Herman
Vos werd geboren te Meise op 8 juli 1928. Zijn
vader
sloot zich na de eerste wereldoorlog aan bij de VOS'sen (Vlaamse
Oudstrijders),
wat hem na de tweede wereldoorlog moeilijkheden bezorgde.
Na de lagere school te Meise volgde Herman de moderne humaniora aan het St.-Lievenscollege te Antwerpen. Hij moest deze studies echter onderbreken wegens de naoorlogse omstandigheden. Hij volgde dan nog twee jaar de lessen aan het Provinciaal Handels- en Taalinstituut te Gent, doch behaalde geen doploma.
Na zijn legerdienst volgde hij in 1950 zijn broers en zusters naar Argentinië. Hier leerde hij een Oostends meisje kennen met wie hij huwde in 1955. Zij kwamen op huwelijksreis naar Vlaanderen en besloten te blijven.
Herman Vos begon dan artikels te schrijven voor "Goed Nieuws", "Panorama" en "Libelle". Hij maakte verschillende reizen en zijn reportages hierover vonden hun weg naar de weekbladen en de BRT..
In 1960 publiceerde hij de novelle (1) "De zonen van Pepe Giminez". In 1964 werd hij benoemd tot rijksinspecteur bij de
openbare
bibliotheken. Tegelijkertijd bleef hij zijn literaire en journalistieke
activiteiten uitoefenen en was hij lid van talrijke verenigingen en
maakte
hij ettelijke reizen. Na gewoond te hebben te Berchem (Antwerpen) en
Halle
(Kempen) vestigde hij zich te Rijmenam. Sinds 1988 woont hij in Edegem.
Zijn eerste twee werken, het bekroonde "De zonen van Pepe Giminez" (1960) en "Een man kwam van de Cerro" (1961), spelen zich af in Argentinië. Het eerste werk van Vos is sterk vitalistisch (2) gekleurd. Bovendien is zijn werk een illustratie van de eeuwige strijd tussen droom en werkelijkheid. In zijn later werk wordt echter meer belangstelling aan de dag gelegd voor eigen problemen die hij schrijvend probeert op te lossen.
Herman Vos overleed te Edegem op 19 december 2012.
