|
|
Grand Prix International Won by Written by Osvaldo Rodríguez Performed by Osvaldo Rodríguez
|
Grand Prix Kanzen Muketsu No Rock 'n' Roller Written by Shigehito Performed by Aladdin
|
|
|
Date: 30-31
October & 1 November 1981 Venue: Nippon
Budokan Hall, Presenters: Kyu Sakamoto
& Judy Ongg Orchestra: Yamaha Pops
Orchestra Festival Structure: 2
Semi Finals (including all selected international & Japanese entries) and
1 Grand Final Total participating countries: 20 First-time participants: Total entries: 1963
(from 56 countries) Total entries selected: 29 Total entries in Final: 17 Awards: Grand Prix,
Most Outstanding Performance Award (MOPA), Best Song Award (BSA), Outstanding
Song Award (OSA), Kawakami Award Interval Acts:
Tetsuya Itami & Side By Side (Winner Grand Prix Japan 1980), Chage &
Aska, Yamaha's Junior Original Concert (JOC) |
|
|
|
12th World Popular Song Festival Stageview |
|
|
|
|
|
WPSF 1982 |
GRAND FINAL - 1 NOVEMBER 1981
(in ranking order)
|
Award |
N° |
Song Title |
Performer |
Country |
|
|
Grand Prix International |
1 |
Digamos Que Más Da |
Osvaldo Rodríguez |
Cuba |
|
Grand Prix Japan
|
1 |
Kanzen Muketsu No Rock 'n Roller |
Aladdin |
Japan |
|
|
MOPA OSA |
2 |
Leave A Little Love |
Udo Jürgens |
Austria |
|
|
MOPA KAWA |
3 |
You've Gotta Have Someone |
María del Sol |
Mexico |
|
|
BSA |
4 |
Music Power |
Peaches & Herb |
U.S.A. |
|
|
5 |
Another Night |
Bucks Fizz |
United Kingdom |
|
|
|
6 |
Vivi |
Gianni Togni |
Italy |
|
|
|
7 |
Happiness |
Nadda Viyakarn |
Thailand |
|
|
|
OSA |
8 |
Too Young To Know |
Anita Meyer |
Netherlands |
|
|
9 |
Sentimentale |
Marie Myriam |
France |
|
|
|
10 |
Say! I Love You Forever |
Spunky |
Japan |
|
|
|
Finalists |
11 |
Hello, How Are You? |
María Conchita Alonso |
Venezuela |
|
|
12 |
Yesterday Dreams |
Revolver |
West Germany |
|
|
|
13 |
Eine Ewigkeit |
Uwe Jensen |
East Germany |
|
|
|
14 |
Don't Play Another Love Song |
Jim Photoglo |
U.S.A. |
|
|
|
15 |
Rocking Horse Winner |
Charlie Dore |
United Kingdom |
|
|
|
16 |
Sorrow Is For Yesterday (Engl. Transl.) |
Koga |
Japan |
|
|
1st SEMI-FINAL - 30 OCTOBER 1981
(in order of appearance)
|
Song Title |
Performer |
Country |
|
|
Too Young To Know |
Anita Meyer |
Netherlands |
|
|
For All The Tea In China |
Sharon O'Neill |
New Zealand |
|
|
Eine Ewigkeit |
Uwe Jensen |
East Germany |
|
|
Sweet Soul Music (Engl. Transl.) |
Gun Blast |
Japan |
|
|
Non Sparate Sulla Luna |
Roberta |
Italy |
|
|
Leave A Little Love |
Udo Jürgens |
Austria |
|
|
Music Power |
Peaches & Herb |
U.S.A. |
|
|
Sorrow Is For Yesterday (Engl. Transl.) |
Koga |
Japan |
|
|
Never Gonna Say Goodbye |
Lisa Dal Bello |
Canada |
|
|
Another Night |
Bucks Fizz |
United Kingdom |
|
|
Close Your Eyes |
Lola Farahday |
Lebanon |
|
|
Kanzen Muketsu No Rock 'n' Roller |
Aladdin |
Japan |
|
|
Hello, How Are You? |
María Conchita Alonso |
Venezuela |
|
2nd SEMI-FINAL - 31 OCTOBER 1981
(in order of appearance)
|
Song Title |
Performer |
Country |
|
|
It Can Happen To You |
Linda George |
Australia |
|
|
Now That I Hear The Blues (Engl. Transl.) |
Sakiko Nise |
Japan |
|
|
Digamos Que Más Da |
Osvaldo Rodríguez |
Cuba |
|
|
Yesterday Dreams |
Revolver |
West Germany |
|
|
Our Love Is Our Happy Home |
Lenka Filipová |
