Le Touquet 2006

Al bij al een geslaagd tornooi.
Jammer dat Ronny moest afhaken wegens werkomstandigheden anders had het waarschijnlijk 4 op 4 geweest.

De schitterende winstpartij van Roger kan u hier naspelen.

Last but not least is hier het uitgebreide verslag van Robert S.

Uit het hart geschreven …

LE TOUQUET 2006 : Het verhaal van een schaakdroom

Reeds enkele maanden geleden had ik mij voorgenomen nog een keer terug te gaan naar de Franse badplaats Le Touquet
om het bekende open internationaal schaaktornooi mee te spelen.
De speeldagen van het tornooi kwamen wonderwel uit met de Belgische nationale interclubcompetitie, prachtig dus.
Het speeltempo in Le Touquet was echter – tot mijn stomme verbazing – totaal vernieuwd : “Fischer-tempo”,
te weten 40 zetten in 1 u 40 min. per speler met toevoeging van 30 sec. per gespeelde zet alsook een éénmalige
toevoeging van 40 min. speeltijd na de 40° gespeelde zet. Dat speeltempo maakte mij bang, en ik vond het eigenlijk
maar totaal niks. Ik ben al jaren ongelooflijk gek van de schaakspeler Bobby Fischer, ik aanbid hem, maar ik
hou absoluut niet van zijn geforceerd speeltempo.
Ik wil schaken, rustig schaken en mij niet laten opjagen … Dus twijfels alom bij mij om te gaan of niet naar Le Touquet.
Natuurlijk een mens wordt alle jaren een beetje ouder en dan begin je jezelf vragen te stellen : ga ik het volgend
jaar nog wel kunnen, ben ik op de terugweg of niet in het schaken, blijft de zin om te spelen nog altijd
even groot volgend jaar ?
De ultieme steun kwam van ploegmaat en boezemvriend Roger Bruynseels die mij toch over de streep trok om
aan mijn 5° deelnamein Le Touquet te beginnen. Achteraf bekeken, wat een goede beslissing van Roger en
gelukkig liet ik deze keer mijn oren eens hangen
naar een speler met een kleine elo maar met een grote dosis nuchterheid en optimisme …

Mijn schaakparcours in Le Touquet was het volgende :

Ronde	mijn		Tegenstrever			mijn
	kleur	Titel	Naam	Elo	nationaliteit	resultaat

1	wit	I.G.M.	EPISHIN Vladimir	2.527	U.S.S.R.	0
2	zwart	-	ANDRIEU Philippe	2.034	Frankrijk	1
3	wit	-	VANDEMEULEBROUCK R.	2.070	Frankrijk	1
4	zwart	-	RINGOIR Guy	1.958	België	1
5	wit	I.M.	PYTEL Krzysztof	2.385	Polen	1
6	wit	I.M.	GHARAMIAN Tigran	2.467	Armenië	1/2
7	zwart	I.G.M.	SAVCHENKO Stanislav	2.532	Oekraïne	1
8	zwart	I.M.	PETROV Marijan	2.457	Bulgarije	0
9	wit	I.G.M.	MUREY Jacob	2.487	Israël	0

					Eindtotaal	5,5

Er gebeurde veel tijdens het hierboven beschreven schaakparcours. Een relaas en kort overzicht …

- De 1° ronde is altijd afwachten in zulk een tornooi, je kan al eens meeval hebben met de paringen.
Ik mocht dus prompt een stevige grootmeester op mijn schaakbordje bestrijden. In een ver verleden kreeg ik
zelfs eens het verwijt (van een collega schaker) dat ik toch soms een gelukszak was in het Zwitsers paringsysteem …
Ik hoop dat de brave man, die mij dit verwijt ooit toestuurde dit relaas ook eens leest en alsnog de moed heeft om op
zijn woorden terug te keren. Ik wist dus meteen waar ik voorstond : internationaal grootmeester Vladimir Epishin was een
voormalig secondant/teammedewerker van niemand minder dan ex-wereldkampioen Anatoli Karpov.
Als je een”prutser” bent kom je nooit in een trainingsteam van Karpov.
Dus veel hoop mocht ik niet koesteren tegen Epishin.
Ik werd compleet “koud gepakt” in de opening (een siciliaan – de Kan-variant) en verloor inderdaad door een
dodelijke zwakke pion op b2 die ik zelf aanvaard had om op aanval te kunnen spelen.
Mooi afgewerkt door de grootmeester en dus grote bewondering bij mij voor het vertoonde spel van
mijn sterke tegenstrever ..

