staat reeds om kwart voor  5. Mijn huisgenoot is al op, of meer waarschijnlijk, is net terug van een avondje uit. Wim komt nog even zijn rugzak wegen en dan springen we op de trein van 7u57 richting Charleroi. De reis verloopt vlot, zowel het overstappen op de trein, naar de bus, als het inchecken en boarden. De vlucht naar Manchester vertrekt om 9u30. Er is nog ruimte over in het vliegtuig en voor we het weten zijn we al geland en we zijn zelfs in de tijd teruggekeerd. Lokale tijd is het maar 9u25. Voor op schema dus en het wordt lang wachten op de trein. We hadden ons ticket op voorhand gekocht en mogen het niet wisselen tegen een trein vroeger. We bestuderen alvast maar de kaart in het luchthavencafé. Onze trein is er om 12u29. We hebben gereserveerde plaatsen voor het eerste stukje, in Manchester Oxford Road moeten we overstappen. De treinreis is vooral ijzig koud zo met die aircondition. 

Om iets voor 3 arriveren we in Llandudno junction, het station naast Conwy, naast een supermarkt waar we meteen inkopen doen en een bankautomaat. Via de brug uit 1958 arriveren we in Conwy, een Middeleeuws gezellig stadje. We doen inkopen voor gas bij de Rowan outdoor shop, nog even geld wisselen, een ijsje eten in de warmte, voor we bus 19 nemen richting Castell. De bus is iets te laat maar de chauffeur is supervriendelijk. De wegen zijn soms wel smal, maar hij dropt ons pal voor de camping. Hij brengt zelfs onze zak eten achterna die we vergeten zijn op de bus. De camping is lekker rustig, we hebben heel de weide voor ons allen. De tent opzetten, nog even de omgeving verkennen (met koeien, maar zonder rivier) en lekker eten (wokgroentjes met gebakken aardappeltjes en worstjes) maken. We duiken vroeg ons bed in.

10 augustus 2012: Castell-Llyn Cowlyd

We staan voor de eerste maal rustig op ons gemak op en het inpakken duurt ook nog wel eventjes zodat we pas om 11u op weg zijn... We besluiten de groene weggetjes op de kaart richting Snowdonia te volgen, maar die weggetjes worden blijkbaar niet altijd veel gewandeld. De eerste afslag is gemakkelijk, daar staat nog een pijl. Direct bergop, twee overstapjes over en we komen in een schapenwei waar de uitgang al onduidelijk is. Een poort openen waarbij we precies in de mensen hun achtertuin aankomen... Dwars door velden (graan en gras, overstapjes, beekjes,..) en tot slot zelfs langs een echte rivier die we moet een brug moeten oversteken. 

Zodra we echter het bos in moeten, verdwijnen de paadjes volledig. Door de bramen en varens moeten we ons worstelen. We slagen er toch in de uitgang van deel 1 te vinden, maar de ingang van deel 2 is nog moeilijker dus we veranderen van koers. Ook de ingang van een ander pad door de velden vinden we niet dus we dalen dan maar terug af richting hoofdweg. 

We passeren Dolgarrog waar een dambreuk in 1925  al de huizen wegspoelde. Naar beneden, betekent ook terug naar boven en dat gaat deze keer via een pijpleiding. Puffen en zweten, maar eens bovenaan is het duidelijk waar we voor gekomen zijn. (Ik duik nog naar beneden in een poging een toiletstop te houden). We passeren ook nog de enige twee andere wandelaars van vandaag. Het oriënteren op de kaart blijft moeilijk tot we echt in Snowdonia arriveren, daar is voorlopig het pad klaar en duidelijk. We wandelen tot het meer Llyn Cowlyd reservoir waar we ons tentje plaatsen op een prachtig plaatsje. Een verkwikkend wasje in de beek, lekkere spaghetti en het is alweer slapenstijd na een slaapmutsje met palinka.

11augustus 2012: Llyn Cowlyd -Idwal

Het is nog maar 7u30 als ik helemaal wakker en monter ben. De rest slaapt nog dus ik fotografeer de planten in de omgeving. Lekker ontbijt en rond 9u zijn we op pad langs het mooie meer. Lichtjes hellend tot op het einde, bruggetje over en de heide in. We volgen het “pad” maar achteraf gebleken hadden we beter eens op de kaart gekeken. We komen veel te oostelijk beneden op de baan aan, waardoor we een stukje op de weg moeten wandelen. Ik val nog languit op mijn buik en raak amper recht. Onderaan is het nog moeilijk de muurtjes en beekjes over te raken. 