Czechoslovakia |
|
|
Ne Pleure Pas |
Linda de Suza |
Portugal |
|
|
Siksa |
Hetty Koes Endang &
Euis Darliah |
Indonesia |
|
|
Loyalty & Love |
Holly Penfield |
U.S.A. |
|
|
Rocking Horse Winner |
Charlie Dore |
United Kingdom |
|
|
Getting Out Of The Putrid World |
Super Slump |
Japan |
|
|
Sentimentale |
Marie Myriam |
France |
|
|
Vivi |
Gianni Togni |
Italy |
|
|
Happiness |
Nadda Viyakarn |
Thailand |
|
|
Say! I Love You forever |
Spunky |
Japan |
|
|
You've Gotta Have Someone |
María del Sol |
Mexico |
|
|
Don't Play Another Love Song |
Jim Photoglo |
U.S.A. |
|
|
Aankomst van buitenlandse deelnemers op |
Opening van het 12de WPSF |
||||||||||||||||
|
Het 12de WPSF kenmerkte zich door een
aantal "eerstelingen". Voor het eerst viel (een deel) van het
Festival in de maand oktober in plaats van de inmiddels traditionele
novembermaand. De Grand Prix werd voor het eerst uitgereikt aan een communistisch
land én aan een Spaanstalig nummer. Verder maakte de "Best Song
Award" als nieuwe onderscheiding zijn opwachting (de "Outstanding
Performance Award" werd uit de prijzenkast geschrapt). Zowel |
|||||||||||||||||
|
"Making Your Mind Up" (7" single - pressing Japan - UK inzending ESC '81) |
"Another Night" (7" single - pressing Japan - UK inzending WPSF '81) |
"Are You Ready" (LP - pressing Japan - met "Another Night") |
|||||||||||||||
|
Ander opvallend
wapenfeit van het 12de WPSF: drie Eurovisie-winnaars in één WPSF-finale.
Kersverse Eurovisie-sterren Bucks Fizz
(ESC '81) deden zes maanden na hun Europese Grand Prix-overwinning een gooi
naar de Aziatische roem. Met "Another Night", opnieuw een
compositie van Andy Hiller
(co-auteur "Making Your Mind Up"), behaalde het drietal de 5de
plaats en een Best Song Award.
"Another Night" werd in Japan uitgebracht op single en belandde op
Bucks Fizz' tweede succesvolle album "Are You Ready" (met onder
meer de hits "My Camera Never Lies" and "The Land Of Make
Believe"). In 2004 verscheen in het Verenigd Koninkrijk de 20-track CD
"Bucks Fizz" (remastered) met 10 exclusieve bonus-nummers waaronder
"Otra Noche" - de Spaanse versie van "Another Night". |
|||||||||||||||||
|
Bucks Fizz - "Bucks Fizz" (remastered CD - 2004 - met "Otra
Noche" - Spaanse versie van "Another
Night") |
Bucks Bizz ... on stage at Yamaha |
||||||||||||||||
|
Een schitterende
tweede plaats en maar liefst twee onderscheidingen waren voor de Oostenrijkse
Eurovisie-grootheid Udo Jürgens
(ESC '64, '65 & '66). Voor zijn 4½-minuut durende "Leave A Little
Love" (tekst: Will Jennings) kreeg hij zowel de Most Outstanding Performance Award als een Outstanding Song Award. |
|||||||||||||||||
|
"Leave A Little Love" (7" - inzending Oostenrijk) |
Udo Jürgens achter de Yamaha-piano op het 12de WPSF |
"Leave A Little Love" (album) |
|||||||||||||||
|
"Leave A
Little Love" werd de titelsong van een volledig Engelstalig album met
onder meer een nummer co-written door
Donna Summer ("Shouldn't It Be Love") en een speciale, 2-minuut
durende reprise van
"Leave A Little Love". Het album, dat werd geproduced door Harold
Faltermeyer en deels opgenomen in Hollywood, verscheen in meer dan 20 landen
(zelfs Rusland bestelde 50.000 exemplaren). Eind 1981 plaatsten de 32 toonaangevende
