First Grand Prix
Victory For
|
|
Grand Prix International Won by Written by Emese Hatvani, Emöke Zákányi, László Pásztor & György Jakab Performed by
|
Grand Prix Fuyu No Hana Written by Makow Performed by Makow
|
|
|
Date: 29-30
October 1983 Venue: Nippon
Budokan Hall, Presenters: Kyu Sakamoto
& Judy Ongg Orchestra: Yamaha Pops
Orchestra Festival Structure: 1
Semi Finals (only including all selected international entries) and 1 Grand
Final Total participating countries: 18 Total entries: 1994
(from 60 countries - 794 from Europe, 523 from North America, 358 from Total entries selected:
26 Total entries in Final: 18 Awards: Grand Prix,
Most Outstanding Performance Award (MOPA), Outstanding Song Award (OSA),
Kawakami Award Interval Acts:
dance act, Yamaha's Junior Original Concert (JOC) |
|
|
|
14th World Popular Song Festival Stageview |
|
|
|
|
|
WPSF 1984 |
GRAND FINAL - 30 OCTOBER 1983
(in ranking order)
|
Award |
N° |
Song Title |
Performer |
Country |
|
Grand Prix
International
|
1 |
Time Goes By |
Newton Family |
Hungary |
|
|
Grand Prix Japan |
1 |
Fuyu No Hana |
Makow |
Japan |
|
|
MOPA |
2 |
Si Tu Supieras, Si Comprendieras |
Homero |
Peru |
|
|
OSA |
3 |
Eso No Se Hace |
Crystal |
Mexico |
|
|
4 |
Le Chant Des Gitans |
Bessy Argyraki |
Greece |
|
|
|
5 |
So Viele Lieder Sind In Mir |
Nicole |
West Germany |
|
|
|
6 |
Passaporto Per Le Stelle |
I Pooh |
Italy |
|
|
|
KAWAKAMI |
7 |
Proving The Point Of Love |
Small Talk |
United Kingdom |
|
|
8 |
For Once In My Life |
Franne Golde |
U.S.A. |
|
|
|
FINALISTS |
9 |
Both Ends Against The Middle (Engl. Transl.) |
Kurose & Stasions |
Japan |
|
|
10 |
Face To Face |
Sandy Farina |
U.S.A. |
|
|
|
11 |
Vive Libre |
Juan Antonio Labra |
Chile |
|
|
|
12 |
Musica E Parole |
Tiziana Rivale |
Italy |
|
|
|
13 |
Rainy Days (Engl. Transl.) |
Karashima |
Japan |
|
|
|
14 |
She Does It Better |
Bobby Caldwell |
U.S.A. |
|
|
|
15 |
Randu |
Andi Meriem
Mattalatta |
Indonesia |
|
|
|
16 |
1991 |
Planet
Cycle! |
Japan |
|
|
|
17 |
Oh Lady |
Candid |
Japan |
|
|
SEMI-FINAL - 29 OCTOBER 1983
(in order of appearance)
|
Song Title |
Performer |
Country |
|
|
Proving The Point Of Love |
Small Talk |
United Kingdom |
|
|
Eso No Se Hace |
Crystal |
Mexico |
|
|
Čau Pepino |
Kamelie |
Czechoslovakia |
|
|
She Does It Better |
Bobby Caldwell |
U.S.A. |
|
|
Facing The Music |
Lori Balmer |
Australia |
|
|
J'Voulais Pas T'aimer |
Michel Laurent |
France |
|
|
Si Tu Supieras, Si Comprendieras |
Homero |
Peru |
|
|
No Tears To Cry |
Louise Tucker |
Netherlands |
|
|
Randu |
Andi Meriem
Mattalatta |
Indonesia |
|
|
Face To Face |
Sandy Farina |
U.S.A. |
|
|
Le Chant Des Gitans |
Bessy Argyraki |
Greece |
|
|
Vive Libre |
Juan Antonio Labra |
Chile |
|
|
Musica E Parole |
Tiziana Rivale |
Italy |
|
|
My Mother |
Jean-Bora |
Korea |
|
|
A Distance |
Diane Tell |
Canada |
|
|
For Once In My Life |
Franne Golde |
U.S.A. |
|
|
Time Goes By |
Newton Family |
Hungary |
|
|
So Viele Lieder Sind In Mir |
Nicole |
West Germany |
|
|
Mala Costumbre |
Marianella |
Argentina |
|
|
Passaporto Per Le Stelle |
I Pooh |
Italy |
|
|
Chacun Son Etoile |
Astrid Kley |
France |
|
|
Na de bijzonder succesvolle editie '82
met internationale kleppers als Céline Dion, Bryan Adams en B.J. Thomas, was
1983 enigszins een festivaleditie in mineur. * Geen nieuwkomers dat jaar. * Een kleiner deelnemersveld. Toen vanuit het publiek de wens groeide om alle Japanse
inzendingen en de beste buitenlandse nummers te zien en te horen op eenzelfde
dag, werd vanaf de 14de editie in 1983 het Festival beperkt tot twee dagen.