- In ronde 2 kreeg ik een onbekende Franse seniorspeler, Andrieu Philip met maar 2.034 elo.
Maar in Frankrijk moet je dus oppassen. En ja hoor het gebeurde toch wel zeker : ik had zwart, ik wist perfect wat
de brave man speelde (door de meegebrachte data-base van Roger)
en ik kwam met voordeel uit de opening. Maar ik liet mij afschuwelijk vangen aan een tactische grap van mijn tegenstrever.
Robert die zich tactisch in de luren laat leggen, het is eens wat anders en het kan dus blijkbaar ook.
Ik zag alle kleuren van de schaakregenboog en verdedigde mij in een moeilijk middenspel dat echter objectief
verloren stond voor mij.
Het was wachten op een onnauwkeurigheid van mijn tegenstrever en die kwam er ook.
Onmiddellijk al mijn problemen weg en winstpunt voor mij.
Maar wat had het veel energie en inspanning gekost.

- In ronde 3 (een ochtendpartij) liep alles op wieltjes. Ik had opnieuw een Franse tegenstrever met 2.070 elopunten.
Deze keer wit voor mij en mijn tegenstrever onmiddellijk in moeilijkheden in een zeer oude, versleten variant
van het tweepaardenspel. Maar ja, ik heb het al dikwijls tussen “pot en pint” gezegd, soms speelt men beter
zeer oude varianten tegen jongere spelers …
Gemakkelijk puntje voor Robert.

- In ronde 4 (de 2° partij op die dag) kon het zelfs nog gemakkelijker. Nu had ik de zwarte figuren in een tweepaardenspel
en ik kende mijn openingszaakjes net iets beter dan mijn Belgische tegenstrever. Resultaat : winst voor mij na 15 zetten
en wat veel belangrijker was, twee gemakkelijke overwinningen op 1 speeldag en die bovendien weinig energie vergden
van mijn oude spieren.

In ronde 5 begon feitelijk mijn echte droom van Le Touquet vorm te krijgen. Ik kreeg met wit de Poolse I.M. Pytel, voormalig
meervoudig kampioen van Polen aan de schaaktafel. Een tegenstrever uit een voormalig Oostblokland is nooit een lachertje,
ik was dus erg op mijn hoede. Maar wat liep het toch zo mooi : de Pool werd weggespeeld in een bizarre, vreemde
opening (Skandinavisch met 3. Dd6 ?!). Een torenoffer, gevolgd door een paardoffer brachten mij in een gevoel van extase en
opwinding, een kleine traan van fierheid was mijn deel … Dit resultaat gaf vertrouwen voor de moeilijke ronden die
mij nog te wachten stonden.
Maar ik had mijn eerste moment van glorie gehad. Wist ik veel dat er nog eentje weggelegd was voor mij …

Speel dit meesterwerkje na !

In ronde 6 (opnieuw een ochtendpartij) kreeg ik terug wit tegen de sterke Armeniër I.M. Tigran Ghamarian.
Het was mijn beste dag niet tegen deze sterke speler. In de moeilijke Najdorfvariant van het siciliaans had ik
nog al gemakkelijk het loperpaar gegeven aan mijn tegenstrever. Dat heb ik geweten, urenlang werd ik vastgenageld
en moest ik nauwkeurig blijven spelen om niet in het nadeel te komen, maar het lukte. Mijn tegenstrever weigerde
een remise-aanbod in het middenspel maar na 4 uur 48 min. spel kwam hij zelf remise aanbieden.
Ik pakte het met mijn tong op mijn schaakschoenen met beide handen aan.
Eén van de aanwezige supporters van Deurne zei me na de partij : “ik dacht dat je ging doodvallen aan je bord”
en dat geeft waarschijnlijk het best weer hoe ik er moet hebben uitgezien toen ik van het bord kwam na deze partij.

In ronde 7 (de tweede partij op deze speeldag) werd ik opnieuw gepaard met zwart aan een internationaal
grootmeester : IGM Savcenko Stanislav uit het verre Oekraïne. Je hoopt op een minder zware loting na
de bewogen ochtendpartij van bijna 5 uur …
De moed zonk dus een beetje weg uit mijn lichaam maar tegen een grootmeester moet je een tandje kunnen bijsteken.
En het wonder kwam op het schaakbord : de grootmeester uit Oekraïne is een zeer solide positionele speler maar
blijft uit tactisch oogpunt ook maar een mens van vlees en bloed. Ik kon hem na een voor mij moeilijke
Tschigorin-opening twee keer tactisch te grazen nemen en de tweede keer was het goed raak : damewinst op het midden
van het schaakbord en de witspeler gaf ontredderd op na 24 zetten spel en 3 uur 12 min. speeltijd.
Wat er daarna gebeurde is met geen woorden te beschrijven maar ik ga toch proberen : plots ben je de held in de tornooizaal !
De aanwezige supporters van Deurne vertroetelen je met lofbetuigingen, het doet je wat …
De Franse organisatoren kwamen onmiddellijk hun oprechte felicitaties aan mij overbrengen, en het thuisfront in België had het
ook meegemaakt : diverse sms-berichten met bewondering waren mijn deel, zelfs niet-schakers hadden de stunt gezien.
Een tweede moment van glorie was mij opnieuw te beurt gevallen.
Natuurlijk had dit alles tot gevolg dat ik plots mee aan de leiding kwam te staan van het tornooi en dat op
2 speelronden van het einde. Kan ik dit tornooi echt winnen dacht ik luidop ?
“Met de voetjes op de grond blijven” zie Roger tijdens het gezellige avondmaal en hij had nog gelijk ook zoals
later zou blijken.
Maar ik speelde de volgende partij van ronde 8 wel op bord nr. 1 en dat kon niemand mij nog afpakken.

