Résumé

Als afsluiter van een mislukt seizoen volgt hier een kleine slotbeschouwing over het tornooi
en de ingezette manschappen.

Als eerste wil ik toch melden dat SKD 6 gedaan heeft wat het moest. Als ploeg waren ze duidelijk
de sterkste maar jammer genoeg leven we in het zeer onvoorspelbare en tegendraadse België.
Misschien weet u het niet maar ik denk dat België het enige land is waar in een ploegcompetitie
het ploegresultaat (matchpunten) van geen tot ondergeschikt belang is. In de Interclub tellen dus
enkel de individuele resultaten en prestaties

We wisten dit op voorhand dus mag ik hier eigenlijk geen polemiek over starten. Jammer genoeg kan ik
het niet laten en heb ik een grandioos voorstel voor de heren van de Fifa om voetbal aantrekkelijker
te maken. Misschien kan men vanaf heden het aantal geïncasseerde doelpunten als maatstaf nemen
voor de titel. Men wenst tenslotte meer goals en acties in het strafschopgebied. Dit zou eveneens
het fairplay gehalte in het voetbal drastisch verhogen en de supporters zouden de spelers van de
tegenstander niet meer uitschelden.

Genoeg gejammerd en over naar de orde van de dag. Om te beginnen hadden we met een 3.5-0.5
overwinning op de laatste speeldag alsnog de titel kunnen pakken, maar zoals de duitsers
zeggen: "Hätte der Hund nicht geschissen, dann hätte er den Hasen gefangen."
De schaakliteratuur bevat voldoende Duitse boeken waardoor een vertaling hier niet echt nodig
is mijns inziens.

Op bord 1 zat onze dieselmotor Vanderbeken. Net zoals vorig jaar begon hij aarzelend maar naarmate
het toernooi vorderde kwam hij steeds beter op dreef. Hij is de enige echte stielman in onze ploeg.
Hij kent genoeg, hij heeft meer techniek dan nodig is voor 5^e afdeling en, ook al geef je het hem
soms niet aan, denkt zeer snel en efficiënt. Gewoon de beste schaker in dit gezelschap maar of hij
met zijn score van 6/11 tevreden is moet je aan hem vragen.

Op bord 2 zat onze chauffeur die in zijn schaakstijl duidelijk geïnspireerd is door de Nederlandse
schakers en Robert. Resoluut voor de aanval kiezend en met zeer creatieve momenten liet hij zien
dat hij niet tot de Belgische remiseschuivende garde wil behoren. Jammer genoeg toonde hij af en toe
net iets teveel zenuwen. In deze reeks mag ook hij eigenlijk niet tevreden zijn met 6.5/11.

Op bord 3 zat ondergetekende.Het enige wat hij moest doen was winnen en de nodige paperassen
meesleuren. Hij won 10 partijen met uiterst primitieve middelen* en heel veel geluk.
In de beslissende match verknoeide hij het als een klein kind. Voor hem was dit eigenlijk een unieke
kans, die niet snel meer zal terugkomen, op een 100% score en een fles champagne.
Ondergetekende neemt trouwens de verant-woordelijkheid op voor de mislukte promotie.
Bij 11/11 stonden we nu op een 1^e plaats en aangezien ik toch enkel moest winnen ...

Op bord 4 zat onze jongste. Hij haalde 5.5/8 en daarmee een min of meer verwachte score.
Zijn stijl kun je als volgt omschrijven. Even snel spelen dan Amerikaanse precisieraketten maar dan
met iets minder precisie en nauwkeurigheid. Er is nog een groeimarge maar hoe groot die is kun je
nu nog niet zeggen.

Daarnaast waren er nog 2 reservisten. De 1^e was Patrick Vandenbrande. Hij werd van de zolder gehaald,
afgestoft, won op kousevoeten en werd terug op standby gezet. De 2^e was Vermeulen: een sterke en
zeer rustige jeugdspeler die vrij ambitieus is en de echte spirit heeft om vooruit te komen.
Hij kreeg bijna geen tegenstand en of hij veel kon leren bij SKD 6 valt te betwijfelen.
Ik vermoed dat hij wel blij was om eens een ronde geen kanonnenvoer te moeten spelen in SKD 4.

De slotconclusie is heel eenvoudig. Een kl*t*tornooi en een jaar om zo snel mogelijk te vergeten.
Een vrij zwakke reeks en toch nog falen.

Tot volgend jaar