Op de eerste dag kwamen alle buitenlandse deelnemers aan bod (21 dat jaar),
waaruit er 13 werden weerhouden voor de finale. Alle Japanse inzendingen (5)
kregen onmiddellijk een finaleplaatsje. En voor de eerste maal had het
Verenigd Koninkrijk slechts één geselecteerde inzending (het duo "Small
Talk" met "Proving The Point Of Love"). * Een kleiner
Eurovisie-aandeel. Als Eurovisie-artieste stond enkel Nicole op het
podium met een compositie van Ralph Siegel en Robert Jung. Bij de componisten
was er ook nog Cyril Assous, die had meegeschreven aan Svetlana's "Cours
Après Le Temps" (Luxemburg - ESC 1982). Maar het 14de WPSF
stond wel garant voor een schitterend decor, enkele hitsingles én een
succesvolle Grand Prix-winnaar! |
De Hongaarse formatie wint het 14de WPSF |
||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||
|
"Time Goes By" - 7" (met Hongaarse versie op B-kant) |
"Time Goes By" - 7" (release Japan - 1983 - B-kant "Pinny Winnie") |
"Time Goes By" - 7" (release Japan - 1983 - andere singlehoes) |
"Time Goes By" - 7" (release Japan - 1984 - Japanse versie) |
||||||||||||||||
|
Newton Family - "Atra" (7" - release Japan) |
De Grand Prizes gingen naar de Japanse Makow met "Fuyu No Hana"
(Winter Flower) en naar de Hongaarse popgroep Newton Family met het
nummer "Time Goes By". Newton Family, in eigen land beter bekend
als "Neoton Familia", groeide in de jaren '80 uit tot een van de
populairste Hongaarse bands en heeft vandaag een twintigtal albums op zijn
palmares staan. In 1981 was de groep de eerste maal te gast in Japan voor een
nationale tournee en in 1982 voor de promotie van "Atra", hun lied
uit de film " ******************** Albums van Newton Family met hun Yamaha-bijdrage (Engelse of Hongaarse versie) í ê î |
José - "Time Goes By" (7" - coverversie) |
|||||||||||||||||
|
Adam en Eva op de Afterparty |
"Time Goes By" Mio Honda & Yukio Sasaki (7" - Japanse cover) |
||||||||||||||||||
|
Newton Family op het Seoul Song Festival '86 |
"Azok A Nyolcvanas Evek" (album V.A. - Hongaarse hits met "Holnap Hajnalig" |
||||||||||||||||||
|
"Jumpy Dance" (release Japan - 1983) |
"More Greatest Hits 20" (release Japan - 1987) |
"Búcsú" (Best Of - 1996) |
"Búcsúzni Csak Szépen…" (live recordings - 1998) |
||||||||||||||||
|
Neo Tones - "Holnap Hajnalig" (CD-single met 5 remixes) |
In 2001 zag de
opvolger van Newton Family het daglicht: Neo Tones. Patrícia Pásztor,
Noémi Virág Pásztor, György Jakab en Gábor Bardóczi - de kinderen van
respectievelijk László Pásztor, György Jakab en Guyla Bardóczi (drie
bandleden van Newton Family) - richtten samen een popgroep op en staken de
hits van hun ouders in een nieuw kleedje. Vooral hun single met remixes van
"Holnap Hajnalig", het WPSF-succes van Newton Family, bleek een
schot in de roos. Op deze single staan volgende versies van het nummer:
"Radio Edit Mix", "Progressor Mix", "TourMix",
"FKK vs. Latenite Works Mix Shortcut" en "FKK vs. Works
Mix". |
||||||||||||||||||
|
Het andere
Oost-Europese land in de competitie, Tsjechoslovakije, deed het een stuk
minder goed. Nochtans waren de verwachtingen hoog gespannen voor het duo Kamelie,
bestaande uit Hana en Dana, en hun festivalliedje "Čau Pepino"
(Ciao Pepino). Maar het nummer kon de WPSF-jury niet bekoren. In eigen land
bleef Kamelie albums en singles uitbrengen tot midden jaren ' |
|||||||||||||||||||
|
Kamelie anno jaren '80 |
Kamelie - "20 x Kamelie" (CD - 1998 - met "Čau Pepino") |
Kamelie anno 2001 |
|||||||||||||||||
|
Nadat hij in 1982
zijn slag had thuis gehaald op het Eurovisiesongfestival met een 17-jarig,
onschuldig ogend zangeresje en een rustig kabbelend vredesliedje, had Ralph Siegel in 1983 zijn zinnen