Aan de eerste camping houden we lunchpauze. We verheugen ons op eitjes maar die zijn er niet ‘on the moment’. Na de lunch wandelen we verder naar de volgende camping. Het is nog vroeg en er zijn geen faciliteiten dus we wandelen verder naar Idwal in de hoop daar een plaatsje in de jeugdherberg te vinden aangezien Natalie redelijk moe is. 

De weg loopt langs een meer, we mogen niet door de boerderij die erlangs loopt waardoor we weer even het spoor bijster raken. Op de koop toe valt Natalie daar ook nog in de rivier. Gelukkig zonder gevolgen! Het meer is wel prachig, als is het pad wel drassig af en toe. Op het einde wordt  het nog even klauteren om terug op de weg te raken. 
Er is plaats in de jeugdherberg, maar er is ook plaats voor de camping. We kiezen voor het laatste. We installeren ons en maken dan gretig gebruik van de faciliteiten: douche, toilet en een reuzen keuken met minishop. We kopen worteltjes, tonijn en custard met fruit. Weliswaar allemaal uit blik maar we kunnen er wel iets lekkers van fabriceren. De avond brengen we door met een spelletje trivial pursuit.

12 augustus 2012: Idwal

Het regent vanaf ’s morgens waardoor we langer blijven liggen dat het plan is. Als het even stopt, haasten we ons naar binnen om te ontbijten met bevroren brood en op pad te gaan voor het weer begint te regenen. We wandelen via de Roman Steps richting Idwal. We arriveren er zo snel dat we besluiten de grotere tocht te doen die op het programma stond bij beter weer. Bergop richting de Devil’s Kitchen is wel zweten geblazen. Zeker met mijn regenbroek aan. De hemel blijft donkergekleurd en ik heb schrik dat zodra ik ze uitdoe het weer zal beginnen te regenen. Het wordt even spannend als we een waterval moeten overspringen maar het lijkt moeilijker dan het is…

Bovenaan arriveren we aan een meer en gaat het verder richt Y Garn omhoog. Het is mistig en heel winderig. Als we de groep zien terugkeren die voor ons was, twijfelen we even maar we zetten toch door. Gelukkig zien we twee mensen de helling opklauteren anders hadden we vast en zeker de afslag gemist. De aftocht is vrij steil – zeker voor ons met hoogtevrees- maar we brengen het er goed vanaf en het regent nog altijd niet. Zo arriveren we -na door een man-made gorge te gaan- home sweet home rond een uur of drie. De bar is nog niet open dus we verkennen de nabije omgeving nog. Deze is ook heel mooi. Avondeten doen we met fettucini met kaas en bacon en er volgt nog een spelletje Great Britain.

 

13 augustus 2012: Idwal- Shell Island

De lucht ziet er onheilspellend uit.We breken snel de tent op voor de regen en gaan dan ontbijten. We vragen aan de guesthouseman de kortste route richting Porthmadog. Hij raadt ons aan om de bus van 10u te nemen en even in de verkeerde richting tot Bethesda te rijden. Zodra we aan de bushalte staan, begint het te regenen... In Capel Curig stappen we over waar het nog veel harder begint te regenen. De bus heeft ook nog wat vertraging zodat we drijfnat zijn als de dubbeldekbus arriveert. Je hebt wel een mooi uitzicht vanop de bovenste verdieping. 

In Pen Y Pass maken we van de gelegenheid gebruik om iets te drinken. De Snowdon zien we in de mist helaas niet liggen. Uiteindelijk blijkt ook onze eerste bus in Pen Y Pass te arriveren, hadden we dat geweten hadden we droog kunnen blijven zitten. De volgende bus rijdt tot Porthmadog. Helaas rijdt er geen bus verder (enkel op zondag) en doen we nog even inkopen voor de we trein nemen richting Shell Island. Vanuit het station van Llanbedr wandelen we richting het eiland. 

De weg ernaartoe loopt door de zoute slikken maar het is asfalt. De camping is groter dan verwacht maar na even zoeken vinden we een prachtig plaatsje met zicht op zee. We zetten eerst de tent op en wandelen dan richting zee. Helaas regent het al voor we er arriveren. Dan maar naar de pub voor een lekkere Kopparberg mixed fruit cider. De regen was van korte duur en we kunnen heerlijk buiten eten –op zijn Aziatische met chicken thai curry, rijst, naan en wokgroenten.  De avond brengen we door op het strand op zoek naar vallende sterren. We zien er enkele tussen de wolken door.

