|
|
Grand Prix International Won by You Made Me Feel I Could Fly Written by Johnny Sareussen and Kristian Lindeman Performed by Ellen Nikolaysen
|
Grand Prix Itsuno-Manika Kimiwa Written by Yoshimi Hamada Performed by Yoshimi Hamada
|
|
|
Date: 15-16-17
November 1974 Venue: Nippon
Budokan Hall, Presenters: Kyu Sakamoto
& Judy Ongg Orchestra: Yamaha Pops
Orchestra Festival Structure: 2
Semi Finals (including all selected international & Japanese entries) and
1 Grand Final Total participating countries: 32 First-time participants: Total entries: 1500
(from 57 countries) Total entries selected: 46 Total entries in Final: 24 Awards: Grand Prix,
Most Outstanding Performance Award (MOPA), Outstanding Performance Award
(OPA), Outstanding Song Award (OSA), Kawakami Award (KAWA), Special Award
(SA) Interval Acts:
Peter, Sue & Marc; Akiko Kosaka (Grand Prix Winner 1973); Yamaha's Junior
Original Concert Theme: "We're
Sun-Lovers" |
|
|
|
5th World Popular Song Festival Stageview |
|
|
|
|
|
WPSF 1975 |
GRAND FINAL - 17 NOVEMBER 1974
(in ranking order)
|
Award |
N° |
Title |
Performer
|
Country |
|
|
GP International MOPA |
1 |
You Made Me Feel I Could Fly |
Ellen Nikolaysen |
Norway |
|
|
GP Japan OPA |
1 |
Itsuno-Manika Kimiwa
|
Yoshimi Hamada |
Japan |
|
|
OSA |
2 |
Met De Zomer Mee |
Nicole & Hugo |
Belgium |
|
|
OSA - SA |
3 |
Hany Ejjel Vartam |
Viktoria Vincze |
Hungary |
|
|
OSA |
4 |
Min Ipohoris |
Elpida |
Greece |
|
|
OSA - KAWA |
5 |
Kiso (Wa Yama No Naka) |
Yuki Katsuragi |
Japan |
|
|
OSA - OPA |
6 |
El Recuerdo De Aquel Largo Viaje |
Farah Maria |
Cuba |
|
|
OSA - KAWA - SA |
7 |
Que Diacho De Dor |
Antonio Carlos,
Jocafi & Maria Creuza |
Brazil |
|
|
OSA - SA |
8 |
Dream Your Dreams |
Bolland & Bolland |
Netherlands |
|
|
OSA - KAWA |
9 |
Shiru Shir Lashemesh |
Ilanit |
Israel |
|
|
OSA - OPA |
10 |
Aurinkosilmät |
Marion |
Finland |
|
|
OPA |
11 |
And Now (Engl. transl.) |
Akira Yamazaki |
Japan |
|
|
Finalists |
12 |
Can't You Hear The Music Of My Love Song |
Samantha Sang |
Australia |
|
|
13 |
El Ultimo Adios |
Charlie Leroy |
Argentina |
|
|
|
14 |
Ich Verschenke Meine Träume |
Peter Cornelius |
Austria |
|
|
|
15 |
Stardust Serenade |
Michael d'Abo |
United Kingdom |
|
|
|
16 |
Shau Ha Ha |
Sandra Lang |
Hong Kong |
|
|
|
17 |
Je N'ai Plus Que Lui Au Monde |
Ann Christy |
Belgium |
|
|
|
18 |
Life (Don't Have to Get You Down) |
A Taste Of Honey |
U.S.A. |
|
|
|
19 |
Prendi La Mia Mano |
Rosanna Fratello |
Italy |
|
|
|
20 |
Mr. Chaplin |
Chewing Gum |
Japan |
|
|
|
21 |
Ame No Hi No Hitorigoto |
Junko Yagami |
Japan |
|
|
|
22 |
Y Te Quiero Tanto |
Analya |
Chile |
|
|
|
23 |
Sin Piedad |
Les Nanas |
Belgium |
|
|
|
|||||
1st SEMI-FINAL - 15 NOVEMBER 1974
(in order of appearance)
|
