VICTORY SHOT FOR
|
|
Grand Prix International Won by Written by Alan Scott & Gary Pickus Performed by Stacy Lattisaw
|
Grand Prix Ashitayuki No Ressha Written by Kenji
Ono Performed by Kenji Ono
|
|
|
Date: 26 October
1986 Venue: Nippon
Budokan Hall, Presenters: Tsunehiko
Kamijo & Judy Ongg Orchestra: Yamaha Pops
Orchestra Festival Structure: 1
Grand Final Total participating countries: 12 Total entries:
2.072 (from 58 overseas countries) Total entries selected: 18 Awards: Grand Prix,
Best Singer Award (BSA), Golden Award (GA), Audience First Choice Award
(AFCA), Kawakami Award Interval Acts:
Yamaha's Junior Original Concert (JOC) |
|
|
|
17th World Popular Song Festival Stageview |
|
|
|
|
|
WPSF 1987 |
GRAND FINAL - 26 OCTOBER 1986
(in ranking order)
|
Award |
N°
|
Song
Title |
Performer |
Country |
|
Grand Prix International
|
1 |
Longshot |
Stacy Lattisaw |
|
|
|
Grand
Prix Japan |
1 |
Ashitayuki
No Ressha |
Kenji Ono |
Japan |
|
BSA
|
2 |
Seandainya Selalu Satu |
Harvey Malaihollo |
|
|
GA
|
3 |
Carnival |
Kate |
Norway |
|
|
4 |
Come To Me, Blancoli! (Engl. Transl.) |
Sasori-Za |
Japan |
|
|
|
5 |
Liberté |
Sandra Kim |
Belgium |
|
|
|
6 |
Emozione Dopo Emozione |
Eros Ramazzotti |
Italy |
|
|
GA
AFCA
|
7 |
Those Were The Days |
Honeymoon Suite |
Canada |
|
KAWAKAMI
|
8 |
Party Night |
The Fifties |
|
|
FINALISTS
|
9 |
Where The Sun Meets The Sea |
Anne Pigalle |
France |
|
|
10 |
Angels Fall Down |
The Flaming Mussolinis |
United Kingdom |
|
|
|
11 |
Adorable Ladron |
Pandora |
Mexico |
|
|
|
12 |
Ponto De Luz |
Leila Pinheiro |
Brazil |
|
|
|
13 |
57 Chevy |
Tom DeLuca |
|
|
|
|
14 |
Praying For World Peace
(Engl. Transl.) |
Liu Xinru |
China |
|
|
|
15 |
Sad And Blue (Engl. Transl.) |
Full House |
Japan |
|
|
|
16 |
Beauty In Flowers, Beauty In Words (Engl.
Transl.) |
Fujimura |
Japan |
|
|
|
17 |
Live Dangerously |
Simone |
United Kingdom |
|
|
VERSLAG
|
Het Festival viel
terug op één dag: een finale met 18 deelnemers uit 12 verschillende landen,
waaronder 5 Europese (Noorwegen, België, Italië, Frankrijk, Verenigd
Koninkrijk). |
|||||||||||||||
|
België maakte na
een afwezigheid van 3 jaar een opmerkelijke rentree. Sandra Kim (ESC
'86), nog volop aan het nagenieten van haar glorieuze ESC-overwinning in
Bergen, behaalde met "Liberté" - neen, niet met "Tokyo
Boy" - een Golden Award.