 

14 augustus 2012:Harlech

We ontbijten met de overschot van de broodjes van gisteren. Terwijl ik mijn broodjes verorber zie ik plots twee dolfijnen voorbijzwemmen! Ik heb net voldoende tijd om mijn verrekijker te nemen, maar ze zijn alweer snel weg.  We gaan wandelen naar het kasteel in Harlech via het Coastal Wales Path. De rivier kunnen we helaas niet over dus we zullen terug de asfalt moeten nemen tot aan het station. Gelukkig neemt een Australische Engelsman ons mee tot daar. Het pad begint al direct mooi, langs een riviertje, de wei door en dan even de weg op om aan de andere kant van het estuarium uit te komen. Het zit er vol met grutto’s. Via een natuurreservaat arriveren we aan een ster op onze kaart, een bezienswaardigheid. Een miniscuul kerkje. We raken even het pad bijster en volgen de groene –op de kaart- wandelwegen door de weilanden, met hekjes en een muurtje dat we moeten overklimmen. 

Weer een paar 100m asfalt tot we afdalen naar het prachtig strand van Harlech. Blauwe zee, wit strand en geen kat te zien. Door het golfparcours richting centrum met een tussenstop bij de shop voor een warme lunch. De trap van het kasteel zijn ze aan het restaureren dus we moeten langs de weg naar boven. Het kasteel is mooi. 

De vrouwen genieten van het zonnetje op het binnenplein terwijl Wim zich verdiept in het kasteel. De terugtocht wagen we ook te voet via de groene paadjes. Het is vaak zoeken maar het is wel heel mooi. We weten niet waar we exact zijn zolang we maar de juiste richting uit wandelen. Als we bij een huis arriveren brengt die ons op het juiste pad. Recht eronder bevinden zich de caverns. Ze zijn helaas al gesloten. Door het farm park – waar we niet stil mogen staan- gaan we verder.. Eénmaal terug in Llanbedr genieten we van iets fris op het terras. Toevallig of niet maar wie geeft ons terug een lift? Dezelfde chauffeur als deze ochtend. Hoewel het al later is, schijnt de zon nog altijd en haasten we ons naar de zee. Het is er zalig in de golven. De wachtrij aan de douches moeten we er dan maar bijnemen. We zijn maar net op tijd om in het restaurant Fish and Chips te bestellen. We duiken vroeg het bed in na deze actieve dag, na een korte strandwandeling om het avondeten te verteren.

 
15 augustus 2012:Lanbedr-Lleyn coastal path

We waren niet echt van plan om vroeg op te staan maar de wind denkt daar anders over. Heel de nacht waait er al een strakke wind, hoewel we een windluw plekje hadden gekozen. Het is één en al geflapper en we zijn al op om half zeven. Op de camping liggen er verschillende tenten plat. Met alle macht vouwen we de tenten op en gaan ontbijten aan de winkel. Weer komen we de Australiër tegen maar helaas gaat hij niet onze richting uit en doen we ons tochtje te voet. 

We nemen om 10u de trein, wie had dat gedacht..We moeten wel wuiven naar de machinist want Llanbedr is een request stop. De trein brengt ons tot Pwllheli, een héén en terugticket is goedkoper dan een enkeltje, raar…. In Pwllheli regent het… We zoeken er een shop, eten en een bankautomaat. Ons slaatje eten we op in de bus die ons richting Aberdaron brengt. 

Ook daar regent het en drinken we English chocomelk and rasberry coconut cake tot het ergste van de regen gedaan is. Het pad loopt langs de kliffen, eerst nog even op en neer. De zon komt uiteindelijk ook tevoorschijn, maar de wind blijft wapperen. Het is er wel prachtig met een zicht op het eiland Bardsey. Moe arriveren we op de farmcamping. Er is niemand te zien dus we zoeken het vlakste plekje voor ons tentje. We maken lekker eten en duiken snel ons tentje in. De tent wappert weer maar de oordopjes doen wonderen deze keer.