muziek- en media-journalisten uit Duitsland Udo's Engelstalige LP op nummer |
|||||||||||||||||
|
Marie Myriam |
En dan was er nog Marie Myriam die voor Frankrijk haar
Eurovisie-zege uit '77 dunnetjes overdeed met een Outstanding Song Award voor "Sentimentale" (tekst
& muziek: Jerome Desjardins & Jean-Claude Capillon). Van het nummer
verscheen ook een Spaanse versie ("Sentimental"). |
Marie Myriam - "Sentimentale" (7" single - inzending Frankrijk) |
|||||||||||||||
|
Nederland was
vertegenwoordigd door Anita Meyer met "Too Young To Know",
geschreven door Gregory Elias, Martin Duiser en Piet Souer. Deze twee
laatsten zouden twee jaar later met hun compositie "Sing Me A Song"
Bernadette aan een plaatsje op het Eurovisie-podium in München helpen. Piet
Souer zat samen met Peter van Asten ook achter Maxime & Franklin's
"De Eerste Keer" (ESC '96). Souer en Duiser hebben trouwens
individueel én als duo nog een aantal andere inzendingen van het Nationaal
Songfestival op hun palmares. Anita's "Too Young To Know" kreeg een
plaatsje op het succesvolle album "Shades Of Desire" met de
hitsingle "Why Tell Me Why". Dat nummer werd de best verkochte single
van 1981 en het album bereikte eveneens de eerste plaats van de albumlijst.
"Too Young To Know" werd niet uitgebracht op single, maar is wel te
vinden op de compilatie-CD's "RTL 4 Presenteert: De Hits Van Anita
Meyer" (Ariola, 1991) en "The Best of Anita Meyer" (Ariola,
1992 - 2 verschillende covers). |
|||||||||||||||||
|
Anita in Tokio
Anita Meyer - "Shades Of Desire" |
compilatie-CD's |
Persartikel n.a.v. Anita's deelname aan
het 12de WPSF. Let op de verwarring in deze
berichtgeving. Anita ontving een "Outstanding Song Award", geen
"Most Outstanding Song". Enkel indien de Japanse GP-winnaar als
"tweede" wordt geteld, eindigden Udo Jürgens en Peaches & Herb
respectievelijk op de 3de en de 5de plaats. Anita Meyer werd 8ste én niet
4de. Er waren wel 4 inzendingen die werden bekroond met een "Outstanding
Song Award" (Oostenrijk, |
|||||||||||||||
|
Portugal had
niemand minder dan Linda de Suza op de bühne staan. Zij had net een
internationale hit gescoord met "Tiroli-Tirola" (1980). Haar nummer
voor het Yamaha Festival, "Ne Pleure Pas" (Don't Cry), dat ze samen
met Billy Bridge had geschreven, raakte echter niet voorbij de halve finale.
Linda de Suza maakte haar doorbraak in 1978 met "Um Português". |
|||||||||||||||||
|
Linda de Suza - "Vous Avez Tout
Changé" (LP - 1981 - met "Ne Pleure
Pas") |
Aladdin - "Kanzen Muketsu No Rock
'n' Roller" (7" single - Winnaar Grand Prix
Japan) |
||||||||||||||||
|
Meet the world at Yamaha's WPSF: De Portugese fado-trots van Linda de Suza én de gekke folk-kuren van
de Japanse Aladdin |
|||||||||||||||||
|
Japan had maar
liefst 6 inzendingen in het Festival, waarvan er drie doorstootten naar de
Grote Finale. De opmerkelijkste Japanse deelnemer en tevens winnaar van de Grand Prix Japan was Aladdin
("Arajin" in het Japans) met "Kanzen Muketsu No Rock 'n'
Roller" (The Incredible Rock 'n' Roller). Gekleed in een punk-outfit gaf
deze artiest een komische show ten beste, waarbij hij een rock-'n-roll
melodie vermengde met folkore-elementen en een heuse monoloog inlaste in het
midden van het nummer. Voldoende om het publiek in de Nippon Budokan Hall compleet uit de bol te laten gaan. Aladdin op het WPSF-podium |