Song Title |
Performers |
Country |
|
|
Met De Zomer Mee |
Nicole & Hugo |
Belgium |
|
|
Can't You Hear The Music Of My Love Song |
Samantha Sang |
Australia |
|
|
March 3rd (Engl. Transl.) |
Youko Shibata &
San Francisco Kid |
Japan |
|
|
World Of Sunshine |
Carmen Gusman &
Enzo Gusman |
Malta |
|
|
Hany Ejjel Vartam |
Viktoria Vincze |
Hungary |
|
|
El Ultimo Adios |
Charlie Leroy |
Argentina |
|
|
Min Ipohoris |
Elpida |
Greece |
|
|
Kiso (Wa Yama No Naka) |
Yuki Katsuragi |
Japan |
|
|
Ich Verschenke Meine Träume |
Peter Cornelius |
Austria |
|
|
Pretty Witty, Chick Chick |
Peter, Sue & Marc |
Switzerland |
|
|
Toby |
Jutta Weinhold |
West Germany |
|
|
El Recuerdo de Aquel Largo Viaje |
Farah Maria |
Cuba |
|
|
Stardust Serenade |
Michael d'Abo |
United Kingdom |
|
|
Monde Bleu |
Jeff Barnel |
France |
|
|
Shau Ha Ha |
Sandra Lang |
Hong Kong |
|
|
And Now (Engl. transl.) |
Akira Yamazaki |
Japan |
|
|
Saminta Nemuririi |
Dida Dragan |
Rumania |
|
|
I Need You Near Me |
Mariska Veres |
Netherlands |
|
|
Rainbow |
Shona Laing |
New Zealand |
|
|
Oh God, Please (Engl. Transl.) |
Sparrows' Choir |
Japan |
|
|
Cinta |
Broery Marantika |
Indonesia |
|
|
Que Diacho de Dor |
Antonio Carlos,
Jocafi & Maria Creuza |
Brazil |
|
|
Je N'ai Plus Que Lui Au Monde |
Ann Christy |
Belgium |
|
|
Life (Don't Have To Get You Down) |
A Taste Of Honey |
U.S.A. |
|
2nd SEMI-FINAL - 16 NOVEMBER 1974
(in order of appearance)
|
Song Title |
Performer |
Country |
|
|
Prendi La Mia Mano |
Rosanna Fratello |
Italy |
|
|
Mr. Chaplin |
Chewing Gum |
Japan |
|
|
No Hay Tiempo Que Perder |
Jose Luis Rodriguez |
Venezuela |
|
|
Show Me The Way Back Home |
Patsy Gallant |
Canada |
|
|
Dream Your Dreams |
Bolland & Bolland |
Netherlands |
|
|
Brilliant Light In That Flower |
Park Kyung Heuy |
Korea |
|
|
Good-bye, I'm On My Way To Somewhere |
Bibi Johns |
Sweden |
|
|
Leave Me Alone (Engl. Transl.) |
Piment |
Japan |
|
|
You Made Me Feel I Could Fly |
Ellen Nikolaysen |
Norway |
|
|
Bus |
Jose & Dario |
Colombia |
|
|
S.O.S., I Need Your Love |
Olivia Gray |
Switzerland |
|
|
Et Je Me Suis Perdu |
Leonil McCormick |
Belgium |
|
|
Ame No Hi No Hitorigoto |
Junko Yagami |
Japan |
|
|
Bye Bye Baby |
Olsen Brothers |
Denmark |
|
|
Je Ne Sais Pas Si C'est L'amour |
Benedicte |
France |
|
|
Shiru Shir Lashemesh |
Ilanit |
Israel |
|
|
Ang Puso'y Buksan |
Joel Navarro |
Philippines |
|
|
Y Te Quiero Tanto |
Analya |
Chile |
|
Itsuno-Manika
Kimiwa
|
Yoshimi Hamada |
Japan |
|
|
Sin Piedad |
Les Nanas |
Belgium |
|
|
Aurinkosilmät |
Marion |
Finland |
|
|
Lady Laura |
Joe Dolan |
United Kingdom |
|
|
Stageviews |
|
||||||||||||||||
|
Ellen Nikolaysen - "You Made Me Feel I Could Fly" (7" single - inzending Noorwegen)
|
Scandinavia rules!