16 augustus 2012: Lleyn coastal path

’s Morgens gaan we eerst op zoek naar de campingeigenaar – die niet thuis is- dus betalen we aan de zoon en checken de busuren. Natalie neemt de bus naar Morfa Nefyn. Wij gaan te voet. Eerst een klimmetje naar de top maar de uitzichten zijn prachtig. Paarse heide met blauwe lucht en blauw zeewater! Er volgen nog wat klimmetjes maar dan blijft het relatief op dezelfde klifhoogte. Af en toe moeten we een riviervalleitje oversteken. We passeren Whistling Sands onder ons maar dalen niet af want het ziet er niet speciaal uit. Vol met zonnebaders en watergasten lijkt het op een gewoon strand. Er volgt even 2 km asfalt die de pret bederft. We zien er precies uit alsof we van hier komen want zeker 3 mensen vragen de weg aan ons… 

Terug aan de zee lunchen we met een fantastisch zicht. We denken zelfs een zeeschildpad te spotten, maar geen dolfijnen…Hoe verder we gaan, hoe minder spectaculair het uitzicht. Er volgen ook nog wat wolken. We arriveren aan iets wat op een camping lijkt, maar het is blijkbaar privé. Nog één halte verder dan, daar vinden we een boerderijcamping. We zetten de tent nog snel op voor het begint te regenen. Gelukkig is er een warme douche. We wandelen naar het centrum van Tudweilog waar er welgeteld één pub is. Het is er gezellig druk. Mijn chicken pastry blijkt gewoon koninginnehapje te zijn maar het smaakt des te meer. Voor het donker wordt zijn we alweer thuis…

17 augustus 2012: Tudweilog- Morfa Nefyn -Caernarfon

Het regent lichtjes als we opstaan. Toch pakken we de tent in (zonder ontbijt) en vertrekken we. Het café is helaas nog dicht zodat we echt zonder ontbijt vertrekken. De campingeigenaar is weeral onvindbaar dus we vertrekken dan maar zonder te betalen. Al snel zijn onze schoenen doorweekt van al het natte gras waar we door moeten. Hier en daar wordt het door de modder ook glibberig maar het valt nogal mee. Toch moet ik eerst een mueslireep en wat noten verorberen anders raak ik nooit in Morfa Nefyn. Het miezert wat.

In Porth Dinllaen wandelen we weer langs een golfterrein. Prachtige locatie, maar met die wind moet het toch ook niet makkelijk zijn om je balletje in de juiste richting te kunnen slaan. We wandelen over het perfect gemaaide gras tot richting de vuurtoren. Daar is het even weer onduidelijk waar het pad verder gaat op de klif, dus kiezen we de optie over het strand tot aan Morfa Nefyn. We hebben ondertussen nog niets van Natalie gehoord, maar zoeken eerst droge en lekkere oorden op. 

We vragen de weg naar een pub om iets te eten, maar die blijkt er niets te zijn, enkel ik Porth Dinllaen waar we nu net van komen… Gelukkig is er ook een Café waar we iets kunnen eten. Na deze wandeltocht hebben we wel een English breakfast verdiend. We proberen Natalie nog eens te bellen maar krijgen geen gehoor. Het regent nog steeds. We gaan naar de busuren kijken en gaan dan navragen of er bij the Cliffs Inn geen Natalie ingechecked is.. Ook noppes. Ze checken nog even waar het vast telefoonnummer bij hoort, het is een nummer hier in de buurt, maar staat niet op internet, dus waarschijnlijk is het een telefooncel.

We nemen dan maar de bus naar Caernarfon. Hoewel het naar’t schijnt nogal veel regent in Wales, zijn er nergens bushokjes.. Het is dan ook altijd wachtend op de bus dat we nat worden…. Overstappen in het bekende Pwllheli. In Caernarfon is er geen youth hostel en de toeristische dienst is al gesloten. We wagen ons kans bij één ketenhotel Travelodge. Het ziet er vreselijk ongezellig uit, maar we hebben vooral iets droog nodig en iets goedkoper dan 62 pond gaan we niet vinden, vrezen we. Omdat we aparte bedden vragen, krijgen we de invalide kamer, met stoel in de douche! Na een zalige douche gaan we op zoek naar iets te eten. Bij het verlaten van de kamer slagen we er wel nog in om het invalide-alarm af te laten gaan. 

We kiezen voor the Black Boy Inn, één van de oudste pubs van Caernarfon. Het smaakt ons in ieder geval. We zijn te moe om lang in de pub te blijven hangen, maar we kijken nog vanuit ons zalig donsdeken bed naar de film ‘the boy in the striped pyjamas’.