|
||||||||||||||||
|
Osvaldo Rodríguez (Cuba) ... |
op het WPSF-podium
voor |
"Digamos Que Mas Da" (7" single - pressing International Grand Prix |
|||||||||||||||
|
De Grand Prix International
daarentegen ging naar het meest ingetogen nummer van het Festival:
"Digamos Que Mas Da" (Never Mind), een ballade geschreven en gezongen
door de Cubaanse Osvaldo Rodríguez. Deze blinde singer/songwriter was een
bijzonder gerespecteerd en gewaardeerd zanger bij de jeugd in zijn land. Zijn
"Digamos Que Mas Da" vertolkte hij op bijzonder ontroerende wijze
terwijl hij zichzelf begeleidde op een akoestische gitaar. Het ganse optreden
van Rodríguez was beladen met emotionaliteit. Zo maakte hij reeds een
indrukwekkende entree toen hij onder begeleiding van zijn echtgenote het
podium besteeg en naar de microfoon wandelde: "I'd really like to say,
thank you, from the bottom of my heart. I would like to dedicate this song to
all the children who were killed in the atomic bombings of Hiroshima and
Nagasaki." En de Grand Prix was een feit. |
|||||||||||||||||
|
Gianni Togni - "Bollettino Dei
Naviganti" (LP - 1981 - inzending Italië) |
Roberta Rei - "Non Sparate Sulla
Luna" (7" single - inzending Italië) |
||||||||||||||||
|
Gianni Togni achter de piano op het 12de WPSF |
Italië had zowel een
mannelijke als een vrouwelijke afgevaardigde op de bühne staan. Het
succesvolst was Gianni Togni. Hij behaalde met "Vivi" (Live) niet alleen een fraaie 6de
plaats op het Festival, maar scoorde met het nummer ook een stevige hit in
eigen land (hoogste notering hitparade: 18de plaats - 60ste plaats in de Top
100 van 1982). Ook de LP "Bollettino Dei Naviganti", het album met
Gianni's Yamaha-inzending, deed het prima en behaalde de 46ste plaats in de
Album Top 100 (hoogste notering: 8ste plaats). Zijn vrouwelijke collega Roberta (Rei) was minder
succesvol: met het nogal ijl vertolkte "Non Sparate Sulla Luna"
(Don't Shoot At The Moon) moest ze zich tevreden stellen met een plaatsje in
de halve finale. Listen here to a fragment of “Non Sparate Sulla Luna”: (links to an
external RealAudio format) |
||||||||||||||||
|
Naast
"Another Night" van Bucks Fizz had het Verenigd Koninkrijk nog een
andere inzending in het 12de WPSF: "Rocking Horse Winner",
geschreven én vertolkt door singer-songwriter
Charlie Dore. Het nummer, dat
eveneens de Finale haalde, werd enkel uitgebracht in Japan als extra track op
de Japanse pressing van haar album "Listen!" (bij Toshiba EMI). Charlie begon haar
muzikale carrière met de band "Charlie Dore's Back Pocket", waarbij
ze werd opgemerkt in het Londense pub- en clubcircuit door Chris Blackwell en
een platencontract kreeg aangeboden bij Island Records. Met haar debuutalbum
"Where To Now" (1979), opgenomen in Nashville, had Charlie meteen
een Amerikaanse Top 20-hit te pakken (de single "Pilot Of The
Airwaves" stond maar liefst 20 weken in de billboard genoteerd) en werd
ze door "Record World Magazine" uitgeroepen tot "Best New
Female Singer". Aan haar tweede album "Listen!", geproduced
door Stewart Levine, werd een tournee gekoppeld in Australië en Japan, waar
Charlie meteen de kans greep om als
promotiemiddel Groot-Britannië te vertegenwoordigen op het 12de WPSF.