Nadat ABBA op 6 april voor Zweden de hoogste onderscheiding op het ESC had
weggekaapt, deed Ellen Nikolaysen (ESC '75) zeven maanden later
hetzelfde - gehuld in een opvallende streepjesjurk - voor Noorwegen op het
WPSF. Met "You Made Me Feel I Could Fly", een Engelstalig nummer
met een vocaal veeleisend refreintje, behaalde ze zowel de Grand Prix
International als de Most Outstanding Performance Award. Voor de tekst van
het nummer tekende Johnny Sareussen, die ook instond voor de Engelse
vertaling van haar minder succesvolle Eurovisie-bijdrage "Touch My Life
(With Summer)". Componist was Kristian Lindeman, een bekende naam uit de
Noorse Melodi Grand Prix van de jaren '60. Ellens deelname
aan het WPSF was in feite één van haar eerste publieke optredens. Dankzij
haar 6½ jaar vocale scholing in klassieke muziek kon zij zingen over een
toonbereik van 3½ octaaf.
|
||||||||||||||||
|
Een ander
Scandinavisch land dat in '74 de WPSF-finale haalde, was Finland met
"Sunny Day" (originele titel: "AurinkosiI Mät"), gezongen
door Marion Rung (ESC '73) en net als haar "Tom Tom Tom" op
tekst van Rauno Lehtinen, die ook tekst én muziek had geschreven voor Markku
Aro's ESC-bijdrage uit '71. |
|||||||||||||||||
|
Marion tijdens haar performance op het 5de WPSF |
|
||||||||||||||||
|
Zweden en
Denemarken stonden eveneens in het Festival, maar bleven steken in de halve
finales: Zweden stuurde opnieuw Bibi Johns, maar ook met
"Good-Bye, I'm On My Way To Somewhere" kon ze haar favorietenrol
niet waarmaken. Voor Denemarken
zongen de populaire Olsen Brothers (ESC 2000). Na de release van de
single "My Sweet Baby" wilden de broers het pop-imago van zich
afschudden en brachten in Listen
here to a fragment of "Bye Bye Baby":
|
Olsen Brdr. - "For The Children Of The World" (LP i.s.m. UNICEF - 1974)
Olsen Brdr. (album met o.a. "Bye Bye Baby" &
"Julie", resp. Deense inzending 1974 & 1977) |
||||||||||||||||
|
|
Opnieuw van de
partij waren Elpida voor Griekenland met "Min Ipohoris"
(Don't Retreat), beloond met een Outstanding Song Award, en
festival-recidivisten Peter, Sue & Marc (zie ook WPSF '71 en WPSF
'72) in hun laatste WSPF-deelname voor Zwitserland met "Pretty Witty,
Chick Chick". Dit kinderliedje, dat nog steeds in vele Japanse
liedjesboeken is te vinden, werd de succesrijkste compositie van Peter Reber. Elpida voor
Griekenland. |
||||||||||||||||
|
Zwitserland had
nog een tweede inzending in het Festival: Oliva Gray met "S.O.S. I Need Your Love". Olivia nam in
de loop van haar carrière deel aan een groot aantal songfestivals (The
Popular Song Festival in Seoel, Bratislava Song Festival, Castlebar
International Song Contest, Song Festival Viña de Mar)
en schreef tot op heden reeds meer dan 300 liedjes (verspreid over 12 albums
en 28 singles), waaronder een aantal hits, zoals "Put Your Head Down
Tonight" and "Nobody Wants To Be Lonely". Met haar
Yamaha-nummer raakte ze echter niet verder dan de halve finale. |
|
||||||||||||||||
|
|
België bleef dat
jaar niet onopgemerkt op het Festival. Na hun onvergetelijke, maar
onbekroonde Eurovisie-optreden in Luxemburg met "Baby Baby",
scoorden Nicole & Hugo (ESC '73) een stuk beter in Tokio: geen
rode lantaarn, maar een schitterende finaleplaats (2de) en een
verdienstelijke Outstanding Song Award voor het vrolijke "Met De Zomer
Mee", geschreven door Phil Van Cauwenbergh en Paul Quintens (het