18 augustus 2012: Caernarfon 

Bij het verlaten van de kamer, begint het alarm weer te loeien, het zal dan toch aan het lichtknopje liggen… We gaan eerst eens horen bij het toerismekantoor voor goedkope logies. Er is nog een onafhankelijk hostel, maar dat blijkt volzet te zijn als we daar gaan informeren. Ook de goedkope B&B’s zijn volzet. We besluiten dus enkel het kasteel te bezichtigen en in de namiddag al richting Llanberis te trekken. 

Gelukkig mogen we onze bagage achterlaten in het toerismekantoor. Normaal gezien mag dit niet, maar het is zaterdag dus de bazen zijn er niet en voor ons willen ze wel een uitzondering maken. Het kasteel  van Caernafon is groot, goed gerestaureerd en is er veel te zien waardoor er al snel drie uur voorbij zijn.... Er draait een film over de kastelen en er is ook een museum over het Welsh army. 

Nog even het kasteel van de andere kant van de rivier bewonderen. Het middageten lonkt stilaan zo zonder deftig ontbijt en dat maken we goed door een lunch op het terras van een pub. Een broodje, maar weliswaar met chips. We kopen nog de krant om te informeren of er geen Belgische toerist vermist is:) en nemen dan de bus naar Llanberis.  Llanberis is een dorpje onderaan de hoogste berg van Wales, de Snowdon. We wandelen richting de jeugdherberg en camping. De jeugdherberg is volzet, maar ondertussen is de zon terug van de partij dus zoeken we een vlak plekje op de camping met zicht op de Snowdon. 

We verkennen de omgeving en brengen nog een bezoekje aan het Dolbadarn kasteel, of wat er van overblijft. Dat is niet veel meer dan één toren, maar hij ligt mooi in de omgeving. Op de terugweg springen we even de winkel in voor bevoorrading. Ons avondmaal (past met kaas, kip en champignonsmaak) zal verrijkt worden met bolognesesaus maar smaakt toch niet zoals we willen. Een cider van Stella Artois kan dat wel goed maken.

19 augustus 2012: de Snowdon

We zijn vroeg wakker en staan dan ook maar op. Ontbijt met heerlijke pudding en rijstpap voor we de Snowdon gaan bedwingen. Richting de waterval zien we een wegwijzer met Snowdon footpath, we kiezen voor deze richting hoewel het waarschijnlijk bij deze ene richtingaanwijzer zal blijven. De waterval verbergt zich een beetje achter de bomen, ondertussen stoomt de snowdontrein wel voorbij en zoeken we verder naar het pad. In het begin is het een beetje op goed geluk, hoe hoger we wandelen hoe duidelijker het pad wordt. 

Gelukkig want we moeten ergens de rivier en de spoorweg over en dit gaat het gemakkelijkst over een pad. De schaapjes zijn ook weer. Het Llanberis pad blijft altijd stijgen, maar het stijgt rustig aan in het begin. Er passeren zelfs verschillende mensen die al lopend aan de afdaling bezig zijn. Waar is dat goed voor? Enkel om uw benen te breken... Onderweg is er nog de mogelijkheid om even een pauze te nemen in het Halfway Café. We hebben dit echter niet nodig, en vervolledigen onze weg naar  boven.

Het eerste meer is al in zicht, maar ondertussen begint het ook te regenen... De weg wordt ook steiler, maar sneller dan verwacht staan we op de top van de Snowdon. Helaas is er door de vele wolken zo goed als niets te zien...Drijfnat zoeken we de droogte op in het café dat op de top van de berg gebouwd is. Dat moet vast miljoenen gekost hebben. Onze picknick smaakt. 

Als we terugkeren via de Pyg track regent het nog altijd, maar als snel wordt het droger en krijgen we zicht op de meren Glaslyn en Lyn Llydaw. De omgeving is prachtig, maar het is op deze route wel veel drukker dan op het Llanberis path. De mensen puffen op dit steilere pad. Bergaf is veel gemakkelijker, we staan dan ook redelijk vroeg terug in Pen-Y-Pass. We trakteren ons op een lekkere flapjack of dergelijks, maar dit valt ons zwaar op de maag. We proberen nog met een vaste telefoon Natalie te bereiken maar tevergeefs.