De schrijvers van dienst waren Jean-Paul Furnemont (muziek) en Marino Atria
(tekst), het vaste team achter Mlle Kim. Ondanks de verdienstelijke
onderscheiding verscheen Sandra's "Liberté" slechts als B-kant op
de single "J'Aime |
|||||||||||||||
|
Sandra Kim - "J'Aime Liberté" (7" - release Japan) |
Sandra Kim - "J'Aime |
(LP - release
Japan) |
|||||||||||||
|
|
Een Golden Award
ging dat jaar ook naar twee andere Europese artiesten: Kate Gulbrandsen en Eros Ramazzotti. Elk met een eigen
Eurovisie-link. De Noorse Kate (ESC '87) zorgde op het WPSF
voor de vrolijke noot met "Carnival", een up-tempo nummer van Rolf Løvland. Hij was de man die
Noorwegen in 1985 eindelijk liet swingen op het ESC en in 1987 Ms Gulbrandsen
een ticketje richting Brussel bezorgde, waar ze met "Mitt Liv" op
de 9de plaats belandde. In de jaren '90 hielp Løvland de Noren aan twee
andere puike prestaties: de 6de plaats in 1994 met "Duett"
(Elisabeth Andreasson & Jan Werner Danielsen) en de overwinning in 1995
met "Secret Garden". Op de B-kant van "Carnival" stond
"The Woman And The Girl In Me", de Engelstalige versie van haar
Eurovisie-liedje "Mitt Liv". Kate - "Carnival" (7"
single) |
||||||||||||||
|
Popidool-in-wording
Eros Ramazzotti verdedigde uiteraard de Italiaanse kleuren. Voor zijn
"Emozione Dopo Emozione" (Emotion After Emotion) kreeg hij op
tekstueel vlak assistentie van Adelio Cogliati en op muzikaal vlak van Pierot Cassano, co-auteur van Matia
Bazar's "Raggio Di Luna". "Emozione Dopo Emozione" verscheen
als single (met "Buongiorno Bambina" op de B-kant) en als track op
Eros' album "Nuovi Eroi", dat in 1986 de 1ste plaats behaalde in de
Zwitserse hitparade. Een (ingekorte) live-versie van "Emozione Dopo
Emozione" is te vinden op "Eros In Concert" (2-CD, 2001). Het nummer staat ook op de CD
"A Tribute To Eros Ramazatto - For Dancing Featuring Giovanni
Caminita". |
|||||||||||||||
|
"Nuovi Eroi" (1986) |
"A Tribute To Eros Ramazotti - For Dancing |
"Eros In Concert" (2001) |
|||||||||||||
|
De resterende
Europese deelnemers, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, bleven zonder
onderscheiding. Anne Pigalle strandde met "Where The Sun Meets The Sea" op de 9de
plaats. Anne groeide op in Parijs te midden van de punk-scene. Na haar
verhuis naar Londen werkte ze samen met onder andere Adrian Sherwoord (de EP
"Hot Sagas" i.s.m. Nick Plytas) en Trevor Horn (het album
"Everything Could Be So Perfect" uit 1985). Anne wordt beschouwd
als de pionierster van een nieuw type Europese vrouw: post-feministisch,
post-punk én een tikkeltje emotioneel maar steeds de touwtjes in handen. In
de tweede helft van de jaren '80 produceerde ze songs voor Japanse
commercials (vandaar de vraag van Frankrijk om deel te nemen aan het 17de
WPSF). Begin jaren '90 verhuisde ze naar Los Angeles, waar ze onder meer
optrad in Zalman Kings "Red Shoe Diaries". Eén plaatsje hoger
(op de 10de plaats) eindigde de Britse band The Flaming Mussolinis en
hun "Angels Fall Down". Deze vijfkoppige groep was ontstaan uit
Basczax, een groep die begin jaren '80 toerde samen met OMD. The Flaming
Mussolinis releasten bij CBS twee albums en een reeks singles, die echter
weinig sporen nalieten in de popgeschiedenis. "Angels Fall Down"
verscheen als B-kant op de single "Different Kind Of Love" (1987). De tweede Britse
inzending, Simone met "Live Dangerously", strandde op de
allerlaatste plaats. Het nummer werd gecomponeerd door Miki Antony (die begin
jaren '70 een hit had gescoord met "If It Wasn't For The Reason That I
Love You") en Ben Findon. Deze laatste schreef samen met Mike Myers
onder meer "Stand Up Like A Man" (The Shadows - Britse
Eurovisie-preselectie 1975) en "How Do You Mend A Broken Hear"
(Guys 'n' Dolls - Britse Eurovisie-preselectie 1979). |
|||||||||||||||
|
Anne Pigalle - "Hé Stranger" (album - release |
The Flaming
Mussolinis - "Different Kind Of Love" (Extended Mix
- 12" single - met "Angels Fall Down op B-kant) |
||||||||||||||
|
De Grand Prize International was
uiteindelijk niet voor een Europese artiest, maar voor Stacy Lattisaw
uit de States en haar "Longshot". Stacy maakte haar debuut als
tiener in 1978 met het album "Young And In Love". Haar grootste
hitparadesucces behaalde ze met de single "Nail It To The Wall".