schrijversduo achter "Un Peu De Poivre, Un Peu De Sel"; "Oh
Oh, Ik Heb Zorgen"; "Jennifer Jennings"; "Goeiemorgen,
Morgen"). De WPSF-trofee van
Nicole & Hugo ("Outstanding
Song Award") |
||||||||||||||||
|
Nicole en Hugo
brachten hun nummer met brio: de eerste helft zongen ze in het Nederlands, de
tweede helft in het Engels en aan het einde klommen ze naar een climax met
een Japanse slotzin als pointe. Die Japanse slotzin betekende tevens het
startschot voor een complete Japanse versie die ze van "Met De Zomer
Mee" opnamen. Na het Festival bleven Nicole en Hugo nog drie weken in
het Land van de Rijzende Zon en aangezien ze een prijs hadden behaald, kregen
ze de kans om enkele optredens te geven in Japan. Een speciale Jumbo 747 (van
Yamaha) stond daarvoor ter beschikking van de winnende artiesten, het
60-koppige orkest, de technici en de Yamaha-stafleden. Een hele Jumbo voor de
Festival-groep!
Nicole & Hugo op het 5de WPSF |
|||||||||||||||||
|
Ann Christy - "The Best Of Ann
Christy" (LP - 1976 - met o.a. "Hij")
Leonil McCormick - "Et Je Me Suis
Perdu" (7" single - inzending België) |
België had nog
drie andere deelnemers, waaronder twee finalisten en een halve finalist: Ann
Christy (zie ook WPSF '71), Les Nanas (zie ook WPSF '72) en Leonil
McCormick. Zowel Ann als Les
Nanas keerden voor de tweede maal terug naar het Yamaha-podium in de Budokan
Hall. Ann Christy bracht opnieuw een Frans nummer, "Je N'Ai Plus
Que Lui Au Monde" (muziek: Adam Hoptman- tekst: Mary Baudoin), dat een
mooie 17de plaats behaalde. Het nummer werd na het Festival vooral bekend in
de Nederlandstalige versie ("Hij"), die verscheen als track op het
album "The Best Of Ann Christy" (1976) en op de verzamelaar
"Terugblik" (2004). De Engelse versie van het nummer - "I Can
Depend On Music" - werd nooit uitgebracht. Les Nanas vertolkten opnieuw een compositie van Claude Lombard en Andrée
Simons, maar hun "Sin Piedad" moest het ditmaal stellen met de
allerlaatste finaleplaats (23ste). De enige Belg die
niet in de Finale raakte, was Leonil McCormick met het toepasselijke
"Et Je Me Suis Perdu", een eigen compositie. Leonil nam in 1984
trouwens deel aan de Waalse Eurosong-preselecties met "Donne-Moi Des
Ailes".
|
||||||||||||||||
|
Nederland had twee
geselecteerde inzendingen. "I Need You Near Me" (tekst &
muziek: Martin Van Wyk) werd gezongen door Mariska Veres, de
leadzangeres van Schocking Blue. Deze Haagse popband rond het aparte
stemgeluid van Mariska en de aanstekelijke popsongs van gitarist/componist
Robbie van Leeuwen verwierf in 1970 wereldfaam met "Venus", dat
uitgroeide tot een echte popklassieker. Mariska had reeds in 1965 en '67
solo-singles uitgebracht. Met haar deelname aan het WPSP hoopte ze haar
solo-carrière een nieuwe duw in de rug te geven, maar het nummer bleef steken
in de halve finale. "I Need You Near Me" verscheen toch in een
beperkte oplage op single in Japan en is thans een bijzonder zeldzaam item.
In 1975 en '76 verschenen nog twee andere Mariska-singles op de Japanse
markt: "Take Me High/I Am Loving You" and "Tell It Like It
Is/Wait Till I Get Back To You". Listen here to a fragment of (links to an external RealPlayer file)
|
Mariska Veres - "Tell It Like It Is" (1976) |
Mariska Veres - "Take Me High" |
|||||||||||||||
|
De tweede
Nederlandse inzending was het met een finaleplaats én een Outstanding Song
Award bekroonde "Dream Your Dreams" van Bolland & Bolland.