De Sherpa bus brengt ons terug naar Llanberis. Omdat het zo vroeg is, zouden we nog verder trekken naar Conwy. We breken de tent af en wandelen richting bushalte. Ondertussen is het echter helemaal opgeklaard. De sherpa-bus brengt ons tot Betws-y-Coed waar we overstappen op de trein terug richting Llandudno junction. In het station telefoneren we eerst naar de jeugdherberg om te horen of ze nog bedden hebben. En ja hoor, er is nog plaats voor ons. 

We wandelen ernaartoe, als het op het topje van een berg ligt. We krijgen zelfs een driegangenmenu voor 7 pond erbij, daar kunnen we niet voor sukkelen. Eerst even verfrissen en dan lekker eten, poppadums met mangochutney, een vegetarische tikka masala en een broodpudding met pudding als dessert, mm. We maken nog gebruik van de wasmachine, proberen Natalie nog per internet te bereiken en kijken dan in de salon nog naar een nieuwe tv-serie.

20 augustus 2012: Conwy

Helaas was er in de jeugdherberg maar plaats voor 1 nacht, dus we pakken onze spullen mee en wandelen richting het toerismekantoor. Het is nog niet open, de dame arriveert wel net, maar we zullen toch binnen 10 minuutjes moeten terugkomen. Dan verkennen we het kerkje ernaast maar eerst. De dame wijst ons de straat met een goedkopere jeugdherberg. We bellen aan bij de Swan Cottage, maar er wordt niet opengedaan. Plots zien we mensen uit de deur verschijnen, maar voor we terug bij de deur zijn aanbeland is deze al weer toe. Ook de postbode met zijn pakje staat voor een gesloten deur en ook hij is net bijna weggereden als de deur ineens terug opengaat. De dame ontvangt haar pakje en wij mogen ook binnen. Ze moet de bedden nog opmaken maar we mogen onze bagage al achterlaten.

Dan gaan we het kasteel bezoeken, het is kleiner en alle torens gelijken op elkaar. Na het kasteel wandelen we naar het station om een treinticketje te kopen. Via internet had je hiervoor je kaartlezer nodig en op het toerismekantoor konden ze ons ook niet helpen. Na het kasteel volgt de omwalling die je bijna helemaal kan aflopen. 

We brengen nog een bezoekje aan de bibliotheek -waar er gratis internet is-  waar we checken of Natalie onze email al ontvangen heeft. Niets, maar we bekijken wel de luchtfototentoonstelling en een documentaire over de regio Snowdonia, zijn bergen en zijn kastelen. We gaan nog iets drinken en gaan dan even rusten in onze bed en breakfast. 

‘s Avonds gaan we eten in de Bridge Inn, maar de porties zijn maar klein. Hoewel dit te verwachten was voor deze kleine prijs, eten we nog een kleine halve pizza pepperoni als dessert. Met zicht op het estuariam van Conwy kijken we nog een goede Britse documentaire over het leger in Afghanistan.  

21augustus 2012: Conwy-Leuven

Om 8u is het ontbijt, Englisch breakfast. Onze trein is pas om 13u, dus we kijken eerst nog een serietje op tv voor we om 10u afscheid nemen van onze Bed en Breakfast. We wandelen naar het station in Llandudno Junction. Er staan verschillende fotografen een stoomtrein te fotograferen. We verkennen daar nog even de omgeving, maar er is niets te zien. 

Gelukkig is er nog een boekenwinkeltje waar we wat tijd kunnen vertoeven en ik me een roman aanschaf voor als de wachttijden toch te lang lijken. Nog picknick kopen in de winkel en nu kunnen we echt naar het station. En rara wie komen we daar tegen? Natalie gelukkig! Blijkbaar werkt haar gsm hier niet. Ze heeft de trein van een uur vroeger, dus we moeten al snel terug afscheid nemen maar we zien elkaar vast en zeker terug op de luchthaven. We hebben trouwens de goedkope trein, we moeten twee keer overstappen in Chester en Crewe, maar we zijn sneller in de luchthaven en het is 14 pond goedkoper. De treintarieven zitten vreemd in elkaar in Engeland... 

In de luchthaven gaat alles vlotjes, alleen piep ik deze keer wel bij de detector en moet ik met armen in de lucht nog een soort scan laten nemen. De schoenen nog door een machine, en ik mag ook verder. De vlucht verloopt weer prima, en met de bus en trein komen we veilig terug aan in Leuven.
Het was een geslaagde reis!