Raymond
Herreman werd geboren te Menen op 21 augustus
1896.
Zijn vader was een kantoorbediende. Toen Raymond Herreman tien jaar oud
was, verhuisde hij met de familie naar Gent. Hier bezocht hij de
Normaalschool,
samen met Karel Leroux, Maurice Roelants en
Achilles Mussche, met wie hij levenslang
bevriend
is geweest. Met hen gaf hij op school reeds een blaadje uit, met als
titel
"Moderne Kunst". Onder de schuilnaam Raymond Vere publiceerde hij in
1914,
samen met Maurice Minne (pseudoniem van Maurice Roelants) het bundeltje
verzen "Eros". Na zijn studies werd hij onderwijzer te Brussel, doch
hij
gaf deze baan vlug op en werd journalist. Hij werkte mee aan o.m.
"Het Laatste Nieuws", "Le Peuple", "De Volksgazet" en "Vooruit". In
1918
huwde hij met Yvonne Ligot, met wie hij twee dochters kreeg.
Samen met Karel Leroux, Maurice Roelants en Richard Minne richtte hij het tijdschrift "'t Fonteintje" (1921-1924) op als reactie tegen het expressionisme (1). Hij werd ook nog redacteur van "Forum" en "Het Nieuw Vlaams Tijdschrift".
Zijn belangrijkste verzenbundel werd "De roos van Jericho" (1931). Deze bundel bestaat uit drie cyclussen die de voornaamste ervaringsgebieden van de schrijver weergeven: zijn privé-leven, de problemen van het bestaan en het zoeken naar een welbepaalde levensregel. Na zich in zijn eerste poëzie (o.a. in voormelde "De roos van Jericho") eerder speels geuit te hebben, is zijn later werk eerder intellectualistisch en ironisch (2), zoals blijkt uit "Het helder gelaat" (1937) en "De minnaars" (1942).
Zijn essayistisch (3) werk is een mengeling van epicurisme (4) en moralisme (5). Dit komt o.a. tot uiting in "Vergeet niet te leven" (1943) en "Vlaanderen, let op uw zaak" (1945).
Raymond Herreman was lid van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. Hij ontving de Driejaarlijkse Staatsprijs voor poëzie in 1938.
Hij publiceerde ook onder de pseudoniemen De Boekuil en Ray Vere.
Raymond Herreman overleed te Elsene op 6 maart 1971.
