ProsperVan Langendonck werd geboren te Brussel op
15 januari 1862. Zijn ouders, afkomstig uit de Brabantse Kempen, waren het geluk in Brussel
komen zoeken. Na in het Frans te zijn opgevoed, werd hij ambtenaar bij het Ministerie van Justitie.
Vervolgens werkte hij als vertaler bij de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Hij huwde in 1899 met
Adèle
Wouters.Hun huwelijk bleef kinderloos.
In de loop der jaren groeide zijn flamingantische (1) overtuiging. Hij schreef essays (2) en kritieken in "Nederlandse Dicht- en Kunsthalle" en richtte samen met o.a. August Vermeylen "Van Nu en Straks" op in 1893. Hij werkte tevens mee aan het tijdschrift "Vlaanderen". Hij speelde een belangrijke rol in de vernieuwing van de Vlaamse letterkunde, in het het bijzonder door zijn essay "De herleving der Vlaamsche poëzie". Hij schreef slechts één bundel, nl. "Verzen", gepubliceerd in 1900.
De verzen van Van Langendonck worden gekenmerkt door de steeds terugkerende strijd tussen menselijk gevoel en intellect.
In 1918 moest hij wegens geestesziekte ontslag nemen. Hij stierf krankzinning in het Brusselse armenhuis op 7 november 1920.