Met de song "Sister Revenge", eveneens een track op het album
"Listen!", won ze bovendien de Silver Award op het
International Seoul Song Festival in Zuid-Korea. Na de release van "Listen!" ging Charlie opnieuw aan de slag
als actrice met onder meer een rol in "The Ploughman's Lunch" (met
Jonathon Pryce en Tim Curry in 1984). Nog een Eurovisie-curiositeit: zangeres
Ingrid Peters, die Duitsland vertegenwoordigde op het ESC '86 en deelnam aan
het Seoul Song Festival in 1983, coverde Charlie's "Pilot Of The
Airwaves". |
Charlie Dore - "Listen!" (LP - 1981 - pressing Japan - met "Rocking Horse Winner" - inzending UK) |
||||||||||||||||
|
De Verenigde
Staten hadden opnieuw 3 vertegenwoordigers in het Festival: Peaches &
Herb, Jim Photoglo en Holly Penfield. Twee onder hen hadden
reeds stevige hits op zak. |
|||||||||||||||||
|
Peaches & Herb (USA) op het WPSF-podium |
|||||||||||||||||
|
Het bekendst was
uiteraard het soul-/popduo Peaches & Herb, dat over de jaren reeds
diverse malen van "gezicht" was veranderd. Met "Let's Fall In
Love" scoorden de orginele Peaches (Francine Hurd Barker en Herb Fame)
in december 1966 hun eerste hit. Terwijl de hitsingles elkaar bleven
opvolgen, kreeg het duo de bijnaam van "Sweethearts Of Soul". In
1967 liet Francine Barker zich echter vervangen door Marlene Mack, wat dus
het begin was van meerdere wissels. Peaches & Herb bleven succesvol tot
1970. Herb liet toen de muziekwereld achter zich en ging aan de slag bij het
Washington D.C. Police Department. In 1976 kwam Herb op die beslissing terug
en gaf samen met ex-model Linda Greene een nieuwe start aan Peaches &
Herb. Via componist Perren kon het vernieuwde duo aan de slag bij Polydor
Records. Hun eerste Polydor-single, "Shake Your Groovy Thing"
haalde moeiteloos goud eind 1978. De opvolger "Reunited", een
zeemzoete ballade, haalde zelfs platinum en piekte op nummer |
|||||||||||||||||
|
Jim Photoglo ... casual on stage |
Singer-songwriter
Jim Photoglo, opgegroeid in Los Angeles, begon zijn muzikale carrière in
diverse bands tot hij in 1979 als solo-zanger aan de slag kon bij Twentieth
Century Fox. Dat resulteerde meteen in twee grote pophits: "We Were
Meant To Be Lovers" (1980) en "Fool In Love With You" (1981).
Jims nummer voor het Yamaha Festival, "Don't Play Another Love
Song", had de nummer drie in het rijtje moeten worden: de song werd
immers vóór het Festival getipt als dé grote favoriet voor de Grand
Prix-overwinning (zowel door het publiek als door de andere deelnemers), maar
het nummer strandde uiteindelijk op een onfortuinelijke 14de plaats.
"Don't Play Another Love Song" werd nooit gereleased. Photoglo werd
wel een graag geziene gast in TV-talkshows, maakte twee tournees in Azië,
stond in het voorprogramma van de Beach Boys, deed back-upwerk voor Andy Gibb
en speelt sinds de jaren '90 met de band "The Vinyl Kings". |
||||||||||||||||
|
De derde Amerikaanse
artieste was Holly Penfield, geboren in San Francisco. Als kind volgde Holly zanglessen volgde
bij de legendarische Judy Davis (de vocal coach van onder meer Barbara
Streisand en Sammy Davis Jr.). Haar echte muziekcarrière begon ze met het
zingen van Burt Bacharach-nummers in een toplessclub in het North Beach
District van |
Holly Penfield |
||||||||||||||||
|
Uwe Jensen - "Alles Für Dich" (LP met "Eine Ewigkeit" - inzending DDR) |
Revolver - "First Shot" (LP met "Yesterday Dreams - inzending BRD) |
||||||||||||||||
|
West- en
Oost-Duitsland stonden voor de laatste maal samen op het WPSF-podium. Uwe
Jensen tekende immers met de schlager "Eine Eiwigkeit" (uit het
album "Alles Für Dich") voor de laatste DDR-inzending en keerde
huiswaarts met een 13de plaats. Een flink stuk eigentijdser was de
West-Duitse inzending "Yesterday Dreams", gebracht door de rockband
Revolver, die bestond uit vijf muzikanten en zangeres Mary Thompson.
Met "Yesterday Dreams", een meer dan 6-minuut durende slow, wist de
groep een 12de plaats in de Grote Finale te veroveren. Opmerkelijke gimmick
tijdens het optreden van Revolver waren de pistoolvormige gitaren.