De broers Rob en Ferdi scoorden reeds in 1972 hun eerste hit met de single
"Summer Of '71", gevolgd door de nog grotere hit "Wait For The
Sun". Na hun deelname aan het WPSF werden ze het jaar daarop tweede bij
de Nationale Finale van het Eurovisiesongfestival. Vanaf 1978 gingen de
broers zich meer toeleggen op het schrijven van nummers voor andere
artiesten. Zo kon Sandra Reemer in 1979 (onder de naam Xandra) afreizen naar
het Eurovisiesongfestival in Jeruzalem met "Colorado", een
compositie van Bolland & Bolland. Samen met de zanger Falco schreven ze
in 1985 het nummer "Rock Me Amadeus", dat de eerste plaats bereikt
in de Amerikaanse en Engelse hitlijsten. Status Quo scoorde dan weer in 1986
een internationale hit met "In The Army Now", een nummer dat
Bolland & Bolland vijf jaar eerder hadden neergepend. |
|||||||||||||||||
|
Bolland & Bolland |
op het 5de WPSF |
||||||||||||||||
|
De nieuwe Kawakami
Award ging dat jaar naar drie liedjes: "Kiso" (Wa Yama No Naka), "Shiru Shir Lashemesh" (Sing A Song To The Sun) en
"Que Diacho De Dor" (Damned Suffering). |
|||||||||||||||||
|
Yoshimi Hamada - "Itsuno-Manika Kimiwa" (7" single - inzending Japan)
|
"Kiso"
was met zijn 5de plaats de tweede succesvolste inzending van 1974 voor Japan.
Maar liefst acht Japanse inzendingen dongen toen mee naar de Grand Prix. Yuki
Katsuragi moest enkel de duimen leggen voor Yoshimi Hamada en zijn "Itsuno-Manika Kimiwa" (Someday). Ook Akira Yamazaki, Chewing Gum
en Junko Yagami haalden de grote finale. Slechts drie Japanse inzendingen
moesten het dus met iets minder stellen.
Yoshimi Hamada |
Yuki Katsuragi
|
|||||||||||||||
|
Chewing Gum |
Junko Yagami - "Ame No Hi No
Hitorigoto" (7" single - inzending Japan) |
Piment |
|||||||||||||||
|
Ilanit - "The Best Of Ilanit" (album met o.a. "Shiru Shir
Lashemesh" - inzending Israël) |
Israël was na twee
jaartjes afwezigheid terug van de partij op het WPSF en stuurde de toen
bijzonder populaire zangeres Ilanit naar de Budokan Hall met het nummer "Shiru Shir Lashemesh". Het jaar daarvoor had zij de eerste inzending van Israël op
het Eurovisiesongfestival - "Ei Sham" (Somewhere) - naar een
schitterende 4de plaats gezongen. Haar Yamaha-nummer, geschreven door Nurit
Hirsch (componist "Ei Sham" én "A-Ba-Ni-Bi"), kreeg
tevens een Outstanding Song Award en behaalde een fraaie 9de plaats.
"Shiru Shir Lashemesh" wordt nog steeds gerekend tot één van
Ilanits "Best Of"-nummers. |
Ilanit op het 5de WPSF |
|||||||||||||||
|
Maria Creuza
"O Essencial de Maria Creuza" (album met "Diacho De Dor") |
"Que Diacho
De Dor" betekende het debuut van Brazilië op het WPSF. Het land deed dan
ook beroep op één van zijn rasartiesten, met name Maria Creuza, die
voor de gelegenheid werd bijgestaan door Antônio Carlos (haar
toenmalige echtgenoot) en Jocafi. Meteen goed voor drie
onderscheidingen en een 7de plaats in de Finale. "Que Diacho De
Dor" behaalde bovendien de 76ste plaats in de "Hot 100 Brazil"
van 1974. Het nummer is vandaag te vinden (als "Diacho De Dor") op
de verzamel-CD "O Essencial de Maria Creuza" uit 1999. Maria Creuza
keerde nog een keertje terug naar het WPSF: in de jubileumeditie van 1979
zong ze (solo) voor Brazilië het liedje "Luanda Sile" naar een
schitterende vierde plaats. |
Maria Creuza
Antônio Carlos en Jocafi |
|||||||||||||||
|
En ook het derde
debuterende land, Cuba, scoorde uitstekend met Farah Maria en haar
"El Recuerdo De Aquel Largo Viaje" (Memory Of The Long Journey).