Robert analyseerde ook deze wonderlijke partij voor u.

In ronde 8 op bord 1 werd het een anticlimax voor mij met zwart tegen de Bulgaarse I.M. Petrov Marijan.
Vreemd deze Bulgaar, hij speelt 95 % van zijn partijen die beginnen met 1) é4 é5 altijd Spaans maar tegen mij ging
hij als het ware vluchten naar het vierpaardenspel. Bang voor het mogelijk Spaans gambiet van mij mijnheer Petrov ?
Ik moet nog gaan geloven ook. In ieder geval kwam hij heel “krommetjes” uit de opening die hij dus niet zo dikwijls speelt.
Maar dan maakte ik een afschuwelijke denkfout en overzag een tussenzet van mijn tegenstrever.
Het koste mij mij een stuk, en de partij en zoals later zou blijken ook mijn eerste norm voor de internationaal meester
titel uit mijn schaakcarrière. Ik speelde nodeloos en doelloos nog 25 zetten door en gaf diep ontgoocheld op na 43 zetten.
Ik had het dus duchtig verknoeid, eigen schuld, dikke bult … Dom, dom, dom …

In de laatste 9° ronde kreeg ik als “beloning” voor mijn geknoei van de vorige dag mijn 3° grootmeester voor de
kiezen : Jacob Murey, Russische jood en voormalig secondant van die andere Russische grootheid Viktor Kortschnoi.
Ik had wit tegen Murey, het is een fantastische schaker maar ook een zonderling, een bizar iemand.
Bovendien zijn er nog andere redenen (die ik hier met de mantel der liefde wil bedekken) om liever niet tegen hem
te moeten aantreden. Ik moest er dus wel tegen spelen en het was geen plezier, ik kan het je verzekeren.
Hij probeerde mij zelfs te intimideren alsof ik een klein kind was maar blijkbaar doen dat soort spelers alles
om een geldprijs te verdienen. Erg bitter en vervelend. Ik verloor in een mooi tot winst gevoerd pionneneindspel
van mijn tegenstrever, maar iets zei me in mijn binnenste dat ik iets verdiende in die partij.
Mijn ploeggenoot van Deurne 1 Rudi Knors meldde mij van op het thuisfront per sms-bericht dat er meer had ingezeten …

Epiloog : Einde van het tornooi en toch nog een klein beetje ontgoocheld over de gemiste kansen. Maar ik had het hart
van de mensen van Le Touquet gestolen : dat heb ik gevoeld tijdens de prijsuitdeling.
Ook vele deelnemers uit het tornooi (en niet die van de minste) spraken mij woorden van lof toe.
Dat deed ontzettend veel deugd. Het venijn zit natuurlijk altijd in de staart bij dit soort verhalen en dus ook
hier in Le Touquet. Onze nieuw verkozen Belgische bondsvoorziter, de heer François Van Damme was ook op bezoek
tijdens de laatste speelronde in Le Touquet.
Hij sprak mij zelfs aan na mijn laatste partij in het tornooi : niet om mij te begroeten, niet om mij te ondersteunen
bij de gemiste kans, niet om mij te feliciteren voor mijn opmerkelijk prestatie.
Neen, de brave man was ijverig, intens op zoek om gratis vervoer te zoeken om de Russische speler
Vladimir Epishin naar België mee te nemen. Kun je nu zo iets geloven of begrijpen ? …
Ik was even onthutst door dit voorval maar ja het zal wel typisch zo een Belgische reactie zijn zeker.

Mijn eindscore was dus 5,5 uit 9 met een tornooiperformance van 2.409 elo.
Ik denk dat het heel moeilijk wordt om dit nog eens een keer over te doen.
Maar Le Touquet blijft wel op mijn palmares staan.