"Yesterday Dreams" verscheen als track op het debuutalbum
"First Shot". Als eerste single werd echter gekozen voor het nummer
"Good Time For Good Time People". |
|||||||||||||||||
|
Revolver op
het 12de WPSF |
|||||||||||||||||
|
De band stelt zich voor … |
vertolking "Yesterday Dreams"
… |
en op de Aftershow Party. |
|||||||||||||||
|
Perscommuniqué n.a.v. Revolver's deelname aan het WPSF
|
|||||||||||||||||
|
Een opmerkelijke
vaststelling bij deze 12de editie: de helft van de nummers werden vertolkt
door vrouwelijke artiesten en niet alleen hun vertolkingen, maar vooral hun
uiterlijk en opvallende outfits waren een populair gespreksonderwerp. Twee dames hadden hun plaats in het
WPSF verdiend na een nationale preselectieformule: Linda George voor Australië en Hetty Koes
Endang voor Indonesië. Deze laatste vormde
een duo met Euis Darliah. Samen
zongen ze "Siksa" (Tortured), waarmee ze echter niet voorbij de
halve finale raakten. |
|||||||||||||||||
|
Hetty Koes Endang voor Indonesië |
|||||||||||||||||
|
Linda George (geboren in Adelaide) was lid van Nova Express tussen 1969 en
1970. Begin jaren '70 begon ze aan een solocarrière en in 1973 werd ze zelfs
uitgeroepen tot "Australia's Top Female Singer" met diverse
hitsingles op zak, waaronder de Top 10-hit "Mama's Little Girl" (21
weken genoteerd in de charts). In 1976 ging ze van start met haar eigen Linda
George Band en was ze tevens actief in Souled Out (1976-1977) en W.Z.A.Z.
(1986-1992). Met haar deelname aan het WPSF hoopte Linda op een comeback als
solo-artieste, maar het nummer "It Can Happen To You" bleef steken
in de halve finale. |
|||||||||||||||||
|
Lenka Filipová - "Lenka/Quo Vadis" (2-verzamelCD
met "Our Love Is
Our Happy Home" op album "Quo
Vadis") |
Sharon O'Neill "Maybe" (album - 1981 - met "For All The Tea In China") |
Sharon O'Neill - "For All The Tea In China" (7" single - 1982 - inzending Nieuw-Zeeland) |
|||||||||||||||
|
Naast Roberta Rei,
Charlie Dore, Holly Penfield (zie hoger) stonden er op het Budokan-podium nog
een aantal andere knappe verschijningen: Lenka Filipová voor Tsjechoslovakije, Sharon O'Neill voor
Nieuw-Zeeland, Lola Farahday voor Libanon, de Canadese disco-prinses Lisa
Dal Bello, Miss Venezuela 1975 María Conchita Alonso, de Thaise
schoonheid Nadda Viyakarn en de Mexicaanse María del Sol.
Deze laatste vier dames lieten ook in de jaren '90 nog van zich horen. |
|||||||||||||||||
|
Lisa Dal Bello - "Drastic Measures" (album - 1981) |
Lisa Dal Bello, geboren in
Weston (Toronto), verraste de Canadese muziekscène eind jaren '80 met haar
bijdrage aan de soundtrack van "9 1/2 weeks" én opnieuw in 1996 met
de release van haar album "Whore", waarmee ze haar transformatie
van kindsterretje over disco-prinses tot innovatieve rockzangeres voltooide.