Twee onderscheidingen en een knappe 6de finaleplaats. Slechts één debuterend
land presteerde ondermaats op het WPSF '74. Het duo Jose & Dario slaagde
er immers niet in om voor Colombia een finaleplaatsje in de wacht te slepen. Farah Maria |
|
||||||||||||||||
|
Jeff Barnel - "Monde Bleu" (7" single - inzending Frankrijk) |
West-Duitsland en
Frankrijk deden voor hun WPSF-inzending een beroep op toekomstige
ESC-componisten en -tekstschrijvers. "Toby",
het nummer van Jutta Weinhold, was een creatie van Rainer Pietsch
(muziek) en Michael Holm (tekst), het schrijversduo achter Joy Fleming's
"Ein Lied Kann Eine Brücke Sein" (ESC '75). De Franse
deelnemer Jeff Barnel (componist "Et Bonjour A Toi
L'Artiste" - ESC '75) schreef zelf de muziek voor "Monde
Bleu". Voor de tekst tekende Gilbert Sinoué (tekstschrijver "Toi, |
||||||||||||||||
|
Nieuw-Zeeland deed net als het jaar ervoor een beroep op de
vocale kwaliteiten van Shona Laing. Maar in tegenstelling tot
"Masquerade", bekroond met een Outstanding Song Award in de
WPSF-Finale van 1973, kon "Rainbow" het mooie resultaat niet
herhalen. Toch bleef Shona's tweede deelname niet vruchteloos. Zo kwam ze op
het Festival in contact met Roberta Danova, een Italiaanse producer uit
Londen en tevens componist van de Engelse inzending "Lady Laura"
(zie verder). Hij stelde voor om vanuit Londen haar carrière verder uit te
bouwen. Zo vloog Shona in 1975 naar Engeland, waar ze de komende zeven jaar
zou verblijven en optreden in diverse folk clubs. Via platenmaatschappij kon
ze begin jaren '80 vier singles uitbrengen, die uiteindelijk zouden belanden
op het album "Tied To The Tracks". "Rainbow" verscheen
als een track op haar album "Shooting Stars Are Only Seen At
Night". |
Shona Laing (Album met "Rainbow" - inzending Nieuw-Zeeland) |
||||||||||||||||
|
|
Het andere land
van down under, Australië, stuurde ster-in-wording Samantha Sang. Zij bracht
"Can't You Hear The Music Of My Love Song", een nummer van de
klassiek geschoolde componist/pianist Grant Foster. Goed voor een mooie
finaleplaats (12de). Samantha's grote doorbraak kwam er pas in 1978 met de
hitsingle "Emotion", geschreven door Barry en Maurice Gibb. Jammer
genoeg zou het haar enige pop-rock hit blijven en moest ze later genoegen
nemen met backing vocals voor artiesten als Francis Lai en Eric Carmen. Samantha Sang -
"Emotion" (1978) |
||||||||||||||||
|
Bovendien was
"Can't You Hear The Music Of My Love Song" dat jaar de succesvolste
inzending uit een Engelssprekend land. |
|||||||||||||||||
|
Pas op de 15de
plaats volgde het Verenigd Koninkrijk met "Stardust Serenade" van Michael
"Mike" d'Abo, die in 1971 de zangpartij van Koning Herodes voor
zijn rekening had genomen in "Jesus Christ Superstar" (m.n. het
nummer "King Herod's Song" op het gelijknamige album). Op die
manier werd hij de tweede finalist uit de geschiedenis van het WPSF met een
link naar deze musical (zie ook Shawn Phillips - WPSF '73). Mike's deelname
aan het WPSF diende als promotie voor zijn nieuwe solo-album "Broken
Rainbows" (september 1974), dat op heel gunstige kritieken werd