gezet op het WPSF. Als het in Harrogate lukte, waarom dan niet in Tokio? En…
never change a winning team… dus koos Herr Siegel opnieuw voor een rustig
kabbelend nummer met een universeel thema, gezongen door een onschuldig ogend
zangeresje. Samen met Robert Jung schreef hij "So Viele Lieder Sind In
Mir", een pathetische schlager (met een 1-minuut lange, instrumentale
intro ondersteund door een koortje) die door Nicole (ESC '82) naar een finaleplaats (5de) én een Outstanding Song Award werd gezongen.
Bingo dus, want de Award betekende opnieuw een erkenning voor Siegel's
schrijverstalent. |
|||||||||||||||||||
|
Nicole op het 14de WPSF met haar succesvolle Eurovisie-look |
|||||||||||||||||||
|
Van het nummer
verscheen ook een Nederlandse versie, getiteld "Duizend Liedjes"
(tekst: N. Fleury). "So Viele Lieder Sind In Mir" was tevens de
titelsong van Nicoles nieuwe album. In 2000 verscheen voor het eerst een
Engelstalige versie van Nicoles Yamaha-nummer, getiteld "So Many Songs
Are In My Heart" en tevens de titelsong van haar eerste Engelstalige
compilatie-CD voor de Aziatische markt (met o.a. "A Little Peace",
"Song For The World", "Don't Fly Too High, My Friend"). |
|||||||||||||||||||
|
"So Viele Lieder |
"Duizend Liedjes" (7" single - NL versie) |
"So Viele Lieder |
"So Many Songs Are In My Heart" (album 2000) |
||||||||||||||||
|
Michel Laurent (Frankrijk) |
Naast Ralph Siegel
was nog een andere liedjesschrijver uit de ESC-editie van '82 present: Cyril Assous, componist van
Svetlana's "Cours Après Le Temps" (Luxemburg). Hij schreef samen
met Jean Claudric de muziek voor "Chacun Son Etoile" (tekst: Pierre
Grosz), gezongen op het WPSF door de Franse Astrid Kley. Frankrijk had
trouwens maar een mager WPSF-jaar: noch Astrid Kley, noch de tweede inzending
met Michel Laurent behaalde een plaatsje in de Finale. |
||||||||||||||||||
|
België was dat jaar niet van de partij. Nederland wel.
Afgevaardigde was de Britse mezzo-sopraan Louise Tucker met het nummer
"No Tears To Cry", geschreven door Tim Smit en Charlie Skarbek.
Nadat ze afstudeerde aan de Guildhall School of Music debuteerde Louise bij
de Bristol Intimate Opera als Sayrino in " |
|||||||||||||||||||
|
Louise Tucker (7" - inzending Nederland) |
Louise Tucker (album met "No Tears To Cry") |
Louise Tucker (album - release Canada) |
|||||||||||||||||
|
De Verenigde
Staten bleven trouw aan de traditie (sinds 1977) en hadden opnieuw drie
inzendingen op het podium staan: Franne Golde met "For Once In My
Life", Sandy Farina met "Face To Face" en Bobbie
Caldwell met "She Does It Better". Allen bereikten de Grote
Finale, waar ze respectievelijk de 8ste, 10de en 14de plaats behaaden. Poprock-artieste Franne
Golde, die in 1979 het succevolle album "Restless" had
uitgebracht, droeg haar nummer op aan medecomponist Peter Ivers, die kort
daarvoor plots was overleden. Frannes ontroerende vertolking werd bijzonder
warm onthaald bij het Japanse publiek in de zaal en werd tevens bekroond met
een "Kawakami Award". Ms Golde is nog steeds actief als componiste
en schreef eind jaren '90 mee aan het nummer "So Emotional" voor
het debuutalbum van Christina Aguillera (1999). Sandy Farina had in 1978 enige naambekendheid verworven met de rol van Strawberry Fields in de filmmusical
"Srgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band" (Robert Stigwood
Production), waarin ook de Bee Gees te zien én te horen waren. De film werd
een flop, maar de verkoop van de soundtrack liep prima. Op die soundtrack nam
Sandy twee solo-nummers en één duet (met Frankie Howerd) voor haar rekening.