"Longshot" verscheen als B-side op de single "Every Drop Of
Your Love". In 1998 verscheen de verzamelaar "Very Best Of Stacy
Lattisaw". Stacy Lattisaw - "Jump Into My
Life" met "Longshot" op B-kant |
|
||||||||||||||
|
Tom DeLuca - "Down To The
Wire" (album - 1986 - met "57 Chevy") |
Eveneens uit de
States maar minder succesvol op het WPSF was Tom DeLuca. Hij zong "57
Chevy", een nummer dat hij samen met Taylor Rhodes had geschreven voor
zijn album "Down To The Wire" (EPIC). Tom strandde met zijn
"57 Chevy" op de 13 de plaats. De Canadese
vijfkoppige band Honeymoon Suite viel wel in de prijzen: een Gold
Award voor hun inzending "Those Were The Days" én de (nieuw
ingevoerde) Audience First Choice Award als "Best Live Act". De
groep werd opgericht in 1982 en een jaar later wonnen ze met "New Girl
Now" glansrijk de "Homegrown Contest" die jaarlijks werd
georganiseerd door Toronto's Q107-FM station. Een jaar na hun deelname aan
het WPSF werd Honeymoon Suite onderscheiden met de prestigieuze Juno Award
voor "Group Of The Year". Hun winnend Yamaha-nummer, "Those
Were The Days", werd gebruikt voor de soundtrack van de film "The
Wraith" met Charlie Sheen in de hoofdrol (USA, 1986, Scotti Bros. -
Japan, 1987, Canyon). Op de soundtrack staan ook Ozzy Osbourne met
"Secret Loser" en Bonnie Tyler (zie WPSF 1979) met "Matter Of
The Heart". |
||||||||||||||
|
Honeymoon Suite (Canada) |
The Wraith (album) |
The Wraith (filmposter) |
The Wraith (DVD) |
||||||||||||
|
Zuid-Amerika werd vertegenwoordigd door
vrouwelijk schoon. Zo stuurde Fernanda Meade, Isabel Lascurian en
Mayte Lascurian debuteerden in 1985 en veroverden snel geheel Zuid-Amerika
met het liedje "¿Cómo Te Va Mi Amor?" Met de
release van het album "Otra Vez" in 1986 kreeg het trio de kans op
te treden in de Verenigde Staten én te reizen naar Japan om met het bluesy
cumbia-nummer "Adorable Ladron" (Lovely Thief) hun land te
vertegenwoordigen op het 17de WPSF. "Adorable Ladron" (terug te
vinden op diverse Pandora-verzamelaars) werd in 1998 nog gecoverd door de
populaire Tejano-band Grupo Limite voor hun album "De Corazon A Corazon". |
De dames van Pandora |
||||||||||||||
|
"Otra Vez" (1986) |
"21 Black Jack" (1992) |
"Recuerdos De ..." (1996) |
"Quinze Años ... Una Historia" (1999) |
"21 Black Jack" (2000) |
|||||||||||
|
ë é ì Diverse albums van Pandora met hun
Yamaha-nummer "Adorable Ladron" |
|||||||||||||||
|
Leila met achter haar Roberto Menescal (componist "Ponto De Luz) tijdens de repetities voor het 17de WPSF |
Leila Pinheiro begon haar zangcarrière begin jaren '80. De grote doorbraak
kwam er in 1985 met een derde plaats (én de "Revelation
Singer"-prijs) op het TV Globo's "Festival dos Festivals" met
het nummer "Verde". "Olho Nu" (1986), het eerste album na
haar contract met Polygram, werd zowel in Zuid-Amerika als in Japan
gereleased. Dat leverde haar een uitnodiging voor het 17de WPSF op, als
vertegenwoordigster voor Brazilië. Haar inzending "Ponto De Luz" (A
Spot Of Light), voor de gelegenheid gecomponeerd door Roberto Menescal en