onthaald, maar niet scoorde in de charts. "Stardust Serenade" was
trouwens geen track op "Broken Arrows", maar werd apart uitgebracht
door platenmaatschappij A&M als single in Japan. In 1997 vertolkte Akira
Inaba een Japanse coverversie van "Stardust Serenade" op diens
album "Serenade". Het Verenigd
Koninkrijk had nog een tweede inzending in het Festival: Joe Dolan met
zijn "Lady Laura". Joe Dolan, ook wel de Engelse Demis Roussos
genoemd, scoorde zijn eerste hitparadesucces samen met The Drifters in 1964
toen "The Answer To Everything" de vierde plaats haalde in de Ierse
charts. De grote internationale doorbraak kwam er in juli 1969 met "Make
Me An Island", een hit in het Verenigd Koninkrijk (n°3) en op het
Europese vasteland (n°
|
Mike d'Abo - "Belinda" (1972)
Joe Dolan (7" single met "Lady Laura" op B-kant) |
||||||||||||||||
|
De Verenigde Staten lieten zich vertegenwoordigen door "A
Taste Of Honey", opgericht in 1970 toen Janice Marie Johnson (toen
nog lid van de meisjesgroep "The Quniques") deelnam aan audities
voor Princess Cruises en alzo in contact kwam met keyboard-speler Perry
Kibble. Over de jaren maakten diverse andere muzikanten deel uit van de band.
Toen hun leadzanger (Gregory Walker) de band verliet, kwam Hazel Payne in
1976 de gelederen vervoegen. Het nieuwe "A Taste Of Honey" scoorde
vervolgens twee gigantische successen: de discostamper "Boogie Oogie
Oogie" (met 2 miljoen verkochte singles in 1978) en een cover van
"Sukiyaki" (hit uit 1963 van Kyu Sakamoto). Met "Life (Don't
Have To Get You Down)" behaalde de toenmalige bezetting van "A
Taste Of Honey" (met Janice Marie, maar zonder Hazel Payne) een 18de
plaats in de WPSF-Finale. |
|||||||||||||||||
|
Patsy Gallant tijdens haar performance op het 5de WPSF
|
Ook Canada was opnieuw van de partij en stuurde niemand minder
dan diva Patsy Gallant met "Show Me The Way Back Home". Die
deelname was een mooie promotie voor haar nieuwe (Engelstalige) album
"Power", waarop haar Yamaha-nummer echter niet te vinden was. Ms
Gallant begon haar solo-carrière in 1967, maar het was wachten op eerste
doorbraak tot 1972 met de release van haar Engelstalig debuutalbum "Upon
My Own". Haar tweede Engelstalige album ("Power") nam ze op in
Nashville in de hoop de Amerikaanse markt te veroveren. Toch duurde het nog
enkele jaren vooraleer Patsy Gallant kon proeven van het echte internationale
succes met de hitsingle "Are You Ready For Love" én de discohit
"From New York To LA" (n° |
||||||||||||||||
|
De Yamaha
LP-traditie werd voortgezet. Zo verscheen ook van het 5de WPSF een
verzamelalbum met live-vertolking van diverse inzendingen. |
|||||||||||||||||
|
|
WORLD POPULAR SONG FESTIVAL '74 Side A 1 - Opening Theme 2 - Someday
(Japan) Grand Prix 3 - Met De Zomer
Mee (Belgium) 4 - Hány Ejjel
Vartam (Norway) 5 - Dream Your
Dreams (Netherlands) 6 - Que Diacho De
Dor (Brazil) 7 - El Recuerdo De
Aquel Largo Viaje (Cuba) Side
B 1 - Shiru Shir Lashemesh ( 2 - Aurinkosilmät ( 3 - Min Ipohoris ( 4 - Kiso ( 5 - You Made Me Feel I Could Fly ( 6 - Finale |
||||||||||||||||
The beginnings
Select another year
for a full description of that year's festival