In 1979 brak Sandy pas echt door als componiste van de nummer 1-hit
"Kiss Me In The Rain",
vertolkt door Barbra Streisand. Haar Yamaha-nummer "Face To
Face" leverde haar behalve een finaleplaatsje geen commercieel succes
op. De grote doorbraak voor de mannelijke afgevaardigde, Bobby
Caldwell, kwam er eveneens in 1979 met het album "What You Won't Do
For Love" en de gelijknamige single, die de 7de plaats bereikte in
Billboard Pop Singles. De daaropvolgende singles en albums maakten van hem
een gevestigde jazz-waarde in eigen land en bombardeerden hem tot superster
in Japan, wat door zijn deelname aan het WPSF '83 nog werd versterkt. In
Japan verscheen zijn Yamaha-nummer "She Does It Better" verscheen
op de B-kant van de single "Sherry" (beide nummers zijn tracks van
het album "August Moon"). |
|||||||||||||||||||
|
Franne Golde |
Sandy Farina |
Bobby Caldwell (LP - 1983) |
Bobby Caldwell - "Sherry" (7" single met B-kant "She Does It Better") |
||||||||||||||||
|
Voor de eerste
maal sinds 1970 had het Verenigd Koninkrijk slechts één inzending in het
Festival. Net als in 1982 stond wel opnieuw een duo op het podium: Small
Talk met "Proving The Point Of Love". Een nummer dat enigszins
in de lijn lag van de Britse Eurovisie-inzending uit 1983 ("I'm Never
Giving Up"). De mannelijke helft van het duo was Michael L. Dunn
(geboren in 1961), die in 1979 had meegeschreven aan de musical
"Expotition/The World Is Yours" met Allan Mottram. Michael, die
vandaag nog steeds actief is in de muziekbranche (als componist voor TV, film
en video-projecten), is lid van de Performing Rights Association en de
British Academy Of Composers And Songwriters. In 1998 won hij de Radio
Victory Song Competition en behaalde hij een "Certificate of
Achievement" in de Unisong World Song Competition met "River"
(vertolkt door Clare Begley). |
Het duo Small Talk (Verenigd Koninkrijk) |
||||||||||||||||||
|
Lori Balmer (Australië) |
Net als in 1981 en
1982 raakte Australië ook dit jaar niet voorbij de halve finale. Garry Paige
en John Vallins hadden samen het nummer "Facing The Music"
geschreven, dat op het Festival zou worden gebracht door Kim Hart. Kim, die
reeds in 1977 en 1979 Nieuw-Zeeland had vertegenwoordigd op het WPSF, zag
zich immers verplicht - door het afhaken van Nieuw-Zeeland - om haar kansen
te wagen in Australië. Maar uiteindelijk werd zij vervangen door Lori
Balmer, de echtgenote van John Vallins. Lori, die aanvankelijk deel
uitmaakte van een teenager sing & dance duo, werd midden jaren '60
opgemerkt door producers Ron Wills en Barry Gibb. Vooral in de tweede helft
van de jaren '70 scoorde Lori enkele hits, waaronder "Don't Throw It All
Away" (1976) en " |
||||||||||||||||||
|
Na drie
Engelstalige jaren (1980, '81 & '82) koos Canada opnieuw voor een
Franstalige inzending. Die eer viel te beurt aan zangeres Diane Tell
en haar lied "A Distance". Ms. Tell begon haar carrière in de jaren
'70 als jazz-zangeres in clubs te Montréal. De grote doorbraak kwam er na
haar deelname aan de wedstrijd "Les Etoiles Du Maurier" (als
finaliste), waardoor ze in 1977 een eerste album kon opnemen met o.a. het
succesvolle nummer "Les Cinémas-Bars". In 1980 won Diane op het
Gala de l'ADISQ een Félix in de categorie "Auteur-Compositeur-Interprète"
en vertegenwoordigde ze Québec op het Festival de Spa (België). In 1981
behaalde ze niet alleen de Félix voor " |
|||||||||||||||||||
|
Diane Tell - "On A Besoin D'Amour" (LP - 1984 - met "A Distance") |
Diane Tell - "On A Besoin D'Amour" (CD - 2003) |
||||||||||||||||||
|
Crystal |
De
Zuid-Amerikaanse deden het bijzonder goed op deze editie van het Festival:
2de plaats voor Peru met Homero (zie ook WPSF 1979), 3de plaats voor
Mexico met zangeres Crystal en 11de plaats voor Chili met
singer/songwriter Juan Antonio Labra, die zijn grote doorbraak had
gemaakt op het Festival de Viña del Mar. Enkel de Argentijnse Marianella
raakte niet in de Finale.