Haar debuutalbum, boordevol R&B-invloeden, verscheen in 1977 tijdens de
disco-hoogdagen en leverde haar de Juno Award voor "Most Promising
Female Vocalist of the Year" op. Het was in het kader van de promotie
van haar derde album, "Drastic Measures" (1981), dat Lisa deelnam
aan het 12de WPSF. Maar zowel haar Yamaha-nummer, " Never Gonna Say
Good-Bye", als het album flopte, deels omdat Lisa niet achter de gekozen
muzikale koers stond. Het keerpunt - samen met een nieuwe muzikale identiteit
- kwam er in 1984 met de release van "Whomanfoursay". |
||||||||||||||||
|
Maria Conchita Alonso, geboren in Cuba
maar opgegroeid in Venezuela, werd in de tweede helft van de jaren '70 - na
haar kroning tot Miss Teenager Of The World (1971) en tot Miss Venezuela
(1975) - een populaire actrice, waarbij ze te bewonderen was in een tiental
TV-feuilletons en enkele Venezuelaanse films. In 1982 vertrok ze richting
Hollywood, waar ze debuteerde in Paul Mazursky's "Moscow On The Hudson"
(1984) met Robin Williams als tegenspeler. Zo timmerde ze in de jaren '80 aan
een stevige filmcarrière, met onder meer Ted Danson in "A Fine
Mess" (1986), met Arnold Schwarzenegger in het futuristische
"Running Man" (1987), met Sean Penn in "Colors" (1988) en
met Meryl Streep in "House Of The Spirits" (1993), maar liet ze
zich ook opmerken als zangeres. In 1985 kreeg ze een Grammy-nominatie in de
categorie "Best Latin Artist" voor haar album "Maria
Conchita", in |
Maria Conchita Alonso (verzamelalbum - 1994) |
||||||||||||||||
|
Nadda Viyakarn |
Nadda Viyakarn, inmiddels de kaap van vijftig voorbij, werkt zich nog steeds
in de kijker bij de Thaise pers. Niet alleen haar "eeuwige jeugd",
haar Hollywood-style glamour en exuberante persoonlijkheid zijn voer voor de
roddelbladen, ook haar huwelijk met hotelmagnaat Assawin Ingkhakun was hot
news in |
||||||||||||||||
|
María del Sol, die vooral eind jaren '80 een succesvolle zangcarrière
uitbouwde, liet zich begin jaren '90 opmerken door een naaktreportage in het
"Playboy"-magazine, maar stelde daarna haar leven volledig in het
teken van haar christelijk geloof. In een interview met "Horizonte
Internacional", een evangelistische beweging, schreef María Del Sol haar
schitterende prestatie op het Yamaha Festival toe aan God. María del Sol |
|
||||||||||||||||
|
Interview met "Horizonte Internacional" (mei 1999) |
|||||||||||||||||
|
HI: Cuando te
nominaron a la mejor interprete en el Festival Yamaha, ¿cómo pronunciaron tu
nombre? Y bueno, yo fui
representando a mi país, México, en el año de '81. (…) Sí tengo el
privilegio, de veras, de que me concedieron el honor de ser nominada como la
mejor interprete del festival. Y bueno, son de esas grandes cosas que yo le
agradezco a mi Señor, porque yo reconozco que la voz que él me dio no es para
que simplemente dijeran, "¡Ay, guao! ¡Qué lindo canta esta
mujerrr!", sino para que la gente pueda saber que Jesús es capaz de
tocar a la gente, como a personas como a mí, y que hoy el don que él me dio,
lo puedo utilizar para hablar de él, y cantar acerca de él, ¿no?. Entonces,
contestando tu pregunta, era "María del Sol, Mekishiko", que
Mekishiko quiere decir México. Ay, los dejé con el ojo cuadrado. ¡Ja, ja,
ja!" |
HI: When they named
you the "best performer" in the Yamaha Festival, how did they
pronounce your name? MDS: "They
pronounced it as "Mekishiko, Maía del Sol". (…) The festival was
wonderful. Going to other countries where the culture is so different, the
food is so different, the language is soooooo differeeeeeeeeeent, is really
quite an experience. And it was one of the best I have ever had. (…) I went and
represented my country, Mexico, in the year 1981. (..) I had the privilege
and the honour of being awared as the best performer of the festival. And
that was one of those great things for which I am thankful to My Lord.
Because I recognize that the voice he gave me is not only to hear people say,
"Wow! This girl has a lovely voice", but to let people know that
Jesus can touch people like me, to whom he gave a gift, my voice, a voice I
can use to speak of him and to sing of him. So answering your question, yes,
they called me, "María del Sol, Mekishiko", with Mekishiko meaning
Mexico. Yeah, I really surprised them, yes." |
||||||||||||||||
|
Traditiegetrouw
verscheen ook van het 12de WPSF een verzamelalbum met de live-registratie van
een aantal finalenummers. |
|||||||||||||||||
|
|
WORLD POPULAR SONG FESTIVAL
IN Side A 1 - Kanzen Muketsu No Rock 'n' Roller ( 2 -
Sentimentale (France) 3 - Don't
Play Another Love Song ( 4 - Another
Night ( 5 - You've
Gotta Have Someone ( 6 - Leave A
Little Love ( ********** Side B 1 - Digamos Que Más Da ( 2 - Vivi ( 3 - Too Young Too Know ( 4 - Music Power (USA) 5 - Happiness ( 6 - I Love You Forever ( |
||||||||||||||||
The beginnings
Select another year
for a full description of that year's festival