In de 19de eeuw werd film gezien als een kermisattractie, het publiek kreeg korte filmpjes te zien in fraai aangeklede tenten. De entreeprijs was 50 cent op de eerst rij en 25 cent op de tweede rij.
Beeld je nu in dat je in een tent zit, eentje met rood, geel en heel veel goud. Betaal in gedachten (25 cent volstaat) en geniet van enkele korte filmpjes.

De verhalen bij deze filmpjes kan je lezen op mijn blog.
Het is een lang verhaal dat ik in stukken verdeelde, regelmatig komt er een deeltje bij. Als je weet waar het over gaat, kan je de delen ook afzonderlijk lezen.

Hier gaat het over:

We zijn in Leuven. Er groeit wat aan de Vaartkom, Marion woont er met haar vader en naast hun huis komt de nieuwe bioscoop: Der Mandarin. Om de zaal te vullen laat de eigenaar enkele buurtbewoners gratis binnen. Sympathie voor het initiatief drijft Marion om, samen met haar vader, de bioscoop te bezoeken. Haar vader, die dement is, herleeft. In Der Mandarin worden alleen Duits Expressionistische films uit de jaren '20 gedraaid, het programma varieert weinig, maar toch blijven Marion en haar vader gaan, avond na avond. En dan zijn er Werner en Frieda. Marion houdt van de ene en haat de andere, maar zo is het leven: zwart en wit.