Sergio Andrade (componist "Eso No Se Hace") - links en zangeres Crystal (Mexico) - rechts |
Juan Antonio Labra |
|||||||||||||||||
|
Ook Italië deed
het prima. Beide inzendingen stootten door naar de Finale. De hoogste positie
(6de plaats) was voor de populaire vierkoppige band I Pooh. De groep,
opgericht in 1966 en intussen bekroond met talloze gouden en platina platen,
behaalde voor "Passporte Per Le Stelle" tevens een Outstanding Song
Award. Zeven jaar later, in 1990, won het viertal het 40e Sanremo Festival
met "Uomini Soli". Hun Yamaha-nummer "Passaporte Per Le
Stelle" (Passport To The Stars) verscheen op het album "Tropico Del
Nord", waarvan een speciale editie werd uitgebracht in Japan. Tiziana Rivale, winnares van het
33e Sanremo Festival (februari 1983), kon met "Musica E Parole"
(Music And Words) haar nationale triomf niet herhalen en strandde op de 12de
plaats. |
|||||||||||||||||||
|
I Pooh (Italië) |
I Pooh - "Tropico Del Nord" (LP - 1983 - met "Passaporte Per Le Stelle") |
Tiziana Rivale (Italië) |
Tiziana in Japan |
||||||||||||||||
|
Bessy ... 4de plaats voor Griekenland |
Griekenland en
Indonesië scoorden eveneens goed. Bessy Argyraki, één van de Griekse
zangeressen op het Eurovisiesongfestival van 1977, bracht de opzwepende
gipsy-song "Le Chant Des Gitans", waarmee ze een knappe 4de plaats
veroverde. Ook de Indonesische Andi Meriem Mattalatta kon met haar
nummer "Randu" op flink wat bijval rekenen. |
Andi Meriem Mattalatta (Indonesië) |
|||||||||||||||||
|
Tot slot nog een
woordje over de Japanse deelnemers. De nationale Grand Prix ging naar Makow
en zijn "Fuyu No
Hana" (Winter Flower). Vier andere inzendingen waren rechtstreeks
gekwalificeerd voor de Finale, waarvan slechts eentje nog een plaats in de
Top 10 wist te veroveren. Opmerkelijke nummers waren "1991" van de
groep Planet Cycle en "Oh Lady" van Candid,
respectievelijk 16de en 17de in de rangschikking. |
|||||||||||||||||||
|
Makow - "Fuyu No Hana" (7" single - Grand Prix Japan) |
Candid - "Oh
Lady" (7" single - inzending Japan)
|
||||||||||||||||||
|
Ook in 1983
verscheen een verzamelalbum van het WPSF met de live-registratie van 10
inzendingen, waaronder de Grand Prix winnaars. |
|||||||||||||||||||
|
|
WORLD POPULAR
SONG FESTIVAL IN TOKYO '83 Side A 1 - Time Goes By (Hungary) Grand Prix International 2 - Fuyu No Hana (Japan) Grand Prix Japan 3 - Passaporte Per Le Stelle (Italy) 4 - Le Chant Des Gitans (Greece) 5 - Eso No Se Hace (Mexico) ********** Side B 1 - Si Tu Supieras, Si Comprendieras (Peru) 2 - So Viele Lieder
Sind In Mir (West Germany) 3 - Proving The
Point Of Love (United Kingdom) 4 - For Once In
My Life (U.S.A.) 5 - She Does It
Better (U.S.A.) 6 - Face To Face
(U.S.A.) |
||||||||||||||||||
The beginnings
Select another year
for a full description of that year's festival