J.C. Costa Netto, werd pas in 1995 op plaat opgenomen door Marcia Salomon. Na
haar deelname aan het Yamaha Festival werd Leila onderscheiden met de
"Villa Lobos"-trofee (vrouwelijke relevatie van het jaar) door de
ABPD (National Association of Record Producers). |
Leila vertolkt "Ponto De Luz" op het 17de WPSF
Marcia Salomon (album met cover |
|||||||||||||
|
|
Een jaar later, in 1987, ontmoetten
zowel Pandora als Leila Pinheiro elkaar opnieuw tijdens een songfestival: het
XVIe OTI (Organização das Televisões Ibero
Americanas). Pandora (finale) met het nummer "Los Amantes", Leila
Pinheiro met "Estrela Do Norte" (Semi Final). "12 Finalistas (officieel album van het 16de
OTI-songfestival) |
||||||||||||||
|
De Grand Prize Japan ging naar Kenji Ono met de folk-rock
song "Ashitayuki No Ressha" (The Train For Tomorrow) de GP-winnaar
van het 32ste Popcon Festival (een van Yamaha's nationale preselecties). Het filosofische nummer vertelde het verhaal van een jongen die
nergens in slaagde en uiteindelijk de beslissing nam om de middelmatigheid in
zijn leven overboord te gooien en naar de toekomst te wandelen. |
Kenji Ono - "Ashitayuki No
Ressha" (7" single - Grand Prix Japan) |
||||||||||||||
|
Japan had nog vier
andere deelnemers in het Festival. Allen waren deelnemers van de 1986 Popcon
Festivals (Spring & Autumn Edition): Fujimura met "Beauty In
Flowers, Beauty In Words" (2e plaats - 31e Popcon), de groep Full
House met "Sad And Blue" (semi-finalists - 31e Popcon), Sasori-Za
met "Come To Me Biancoli!" (3de plaats - 32e Popcon) en de
retro-rockband The Fifties met het swingende "Party Night"
(4de plaats - 32e Popcon). De meest succesvolle artiest, na Kenji Ono, was
Sasori-Za met een 4de plaats én een Golden Award. Vreemd genoeg behaalden de
resterende Japanse artiesten respectievelijk de voorlaatste (16de), de 15de
en de 8ste plaats tijdens de internationale finale. The Fifties mochten wel
de Kawakami Award in ontvangst nemen. |
|||||||||||||||
|
Poster (11-05-1986) |
Sasori-Za "Come To Me, Biancoli!" (7" single ) |
The Fifities "Party Night" (7" single) |
Full House (album) |
Poster |
|||||||||||
|
|
De grootste
verrassing van de avond was de 2de plaats voor Indonesië. Harvey
Malaihollo verbeterde alzo zijn vorige Yamaha-prestatie (WPSF 1983) en
behaalde met "Seandainya Selalu Satu" (If We Could Always Be
Together) een Best Song Award. Dat nummer was een compositie van Wieke Gur en
Elfa Secioria, die later als dirigent van het koor "Elfa's Singers"
wereldwijde bekendheid verwierf (winnaars van de Choir Olympics Harvey Malaihollo
- "Begitulah Cinta" (album) |
||||||||||||||
|
De Chinese
Volksrepubliek stuurde Liu Xinru met het vredesnummer "Praying
For World Peace", gecomponeerd door Liu Zhiwen en Xie Chengqiang. De
laatste werd een bekende voorvechter van de Chinese "mainland pop music
scene" (weg van de invloed van Hong Kong en Taiwan). |
|||||||||||||||
The beginnings
Select another year
for a full description of that year's festival